ترجمه سخنرانی جلالتمآب حامد کرزی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان در پوهنتون آکسفورد

کابل باختر 15 عقرب
ترجمه سخنرانی جلالتمآب حامد کرزی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان در پوهنتون آکسفورد
شهر لندن، بریتانیا
معرفی مختصر توسط رئیس اتحادیه آکسفورد
خانم ها و آقایان،
بعد از ظهر همه شما بخیر!
شما را به این رویداد نهایت تاریخی و پرهیجان پوهنتون اکسفورد خوش آمدید می گوییم. امروز برای ما جای بس افتخار است که جلالتمآب حامد کرزی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان را به جامعه آکسفورد دعوت کردیم و به وی خوش آمدید می گوییم. حامد کرزی در سال ۱۹۵۷میلادی در جنوب افغانستان به دنیا آمده است، وی در ماه دسامبر سال ۲۰۰۱ میلادی پس از سقوط رژیم طالبان منحیث رئیس اداره موقت افغانستان به کار آغاز کرد. رئیس جمهور کرزی در انتخابات ریاست جمهوری سال های ۲۰۰۴ و ۲۰۰۹ میلادی  برنده شد, دوره کار ریاست جمهوری اش در سال ۲۰۱۴ میلادی به پایان می رسد. بدون شک, وی  در سال ۲۰۱۴ شاهد  خروج نیروهای بین المللی از افغانستان خواهد بود. میدانم منتظر بودید، اما  لطف نموده, مرا همراهی کنید تا بخاطر حضور در پوهنتون آکسفورد  به رئیس جمهور حامد کرزی خیر مقدم بگویم.

آغاز سخنرانی جلالتمآب حامد کرزی
بسم الله الرحمن الرحیم
رئیس محترم اتحادیه آکسفورد,
رئیسه انتخابی اتحادیه آکسفورد، خانم هولینا ایوانوا،
مسئولین گرامی,
محصلان,
استادان عزیز,
جای بس مسرت است که مرا شایسته آن دانستید تا بار دیگر با شما دیداری داشته باشم. نخستین بار در سال ۲۰۰۵ میلادی به اینجا آمده بودم و ۲۰۱۳  میلادی  سال مناسبی بود تا مجدداً به اکسفورد بیایم, زیرا پس از شش ماه، افغانستان رئیس جمهور جدید خواهد داشت. تحصیل در پوهنتون ها ، بخصوص پوهنتون آکسفورد الهام بخش است و هر محصل میخواهد تا برای همیشه در آن به فراگیری دانش ادامه دهد و هرگز آنجا را ترک نکند.  این کار صرف برای آنان که اقتصاد خوب دارند، میسر است اما از توان ما بالاست.
زمانیکه مصروف فراگیری تحصیلات عالی در یکی از پوهنتون های هند بودم, آرزو داشتم تا پس از ختم تحصیلات استاد پوهنتون  شوم اما زنده گی مرا به جاهای دیگر کشاند, یکی از آنها , ریاست جمهوری افغانستان بود. در سال ۲۰۰۵ میلادی , در رابطه به افغانستان, دستاورد ها و امیدهای ما برای آینده کشور  صحبت هایی داشتم. حالا که هشت سال از آن زمان می گذرد, میتوانم با اعتماد بیشتر در خصوص دستاورد ها و با آگاهی بیشتر  راجع به مشکلات و چالش هایی که در افغانستان با آن مواجه هستیم و با اعتماد در رابطه به آینده که در انتظار افغانها بخصوص جوانان افغان است، صحبت کنم.
زمانیکه ما تلاش ها را بخاطر آزاد ساختن افغانستان از قید طالبان و همکاران شان القاعده و امثال آنان آغاز کردیم, برای بار نخست در تاریخ افغانستان از یک نیروی خارجی همانا نیروی بین المللی بمثابه قوای آزادی بخش استقبال کردیم و با آنان در این کار همدست شدیم. کشور خود را از یوغ آنان آزاد ساختیم و سفر مان را به سوی یک زنده گی نوین آغاز کردیم , کشوریکه در آن مردم، اطفال خود را دوباره به مکتب فرستادند, برای ارائه بهتر خدمات صحی کار کردند, جاده ها احداث گردیدند,   زنان یکبار دیگر در جامعه حضور یافتند. پوهنتون ها تاسیس گردیدند, مکاتب ایجاد شدند و به همین گونه کار های مهم دیگر نیز صورت گرفت.
این کار ها در واقع در همکاری با کشورهای صورت گرفت که شما امروز از آنها در اینجا نماینده گی می کنید, در همکاری با کشور های زیادی به رهبری بریتانیا و برخی کشور های پیشتاز دیگر انجام شد که در عرصه های معارف, صحت, اعمار جاده ها, زیربناها, و در بخش ظرفیت سازی کمک کردند. بنابرین از طریق اتحادیه آکسفورد از کشور بریتانیا تشکر می کنم. ما این کمک ها را می پذیریم و از آن قدردانی می کنیم.
معارف به مقایسه سال ۲۰۰۱ میلادی  پیشرفت چشمگیر کرده است. در سال ۲۰۰۱ میلادی,  ۵۰۰ هزار متعلم به مکتب میرفت که شمار اندک آنان دختران بودند, حالا این رقم به ۹ میلیون رسیده است که چهل در صد آنان دختران می باشند. در بخش پوهنتون ها, خوب به یاد دارم که دو ویا سه پوهنتون صرف بنام وجود داشت, امروز شمار این پوهنتون ها به بیش از سی (۳۰) رسیده است, برخی از این پوهنتون ها دولتی و تعداد زیادی آن خصوصی می باشند. فعلاً شمار دخترمحصلان افغان در پوهنتون ها بیش از ۲۵ در صد است.
  در آن زمان، ۹ در صد مردم به خدمات صحی دسترسی داشت اما حالا این رقم به ۶۰ در صد رسیده است, حمایه طفل و مادر, طول عمر و سایر عرصه ها به مراتب بهتر از گذشته است.  زنان  تعلیم یافته در حال ظهور اند, توانمند شده اند, در پارلمان حضور دارند, معاون سخنگوی من یک دختر جوان و تحصیل کرده است, معاون ریاست دفترم نیز یک زن می باشد و سایر زنان افغانیکه در اینجا حضور دارند, دراین بخش هم دستاورد های خوبی داریم.
در بخش انکشاف اقتصادی,  نیز کار های خوبی انجام داده ایم, عواید ناخالص ملی ما در آن زمان ۲ یا ۳ صد میلیون دالر بود که فعلاً به ۲۰ میلیارد دالر رسیده است, عاید سرانه در آن زمان ۱۵۰ الی ۱۸۰  دالر بود که فعلاً به ۷۰۰ دالر  افزایش یافته است, اگر این رقم را دو چند بسازیم, به بیش از ۱۰۰۰ دالر صعود می کند.
