شش جدی، تداعی کننده جنایات وتجاوز ارتش سرخ به افغانستان

تبصره کابل ۵ جدی باختر
شش جدی، درتاریخ معاصر افغانستان، تداعی کننده آن تجارب تلخ و زشت است که مردم ما از تجاوز ارتش سرخ، به حافظه دارند.
مبصر آژانس باختر مینگارد، چهل و سه سال قبل از امروز، به تاریخ شش جدی سال ۱۳۵۸ زمامداران شوروی سابق در یک تصمیم عجولانه و دور از تمامی موازین قبول شده بین المللی به افغانستان لشکر کشیدند، تا ایدئولوژی باطل شان را برمردم و ملت ما بقبولانند که اندیشه و ایمان قوی نسبت به ارزش های دینی داشتند و مسلمانان سنتی بودند.
لشکرکشی در برابر چنین مردمی به جز حکایه ازعمق جهالت زمامداران شوروی وقت و بی سوادی سیاسی آنان، تعریفی دیگری ندارد.
قشون