ظهور جوانان تعلیم یافته قابل ملاحظه است, هزاران محصل افغان مصروف فراگیری تحصیلات عالی می باشند, سه سال قبل برنامه اعزام متعلمان افغان را بخارج جهت تحصیلات عالی از منابع مالی یا به عباره دیگر با  پول مالیه دهنده گان افغانستان آغاز کردیم.  سالانه ۱۰ میلیون که در سال جاری ۲۰ میلیون به آن اختصاص یافته است.  با استفاده از این منابع مالی, متعلمان افغان به منظور فراگیری تحصیلات عالی به خارج بخصوص به کشور های هند, ترکیه, مالیزیا و با درنظرداشت هزینه ها, برخی ها به  اروپا فرستاده میشوند.
در بخش حکومت داری و اداره, آزادی مطبوعات بسیار عالی است, به مراتب بهتر از معیارهای تعین شده کشور های منطقه برای آزادی مطبوعات, می باشد.  میتوانید بگویید که مطبوعات افغانستان آزادتر از مطبوعات بریتانیا است, زیرا شما برای مطبوعات مقررات دارید اما ما نداریم. در زمینه انکشاف سیاسی, حکومت داری در حال بهبود است.  سیاسیون برای بهبود حکومت داری عجله نمی کنند, اما تا میزان زیادی حکومت داری بهبود یافته است. نهاد های دولتی, دموکراسی, قوه مقننه, قوه قضائیه و سایر نهاد های دولتی تاسیس شده اند. سنگ بنای ابتدایی و اولیه گذاشته شده است اما رسیدن به پختگی به وقت نیاز دارد.
اگر از من بپرسید که نامه هایم را در آنزمان چطور می نوشتم  و فعلاً چگونه می نویسم, تفاوت زیادی بین آنها وجود دارد.  در آن زمان, نامه هایم را ده , دوازه بار بازنگری می کردم اما حالا که نامه هایم را خانم اعتمادی (معاون ریاست دفتر) می نویسد , صرف پنج بار می بینم. بناً ۱۰ در صد بهبود در این زمینه به وجود آمده است ویا در راستای بهبود , ده برابر تغییر رونما شده است.  در روابط بین الملل، افغانستان بطور قابل ملاحظه خوب است, بیرق افغانستان در سراسر جهان برافراشته شده, روابط وسیع وبی نهایت حسنه با کشور های منطقه داریم.

خانم ها و آقایان,
برای ما به عنوان افغانها از همه مهمتر اینست که پس از سالها جنگ و نابسامانی, افغانستان یکبار دیگر به خانه مشترک همه افغانها مبدل شده است,  از تمامی اقشار جامعه , از تمامی مناطق کشور, از تمامی اقوام کشور با هرگونه ایدیالوژی یا تفکر,  از چپگرایان تا راستگرایان که فعلاً در پارلمان در کنارهم نشته اند.  مردان, زنان, افراد چپگرا, راستگرا و اعتدال پسند, همه آنها در افغانستان زنده گی می کنند, این وضعیت احتمالاً بزرگترین دستاورد برای ما محسوب می شود. افغانستان یعنی خانه همه افغانها.
چالش های که با آن مواجه هستیم,  میخواستم از آمار و ارقام یاد آور شوم اما از آن صرف نظر کردم. جهانیان، ناتو و ایالات متحده امریکا به افغانستان آمدند تا کشور ما را از تهدید  تروریزم و افراطیت نجات دهند , علیه تروریستان بجنگنند و امنیت را در کشور ما تامین کنند. اینها در همه بخش های که از آن یادآور شدم با ما کمک کردند.  ما افغانها  ا ز کشور های کمک کننده بشمول ایالات متحده امریکا, بریتانیا, کشورهای اروپایی , جاپان و کشور های منطقه بخاطر کمک های شان به افغانستان سپاس گزار هستیم.
تحقق همه این دستاورد ها بدون کمک و حمایت همکاران بین المللی امکان پذیر نبود. این دستاورد ها را با کمک مالیه دهنده گان کشور های کمک کننده که شما جز آن بشمار میروید, بدست آوردیم. اگر امروز کودکی  در افغانستان به مکتب میرود و با سواد است, باید بدانیم که این کار با سهم و کمک شما تحقق یافته است.
یکی از عرصه های که از کار در آن راضی نیستم , امنیت است. نیروهای بین المللی, ناتو و ایالات متحده امریکا روشی را که ما میخواستیم دنبال نکردند, جنگ علیه تروریزم نباید در خانه ها و قریه های افغانستان صورت میگرفت. بمباردمان قریه های افغانستان و  اجرای حملات شب هنگام اقدامات نادرستی بودند که عامل عمده تنش در روابط بین ما و متحدین ما بشمول ایالات متحده امریکا محسوب میشدند. این تیره گی روابط تا امروز ادامه دارد.
ما خواهان اصلاحات در این زمینه هستیم, ما میخواهیم تا به رنج های افغانها پایان دهیم, ما خواهان قطع حملات شب هنگام در افغانستان هستیم, تروریزم در خانه های  ما نیست , باید در جای دیگری آنرا جستجو کرد, مراکز آموزشی و تشویق  تروریستان و اسباب آن در خانه ها و قریه های افغانها  وجود ندارند.  اینها نارسایی هایست که از دل با آن رضایت نداریم.
چالش دیگری که فرا راه ما قرار دارد همانا ایجاد ساختار های موازی با حکومت  افغانستان توسط امریکایی ها ، ناتو ویا سایر کشور های کمک کننده  است. تقریباً یک حکومت موازی با حکومت افغانستان ایجاد گردیده بود. جداً تلاش کردیم تا در این زمینه اصلاحات به میان آید, حالا وضع بهتر شده است.  انتقال مسئولیت های امنیتی نیز سبب اصلاحات در کشور می شود.
اصلاحات کوتاه مدت یا پروژه های کوتاه مدت کار هایی است که پول هنگفت مالیه دهنده گان بر آن به مصرف رسیده است, ما به اداره بین المللی انکشافی ایالات متحده ویا اداره بین المللی انکشافی بریتانیا نیاز نداریم که پول های شان را بالای پروژه های کوتاه مدت یا زودثمر هزینه کنند. نخیر به آن نیاز نداریم, ما به پروژه های دراز مدت نیاز داریم مانند پروژه های اعمار بندها, آب رسانی , برق مستمر, هرگونه انکشاف دیگری که شما از آن در کشور تان بهره مند هستید.  ما نیز میخواهیم از آن در افغانستان بهره مند باشیم. به باور ما این کار در مشوره با ما  و با استفاده از روش انکشاف ستراتیژیک , بهتر و به وجه احسن صورت گرفته میتواند.
  میکانیزم انکشاف ستراتیژیک به مفهوم استمرار و متکی شدن به خود می باشد. امیدوار هستم که پس از توافق روی موافقتنامه امنیتی بتوانیم در این زمینه نیز با جانب امریکا به توافق برسیم. اندکی بعد روی موافقتنامه امنیتی صحبت خواهم کرد. یکی از مهمترین اهداف بعدی برای تحقق سرور و خوشی  به مردم افغانستان که مهمترین هدف ما نیز پنداشته می شود, همانا تامین صلح در کشور  برای مردم ما , برای منطقه , پاکستان, و برای سایر ملل جهان می باشد. تا جاییکه به افغانستان ارتباط می گیرد, هنوز هم به این هدف دست نیافتیم و در صدد و دنبال آن هستیم.  امیدوار هستیم که به صلح دست یابیم. مدت ها قبل پروسه صلح را راه اندازی کردیم, این پروسه بعضاً فعال و گاهی هم متوقف می شود و گاهی هم جریان پیدا می کند اما بگونه که ما میخواهم, موثر واقع نمی شود. دو روز قبل ملاقات سه جانبه بین افغانستان, پاکستان و بریتانیا تحت ریاست و حسن نیت         صدراعظم بریتانیا آقای کامرون برگزار شد.  ما میخواهیم روند صلح را با حمایت برادران و خواهران پاکستانی و به کمک ایالات متحده امریکا و جامعه جهانی بیشتر تقویت بخشیم.
انتخابات آینده، افغانستان را به سوی یک حکومت دموکراتیک با پایه های مستحکم خواهد برد, ما از طریق این انتخابات پایه های نظام دموکراتیک خویش را تحکیم می بخشیم. پس از ده سال, این نخستین بار است که افغانستان انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای ولایتی را خود سازماندهی و برگزار می کند. بنابرین , برای ما حایز اهمیت است که این انتخابات را به وجه احسن و درست برگزار کنیم تا مردم ما بتوانند در فضای آزاد به پای صندوق های رای بروند و رئیس جمهور آینده شان را انتخاب کنند.
انتخابات ریاست جمهوری و شورا های ولایتی در ظرف پنج ماه آینده صورت خواهد گرفت. امیدوار هستم و آرزو دارم که این کار را بهتر انجام دهیم.  برای تحقق این هدف کار میکنیم, اگر چنین شد, افغانستان گام بزرگی را به جلو خواهد برداشت و دستاورد های من  برای افغانها نیز با برگزاری انتخابات خوب و بجا مستحکم تر و نیرومند تر خواهد شد. پس از آن, باز نشسته می شوم و آزادی کامل خواهم داشت.
توافقنامه امنیتی جز دیگری آجندای ماست, ایالات متحده امریکا خواهان ایجاد پایگاه های نظامی در افغانستان می باشد. توافقنامه امنیتی دوجانبه  حسن تعبیر یا اصطلاح مطلوب برای پایگاه های نظامی است, به مفهوم حضور طیارات, تانک ها و سربازان امریکایی و ناتو در خاک ما می باشد.  به عباره دیگر ما آنرا روند انتقال امنیتی میگوییم.  امروز روند انتقال امنیتی به پایه اکمال رسیده است, مسوولیت های بیشتر به نیروهای امنیتی افغان – به قوای اردوی ملی و پولیس ملی سپرده شده است تا امنیت مردم خود را تامین کنند.
حضور نیروهای بین المللی پس از سال ۲۰۱۴ میلادی در افغانستان بگونه امروزی نخواهد بود.  سربازان بریتانوی به کشور شان برمیگردند,  سربازان امریکایی به خانه های شان میروند, سربازان آلمانی, آسترالیایی, ایتالوی و سایر قوای خارجی افغانستان را ترک خواهند کرد.  امیدوارم که یک سال پس از امروز  وضعیتی در افغانستان حاکم باشد که مردم افغانستان از این نیروهای بین المللی بخاطر خدماتی که به افغانستان انجام داده اند,  تشکر کنند.
امید است که از طریق توافقنامه امنیتی دوجانبه , ایالات متحده امریکا  با افغانستان روی خواسته های جانب افغانی  به توافق برسد. این خواسته های ما همانا احترام به حاکمیت افغانستان, برخورد درست در جامعه افغانی, عدم اجرای حملات بر خانه های افغانها و جلوگیری از تلفات ملکی می باشد. پس یک افغانستان دارای حاکمیت,  صلح آمیز و باثبات با کمال میل خواهان عقد توافقنامه امنیتی با ایالات متحده امریکا خواهد بود. بزودی, لویه جرگه مردم افغانستان را برگزار می کنیم که وسعت آن تقریباً به اندازه اشتراک کننده گان نشست امروزی خواهد بود. به گمانم  ۲۵۰۰  تا ۳۰۰۰  نماینده از سراسر کشور و از تمام اقشار جامعه  به کابل می آیند و در لویه جرگه اشتراک می کنند. بزرگان قومی, علما, دانشمندان, معلمان, اساتید, تکنوکرات ها, ماهران, حقوق دانان و نماینده گان همه اقشار افغانستان غرض اشتراک در این لویه جرگه به کابل می آیند و در این جرگه , محتوای توافقنامه امنیتی با امریکا را مورد غور و مطالعه قرار میدهند, در مواردی که برای آنان قابل قبول است, توافق خواهند کرد و مواردی را که برای شان غیرقابل قبول است, رد خواهند کرد اما در کل احساس می کنم که این نماینده گان توافقنامه امنیتی را قبول کنند بخاطریکه آنها درک می کنند که این توافقنامه برای کشور شان منفعت هایی در قبال دارد, پس ما منفعت ها و جوانب منفی توافقنامه امنیتی را معلوم کرده و دوباره آنرا به ایالات متحده امریکا ارسال می کنیم.
خانم ها و آقایان,
افغانستان به جلو گام بر می دارد, به جلو گام برداشتن به معنای چیز هایست که شما از طریق مطبوعات، بی بی سی و امثال آن در رابطه به  افغانستان می بینید. روز گذشته از بی بی سی دیدن کردم , جای مجلل و باور نکردنی است, رسانه پرشور و ذوق که مصروف فعالیت های خبرنگاری است. سی ان ان, نیویارک تایمز, گاردین , شما با این رسانه ها آشنایی دارید.  رسانه های نامبرده از سال ۲۰۱۴ میلادی در افغانستان نگرانی دارند, می گویند که با آمدن ۲۰۱۴ و خروج نیروهای خارجی, افغانستان با مشکلات و دشواری ها مواجه خواهد شد. نخیر چنین چیز نخواهد شد. به یقین می گویم که چنین چیزی اتفاق نخواهد افتاد.
افغانستان از سال ۲۰۱۴ میلادی به بعد, کشور بهتر خواهد بود, با صد ها هزار جوان تعلیم یافته, جامعه مدنی فعال و در حال توسعه, جامعه مردمی, مطبوعات, حکومت داری, آگاهی و مهمتر از همه با آرزوی داشتن زنده گی بهتر و توانمند سازی همه اتباع کشور,   افغانستان شاهد تحول بنیادیی بوده است. ما جهت پیشرویی خود را میدانیم , جهت ما رفتن به سوی یک آینده بهتر است. اگر از من بپرسید که افغانستان پس از ۲۰۱۴ را چگونه می بینم.  من افغانستان پس از ۲۰۱۴ را یک کشور بهتر و خوبتر می بینم.
رئیس جمهور آینده افغانستان دارای حکومت, اداره خدمات ملکی و اقتصاد بهتر خواهد بود زیرا ما منابع طبیعی زیادی داریم. این را راز نگهداشته بودیم اما باید بگویم که منابع طبیعی فراوانی داریم. مانند نفت, گاز, لیتیوم که مواد کمیاب نامیده می شوند.  افغانستان دارای ثروت طبیعی است اما ما با احتیاط گام برمیداریم چون نمی خواهیم این ثروت طبیعی برای ما به نفرین مبدل شود. ما میخواهیم که منابع طبیعی خود را بصورت دقیق استخراج کرده و از آن بهره بردای کنیم ، چنانکه به منفعت افغانها باشد و حکومت داری در افغانستان را تقویت کند و اقتصاد ما را بهتر بسازد.  افغانستان فردا , کشوری خواهد بود که شما منحیث سیاحان مایل به دیدار از آن خواهید بود. افغانستان فردا, کشوری خواهد بود که تعداد زیادی از فارغان مکاتب آن در پوهنتون آکسفورد تحصیلات عالی را فرا خواهندگرفت, افغانستان فردا , کشوری خواهد بود که به مراتب کمتر بار دوش جامعه بین المللی خواهد بود, افغانستان فردا در آینده نزدیک، کشور به خود متکی خواهد بود و این همان چیزی است که ما میخواهیم.
بسیار زیاد تشکر!

جریان سوالات و جوابات

مجری برنامه:
حالا سوالات را آغاز کنیم!
سوال:
اولتر از همه میخواهم بگویم که  محصل سال چهارم پوهنځی اقتصاد پوهنتون آکسفورد هستم, شما در رابطه به اقتصاد افغانستان مختصراً صحبت کردید. افغانستان از سال ۲۰۰۲  میلادی, ۶۰ میلیارد دالر را از ایالات متحده منحیث کمک های مالی دریافت کرده است و براساس بررسی بانک جهانی , این کمک های خارجی معادل ۳۰ در صد عواید ناخالص کشورهای فقیر می باشد. حالا با درنظرداشت وابستگی بر کمک های خارجی، شما چگونه میتوانید انتظار داشته باشید که افغانستان از لحاظ اقتصادی در آینده  به یک کشور به خود متکی و خود کفا مبدل خواهد شد؟
رئیس جمهور کرزی:
چون افغانستان در یک منطقه قرار دارد که دارای منابع سرشار, سطح بهتر تعلیم, از لحاظ اقتصادی فعال و بی نهایت پر تحرک قرار دارد, بناً کشور ما چهارراه بین کشور های آسیا مرکزی و آسیا جنوبی محسوب می شود. اجازه دهید تا بعضی مثال ها را در این رابطه ارائه کنم تا موضوع بهتر واضح شود. در سال ۲۰۰۵ میلادی, تجارت ما با پاکستان سالانه به ارزش ۲۵ میلیون دالر بود  در حالیکه امروز این رقم به بیش از ۲ میلیارد دالر رسیده است. البته این ارقام هم براساس احصائیه ثبت شده است. تجارت ما با ایران به بیش از ۱ میلیارد دالر رسیده است. به همینگونه تجارت ما با تاجکستان, روسیه, چین, هند و  اروپا گسترش یافته است.
  افغانستان دارای منابع طبیعی سرشار است و اگر این منابع طبیعی از طریق قرارداد های خوب, استخراج شوند, وضعیت کشور ما بهتر خواهد شد. در مقایسه به سال ۲۰۰۱ میلادی , امروز یک قسمت اعظم از هزینه ها را خود ما تامین می کنیم .  ده سال بعد از امروز،  اگر رئیس جمهور آینده دو برابر من کار کرد, میتوانم برایتان بگویم که افغانستان به خود اتکایی بیشتر خواهد رسید.  الی سال ۲۰۲۳  , افغانستان به مراتب کمتر از امروز  بار دوش جامعه جهانی خواهد بود و به یک کشور بهتر مبدل خواهد شد.
سوال:
به سوال دوم که در رابطه به فساد است می پردازیم.  براساس سروی سازمان بین المللی شفافیت, افغانستان در فهرست کشور های فاسد جهان,  سومین کشور فاسد محسوب می شود. در مورد این اتهامات وارده چه می گوید و برای جلوگیری از فساد و ایجاد شفافیت در اداره تان چه اقدامات باید روی دست گرفته شود؟
رئیس جمهور کرزی:
شما از سازمان بین المللی شفافیت نام بردید! به چنین حرف ها آنان باور نکنید!
شفافیت در اداره افغانستان وجود دارد. سازمان بین المللی پول و بانک جهانی مدیریت مالی حکومت افغانستان را از جمله بهترین مدیریت ها در میان کشور های در حال توسعه  قرار داده است.  آقای زاخیلوال وزیر مالیه افغانستان در این نشست حضور دارد. بطور دوامدار , افغانستان  در همکاری همه جانبه با سازمان بین المللی پول و بانک جهانی از این روند ها نظارت میکنند. سیستم های را ایجاد کرده اند که این کار را انجام دهند.  براساس همین دلیل, قسمت زیادی از کمک های جامعه بین المللی  از این به بعد از طریق بودجه حکومت افغانستان به مصرف خواهد رسید.
ما می پذیریم که فساد در افغانستان وجود دارد اما در کجا و در کدام اشکال وجود دارد؟  یک نوع فساد , رشوه های معمولی است که در هر کشور دیگر جهان سوم یا کشور های دارای پائین ترین میزان توسعه وجود دارد و در بدل ارائه خدمات گرفته می شود. افغانستان می پذیرد که این نوع فساد در اداره آن وجود دارد و از آن انکار نمی کند. نوع دیگر فساد, فساد بزرگتر است که از قرارداد های خارجی ناشی می شود, افغانستان در سپردن این قرارداد ها هیچ نقشی ندارد. زمانیکه یکی از ادارات حکومت امریکا یا کشور دیگری تصمیم می گیرد که پروژه ای را در افغانستان تطبیق کند, نزد قراردادی های شان میروند, قراردادی های دلخواه شان را برمی گزینند و مستقیماً پول ها را در اختیار آنها قرار می دهند, فساد کلان در این بخش وجود دارد, اضافه ستانی ها، پرداخت پول های غیرقانونی, کاری که بدنامی اش به ما می رسد اما در آن دخیل نیستیم.

سوال:
شما در مصاحبه اخیر تان با بی بی سی, بر شریک ساختن طالبان در قدرت تاکید کرده اید, آیا این کار تان احتمالاً به معنای  از دست دادن حقوق زنان و بی توجهی به آن نیست؟  آیا میخواهید در بدل مصالحه با طالبان، این قربانی را بدهید؟
رئیس جمهور کرزی:
نخیر , این کار  حقوق زنان را پایان نمی بخشد زیرا زمانیکه ما از تحقق صلح حرف میزنیم , به معنای آن است که دستاورد های خود را حفظ می کنیم و به سوی آینده گام بر میداریم. پس صلح با طالبان که نیازی برای افغانستان پنداشته می شود, به معنای این نیست که پیشرفت های را از دست بدهیم که تا اکنون به آن نایل گردیده ایم ویا به مفهوم آن نیست که سرعت تحقق این پیشرفت ها را بطی بسازیم ویا پیشرفت های راکه  میخواهم به آن نایل شویم , زائل کنیم.
سوال:
آقای رئیس جمهور از سخنرانی تان بسیار زیاد تشکر!
  اگر به حملات طیارات بی پیلوت ببینید, این حملات میزان افراطیت  را کاهش نه بخشیده است, بلکه تلاشی  است برای برانگیختن تهدید های افراطگرایان؟ آیا چنین نیست؟

رئیس جمهور کرزی: 
من با شما کاملاً موافقم! , کاملاً موافقم!  اما نه بخاطر اینکه حملات طیارات بی پیلوت افراطیت را گسترش داده است بلکه به دلیل اینکه این حملات کار نادرستی است. من این موضوع را با صراحت کامل با حکومت امریکا در میان گذاشته ام, حملات طیارات بی سرنشین یا حملات بر خانه های مردم جنگ علیه تروریزم نیست. این یک روش نادرست است و آنها باید از این روش نادرست دست بکشند.
آیا جواب متفاوتی از من توقع داشتید؟
سوال:
بلی, توقع داشتم که این اقدام حکومت امریکا را جداً محکوم میکردید و از رئیس جمهور اوباما با صراحت میخواستید که حملات طیارات بی پیلوت را متوقف سازد.
رئیس جمهور کرزی:
این کار را کرده ام , از رئیس جمهور اوباما با صراحت خواستار توقف همچو حملات شده ام. ای کاش شما در یکی از ویدیو کنفرانس های رئیس جمهور اوباما و من حضور می داشتید. میتوانید در این خصوص از مشاور امنیت ملی ما بپرسید. این کار را کرده ام و با شما در این خصوص کاملاً موافق هستم. 

سوال: 
تشکر ! آقای رئیس جمهور , سوال مختصری در رابطه به پروسه صلح دارم, به نظر می رسد که روندصلح با طالبان در کل به  یک شخص بنام ملابرادر خلاصه می شود که منجر به تیره گی روابط بین پاکستان و افغانستان می شود, آیا شما این را می پذیرد؟
سوال دوم ام راجع به اهمیت افغانستان منحیث پل ارتباطی بین کشور ها می باشد, روایت بین المللی چنین بود که افغانستان باید از گزند افراطیت و تروریزم دور باشد زیرا گذرگاهی برای همگرایی منطقوی بوده و قلب آسیا محسوب می شود, و نیز معبری برای ترانزیت,  تجارت,  انتقال انرژی و سایر اموال می باشد. آیا می خواهید در این رابطه توضیحات دهید؟
رئیس جمهور کرزی:
روند صلح تنها به ملا برادر خلاصه نمی شود , این روند یک روند وسیع بوده که سه عنصر را در افغانستان احتوا می کند.  عنصر اول عبارت است از تحریک طالبان در افغانستان و همچنان در پاکستان؛ در شمار طالبان افغان، ملا برادر فرد شماره دوم تحریک می باشد که اخیراً از قید زندان آزاد شده است.  امیدوار هستیم که وی بتواند نقشی را در روند صلح ایفا کند.  بین ما و پاکستان در رابطه به نقش ملا برادر در این روند و تماس با موصوف,  توافق وجود دارد. ملا برادر تنها فردی نیست که این روند به آن خلاصه شود بلکه مانند وی , همه عناصر طالبان را دربر میگیرد. عنصر دوم , پاکستان است که بر طالبان نفوذ دارد و سومین عنصر همانا ایالات متحده امریکا, بریتانیا, اروپا  و نفوذی که اینها بر مسایل و اوضاع منطقه دارد و عنصر چهارم افغانستان است که با همین هر سه عنصر دیگر مواجه است. 
در خصوص سوال دوم تان باید بگویم, راه ابرایشم و پیوند و همگرایی منطقوی،  آرزوی بزرگی ما افغانها و همه ما بوده است و اطمینان دارم که به آن خواهیم رسید. 
سوال:
تشکر !   آقای رئیس جمهور ,
شما از پاکستان خواستار شدید که طالبان را به میز مذاکره و گفتگو بکشانند, سوال این است که چگونه میتوانید با ایدیالوژی طالبان که با ایدیالوژی شما سازگار نیست , کنار بیایید؟  روی چه مسایل و کدام موارد باید با طالبان مدارا و سازش کنید که آنها برای گفتگو با شما حاضر شوند؟
رئیس جمهور کرزی:
خانم محترم!  مانند جوامع دیگر, ما افغانها نیز جامعه ای در افغانستان داریم که در آن مردم روش های متفاوتی برای زنده گی کردن دارند, ایدیالوژی های متفاوتی دارند و همچنان سلایق متفاوتی دارند. طالبان, آنعده طالبانی که افغان هستند , جز مردم افغانستان بشمار میروند,  اینها در محدوده خانه های شان ، طرز زنده گی شان چنان است که هر آنچه را انجام میدهند که برای خود مناسب می دانند. اما در چارچوب سیاست, ما باید مسایل را بسنجیم, و این سنجش چنانکه قبلاً به آن اشاره کردم عبارت است از تحقق صلح در خط موازی با دستاورد های ما , به این مفهوم که اگر طالبان بگویند ما خواهان صلح با شما هستیم اما دختران نباید به مکاتب بروند. ما این خواسته و تقاضا آنان را رد می کنیم, اگر طالبان بگویند که ما خواستار مصالحه با شما هستیم اما زنان نباید در پارلمان افغانستان عضویت داشته باشند, این شرط آنان را رد می کنیم, اگر طالبان بگویند که ما خواهان آشتی با شما هستیم اما آزادی مطبوعات باید وجود نداشته باشد, ما آنرا رد می کنیم, اگر طالبان بگویند که ما با شما صلح می کنیم اما شما نباید داکتران را آموزش دهید, ما این تقاضا آنان را رد می کنیم. ما جداً خواستار صلح هستیم زیرا صلح بنیادی ترین و حیاتی ترین نیاز بشریت است اما صلح توأم با  عزت و وقار , و  عزت در پیشرفت و معیشت بهتر نهفته است.
سوال:
در شش ماه آینده  پلان دارید تا منحیث رئیس جمهور افغانستان چه کار ها را انجام دهید؟
رئیس جمهور کرزی:
پس از شش ماه آینده,  دوباره آزادی بیان ام را بدست  آورده و یک مرد آزاد خواهم بود. در بین شما قرار خواهم داشت و سوال هایی را که در جریان ده سال گذشته نتوانسته بودم از شما بپرسم, مطرح خواهم کرد. از زنده گی لذت خواهم برد و راحت تر از امروز خواهم بود.
سوال:
تشکر  آقای رئیس جمهور !  شما جامعه مدنی را چگونه تعریف می کنید و رئیس جمهور آینده افغانستان کی خواهد شد؟
رئیس جمهور کرزی:
بصورت سنتی , از دیر زمانی افغانستان دارای جامعه مدنی نیرومند بوده است.  در غرب, تعریف مشخصی از جامعه مدنی وجود دارد. اگر به افغانستان در این خصوص از دید غرب دیده شود.   از دیدگاه غرب , جامعه مدنی عبارت است از موسسات غیردولتی ,  نهاد های وابسته به این موسسات و فعالیت های مدنی  که توسط موسسات غیردولتی به منصه اجرا گذاشته می شود  اما در افغانستان این همه جز جامعه مدنی محسوب می شود, نه خود جامعه مدنی.  برای نسل ها , ما دارای جامعه مدنی در افغانستان بوده ایم که پیشینه چند صد ساله دارد. بگونه مثال یک فرد در قریه ما مسوول رفع منازعات توزیع آب است که ما آنرا میرآب می نامیم. این شخص در ذات خود  فردی است که کاملاً به جامعه مدنی تعلق دارد, هیچ کاری با دولت ندارد, هرگز به دولت نمی رود, معاش خور دولت نیست بلکه  فردی است که با جامعه مدنی در تماس بوده و در خدمت آن قرار دارد.  در عین وظایف و مراجع, جامعه مدنی که شما در ذهن دارید, شهرها و موسسات غیردولتی که خود را با مناطق محلی پیوند می دهند و تلاش می کنند تا به آنها خدماتی ارائه کنند, همچو نهاد ها در کشور ما وجود دارند و با منابع و کمک مالی بین المللی رشد کرده اند و هنوز هم در حال رشد  می باشند. ما دیدگاه دوگانه در خصوص آن داریم. برخی از این موسسات غیردولتی خوب و مفید هستند و برخی دیگر آنان سودمند نیستند اما متاسفانه جامعه مدنی سنتی افغانستان که به سبب سالهای جنگ و نابسامانی ها  متضرر گردیده , آهسته آهسته دوباره جان  می گیرد. امیدوار هستم که جامعه مدنی سنتی و جامعه مدنی غیرسنتی افغانستان روزی باهم یکی شوند. بناً, در کشور ما این دو بسیار دارای اهمیت  بوده و همچنان در حال رشد می باشند.
سوال:
اگر افغانستان رئیس جمهوری را انتخاب کند که از لحاظ ایدیالوژیک به طرف اسلام سیاسی متمایل باشد. نظر تان چیست؟
رئیس جمهور کرزی:
خوب, این یک سوال بسیار مهم است که مطرح کردید, آیا این رئیس جمهور  از نفوذ غرب در امان خواهد بود  و آیا غرب به آن اجازه خواهد داد؟  باور راسخ دارم که مردم افغانستان هر آن شخصی را که بحیث رئیس جمهور انتخاب می کنند,  با هر ایدیالوژی که باشد باید کاملاً از سوی مردم افغانستان و سایر جهانیان مورد احترام قرار گیرد, در غیر آن باور و اعتماد مردم بر انتخابات دموکراتیک و ارزش های دموکراسی  از بین می رود. اگر مردم چیزی را تصمیم می گیرند , این بدین معناست که مردم خواهان آن هستند, بناً باید به فیصله آنان حرمت گذاشته شود.  امیدوار هستم که نظر مرا در مورد مصر و تونس نپرسید, از همچو مسایل مرا دور نگهدارید.
سوال:
تشکر آقای رئیس جمهور!  من از شهر کویته, پاکستان هستم.  سوال من دو جز دارد.  چنانکه قبلاً شما یادآور شدید, روابط بین افغانستان و پاکستان  نه تنها بخاطر انتقال صلح آمیز در افغانستان بلکه برای صلح در پاکستان نیز حایز اهمیت بسیار زیاد است. طی چند رژیم گذشته حاکم در پاکستان, ملت گرایان پشتون هم در دولت مرکزی و حکومت محلی در صوبه خیبر پشتونخوا در قدرت بوده اند. آنها نه تنها از سیاست مستقل و نیرومند افغانستان حمایت می کنند بلکه مخالف مداخله پاکستان در امور افغانستان نیز هستند. بناً سوال من این است که آیا فرصت بالقوه آن وجود ندارد که ملیت گرایان پشتون پاکستان که فعلاً در قدرت  اند منحیث پل ارتباط بین پاکستان و افغانستان عمل کنند زیرا آنها روابط خوب با حکومات پاکستان و  افغانستان دارند؟             
جز دوم سوالم این است که بدون شک , خط دیورند از مسایل مورد اختلاف  بین پاکستان  و افغانستان و همچنان دستگاه استخباراتی پاکستان  می باشد چنانکه در افکار عمومی حاکم اینگونه تصور می شود, این معضل بیانگر آنست که خط دیورند انگیزه ای است برای مداخله پاکستان در افغانستان, آیا به رسمیت شناختن خط دیورند منحیث سرحد بین المللی بین افغانستان و پاکستان میتواند راه حلی باشد برای رفع این معضله و آیا به رسمیت شناختن دیورند میتواند عدم مداخله چشمگیر پاکستان در  امور افغانستان را تضمین کند و آیا خط دیورند بمثابه سرحد برای مردم و حکومت افغانستان قابل قبول خواهد بود؟
رئیس جمهور کرزی: 
در خصوص جز اول سوال تان باید بگویم,  حکومت عوامی ملی در خیبرپشتونخوا  به رهبری دوست و برادر گرامی ما جناب اسفندیار ولی خان جداً تلاش کرد تا روابط بین ما و حکومت پاکستان را نزدیک بسازد و از زمان انتخابات اخیر در پاکستان , محمود خان اچکزی دوست و برادر صمیمی ام نیز با قوت و جدیت هرچه بیشتر به مانند اسفندیار ولی خان سعی کرد تا روابط بین دو کشور را نزدیک بسازد.  در واقع در مطابقت با توافقات ناشی از تلاش های آنان تا اکنون عمل شده و نتایجی را نیز در قبال داشته است. اگرچه نواز شریف صدراعظم پاکستان  و من روابط بسیار حسنه داریم.
قبل از آنکه وی مجدداً به حیث صدراعظم پاکستان انتخاب شود, وی را می شناختم و با ایشان در تماس بودم, پس از انتخاب موصوف به حیث صدراعظم پاکستان, این تماس ها بیشتر شده است. البته, محمود خان اچکزی نقش بسیار کلیدی را در این خصوص ایفا کرده و در آینده نیز ایفا خواهد کرد.  در رابطه به خط دیورند, چنانکه شما خود میدانید , این یک مسئله بسیار حساس برای مردم افغانستان است و بریتانیا از آن آگاهی کامل دارد. مردمانی در هر دو طرف خط دیورند هستند که باهم پیوند و وابستگی های قومی دارند و حکومت های افغانستان هرگز خط دیورند را منحیث سرحد رسمی بین دو کشور نپذیرفته و همچنان حکومت های افغانستان هیچگاهی به بهانه این خط با پاکستان درگیر جنگ نگردیده و نه هم بخاطر ایجاد مشکلات در  پاکستان از آن استفاده کرده اند.
ما امیدوار هستیم که صلح و ثبات در هر دو کشور تامین  گردد و تروریزم و افراطیت از میان برداشته شود و دیگر نیازی برای استفاده از افراطیت علیه افغانستان ویا برعکس آن وجود نداشته باشد. شاید به جای به رسمیت شناختن خط دیورند,  بهترین راه حل برای رفع این معضله , استفاده از مدل اتحادیه اروپا در این خصوص باشد. بگونه مثال, فرانسه و آلمان برای رفع منازعه سرحدی  از آن استفاده کردند و برعلاوه تا حدی , بریتانیا و اروپا از مدل اتحادیه اروپا نیز استفاده کرده اند.  تشکر!

سوال:
نخست میخواهم سوالی را مطرح کنم که این خانم با من شریک ساختند تا از شما بپرسم و پس از آن سوال خودم را می پرسم. پس از آنکه طالبان را شما خود در اوایل از قدرت کنار زدید,  تا چه حد اطمینان دارید که  شریک ساختن آنها در نظام سیاسی برخلاف استفاده از راه حل نظامی,  موثر واقع خواهد شد؟
اجازه دهید حالا سوال خودم را بپرسم.  برای من جای تعجب است که شما مشکلاتی را که تریاک در افغانستان ایجاد کرده , نادیده می گیرید, آیا برای ما گفته میتوانید که از سال ۲۰۰۱ میلادی تا کنون  چه تغییرات در زمینه به وجود آمده است؟  اقتصاد ناشی از عواید تریاک  در افغانستان چگونه است؟  چگونه میتوانید از کشت کوکنار جلوگیری کنید در حالیکه دهاقین  در مقایسه به محصولات زراعتی دیگر , از کوکنار عواید بیشتر بدست می آورند؟
شاید گستاخی هم شود, اما همه میدانند که در مطبوعات گزارش های مبنی بر این وجود داشت که گویا برادر شما در قاچاق تریاک دخیل است. در این خصوص چه می گوید؟
رئیس جمهور کرزی:
در خصوص طالبان , روابط آنها با افغانستان و روند صلح باید بگویم, یقیناً ما  خواهان صلح هستیم اما صلحی که سبب ادامه پیشرفت افغانستان شود. طالبان جز مردم افغانستان هستند, آنها نیز خواهان  صلح, ثبات و پیشرفت برای خود  هستند. تعداد زیادی از اطفال طالبان به مکتب میروند. طالبانی که در پاکستان زنده گی می کنند , دختران آنها نیز به مکتب میروند. بناً ما از آنها میخواهیم که عین کار را در افغانستان انجام دهند. میخواهم که دوباره به افغانستان بیایند , اطفال شان را روانه مکتب سازند, خود راه تعلیم را درپیش گیرند, منحیث بخشی از جامعه شان زنده گی کنند و از حقوق شان که در قانون اساسی درج شده بهره مند شوند, از قانون اساسی کشور شان پیروی کنند, و اگر میخواهند در قانون اساسی تعدیلات را وضع کنند , برای آن نیز طرزالعمل سیاسی وجود دارد که قانون اساسی آنرا تجویز می کند, از طریق این میکانیزم میتوانند در قانون اساسی تعدیلات را وضع کنند.
در رابطه به تجارت تریاک باید گفت , افغانستان قربانی سی سال جنگ و تجاوز بوده و شاید شما بدانید که افغانستان بهترین تولید کننده  انواع میوه جات نیز می باشد, از بادام گرفته تا تربوز, خربوزه, آلو, انگور , زردآلو, انجیر و امثال آن . ما بهترین میوه ها را داریم و میرویانیم.  در خصوص میوه جات , دانش دیرینه ای با  پیشینه چند صد ساله در افغانستان وجود دارد.  در جریان جنگ ها، تعداد زیادی مردم ما خانه ها و قریه های شان را ترک کردند و به دیار هجرت  رفتند. پنج میلیون افغان در پاکستان و دو میلیون دیگر در ایران مهاجر شدند و همچنان برخی افغانهای نخبه از جمع قشر تعلیم یافته ما  به اروپا و امریکا پناهنده شدند.  در آن زمان, شرایط برای بهترین محصولات زراعتی که افغانها داشتند مساعد نبود, بناً کشت , ذخیره سازی و فروش کوکنار سهل و آسان بود و همچنان تقاضا برای آن نیز وجود داشت.  برعلاوه, در آن زمان مافیای مواد مخدر نیز در کشور فعال بود و برای گسترش کشت کوکنار تلاش می کرد. بناً  افغانها از بیچاره گی و مایوسی به کشت کوکنار رو آورده بودند. هرقدر جنگ بیشتر می شد, به همان اندازه کشت کوکنار گسترش می یافت.  به هر اندازه امید افغانها به آینده بیشتر می شد , به همان قدر کشت کوکنار کاهش می یافت. 
در رابطه به برادرم خبر های زیادی در مطبوعات غربی به نشر رسید, نه بخاطر اینکه گویا وی در کاروبار تریاک دست دارد بلکه بخاطر فشار وارد کردن بالای من و بخاطر انتقام جویی از من, این تبلیغات صورت می گرفت. در رابطه به  تلفات ملکی, در پیوند به کمپنی های خصوصی امنیتی که به سرقت و ایجاد ناامنی می پرداختند,  در خصوص  قرارداد ها و قراردادیان و در بسیاری موارد دیگر  با ایالات متحده امریکا مخالفت کردم. امریکا با آن وسعت و بزرگی اش که روزنامه نیویارک تایمز  را نیز در اختیار دارد, از همه امکانات شان استفاده کرد تا بالای من فشار وارد کند و مرا بی اعتبار بسازد. پس باید چه میکردند, این تبلیغاتی که گویا برادرم در قاچاق مواد مخدر دست دارد, بهترین وسیله بود برای آنان. شما نیز به آن باور میکنید زیرا از نیویارک تایمز به نشر رسیده بود. من هم برای مدتی به آن باور کردم. پس از آن , به سفیران بریتانیا و امریکا و همچنان به دستگاه های استخباراتی آنان که سی آی ای و ام آی شش می باشند تیلفون کردم و به همینگونه با  مشاور امنیت ملی و رئیس امنیت ملی خود نیز به تماس شدم و  از آنها پرسیدم که آیا خبرهای که در رابطه به برادرم در نیویارک تایمز به نشر رسیده, حقیقت دارد؟ آیا شما واقعاً باور دارید که این خبرها حقیقت دارد؟  همه آنها برایم گفتند که این گزارش ها حقیقت ندارد بلکه این گزارش ها در حد گمان است. دو و یا سه بار دیگر نیز این کار را کردم. در آن زمان, یکی از برادرانم که در امریکا بود, به برادرم ولی کرزی که با تاسف به شهادت رسید و دیگر در بین ما نیست گفت که او باید در محکمه امریکا اقامه دعوا کند و خواستار مدارک و اسناد اثباتیه شود. برادرم ولی کرزی این کار را کرد و برای خود وکیل مدافع استخدام کرد و مراحل دعوا را تکمیل کرد. وزارت عدلیه امریکا گفت هیچگونه سند یا مدرکی در آن اداره علیه وی وجود ندارد. کاپی نامه که مصداق بی گناهی برادرم است هنوز هم نزد ما وجود دارد. ما در یک دنیا ظالم زنده گی میکنیم که همیشه مطلوب جلوه نمی کند.   سیاست های کثیف زیادی در دنیا به کار گرفته می شوند. بعضی ها ابزار این سیاست های کثیف را در اختیار دارند اما من آن ابزار را در اختیار ندارم که به  همچو سیاست های کثیف بپردازم. من هم میتوانستم عین کار را انجام دهم. نخیر این اتهامات حقیقت ندارد.
سوال: 
خوش آمدید و امیدوارم که پس از بازنشسته شدن نیز به پوهنتون اکسفورد بیایید و سخنرانی کنید تا باردیگر فرصت دیدار شما نصیب ما شود. منحیث محصل امریکایی ایران الاصل در پوهنتون آکسفورد که هنوز هم تحصیلات ام را در رشته روابط بین الملل ادامه میدهم. میخواهم برای ما در رابطه به روابط ایران و افغانستان معلومات دهید, همچنان مشوره های شما برای رئیس جمهور جدید ایران چیست؟  همچنان, چه مشوره هایی  را به رئیس جمهور اوباما  در جهت حرمت گذاشتن به حاکمیت ملی, وقار و عزت ایران میدهید؟
رئیس جمهور کرزی:
خانم گرامی, ایران یک کشور مستقل است و مردم ایران دارای تاریخ و وقار بزرگی هستند. برعلاوه, ایران  همسایه خوبی افغانستان نیز می باشد. افغانستان و ایران روابط بسیار خوبی دارند.  به مقامات ایرانی با صراحت کامل اظهار داشتم که حضور غرب و امریکا در افغانستان  براساس نیاز مردم افغانستان می باشد و ایران هم این موضوع را درک می کند, به همینگونه با امریکا با صراحت کامل  در میان گذاشتیم که ایران همسایه بسیار خوب ماست و ما میخواهیم که با ایران روابط داشته باشیم, خواه غرب آنرا بخواهد یا نه.  امریکایی ها نیز لزوم این روابط را درک کردند. البته در این خصوص, ما موقف واضح  و روشنی را اختیار کرده ایم که باید با هر دو کشور بگونه مساویانه روابط داشته باشیم. همچنان چندین بار تلاش کردیم تا بین امریکا و ایران وساطت کنیم. برای امریکا بسیار سودمند خواهد بود اگر با ایران وارد مناسبات شود و روابط داشته باشد, و ایران را منحیث یک کشور تاریخی و پرافتخار با فرهنگ و ادبیات غنی به رسمیت بشناسد. استفاده از اجبار  یا ابزار دیگر ایران را مطیع خواسته های غرب نخواهد ساخت. ایران نیز باید بداند که غرب منافعی دارد و ایران نباید همیشه در برابر آنان طبق میل خود مخالفت کند. ایران و غرب باید باهم کنار بیایند و در این جهان باهم زنده گی کنند.
سوال:
سوال من در رابطه به توافقنامه دوجانبه امنیتی است,  چه شرایطی  را برای امضا موافقتنامه امنیتی با امریکا در میان گذاشتید؟
رئیس جمهور کرزی:
ما میخواهیم که متحد امریکا باشیم , در شرایط دشوار در کنار هم بودیم, امریکا کمک های زیادی را با افغانستان انجام داده است. پول مالیه دهنده گان امریکایی که با دشواری بدست می آید  به ما کمک زیادی کرده , مردم امریکا و مثل آنها مردم بریتانیا و سایر کشور ها با افغانها کمک کرده اند.  ما مایل به حضور امریکا در افغانستان هستیم اما میخواهیم حضور آنان نرمتر باشد, ما میخواهیم که آنها در کشور ما حضور داشته باشند و میتوانند برای رفع نگرانی های امنیتی و منافع شان کار کنند و همچنان منافع ما را درنظر داشته باشند, اما این حضور شان نباید به بهای جان مردم، خانواده ها و اطفال افغان تمام شود, نباید به خانه های مردم بروند , نباید غیرمسوولانه از سلاح های شان استفاده کنند, حضور شان باید امنیت را برای افغانستان و مردم آن به ارمغان بیاورد نه برعکس آن.  امنیت یگانه نیاز مبرم ماست.  البته,  حاکمیت ما را نیز باید احترام کنند. افغانستان تحت هرگونه شرایط دارای حاکمیت بوده و یک کشور مستقل می باشد. اگر کشور فقیر باشیم یا نه, اما دارای حاکمیت خواهیم بود.  طیارات بی پیلوت, بمباردمان و سایر فعالیت های محاربوی قوای نظامی خارجی باید در افغانستان متوقف شود.
تشکر
مجری برنامه:
قبل از اینکه رئیس جمهور کرزی تالار را ترک کند, میخواهم تحفه ای را که برای ایشان در نظر گرفته ام تقدیم کنم. این تحفه لوح تصویری می باشد که همه تالار در آن قابل دید است.
رئیس جمهور کرزی:
بسیار عالی!  تشکر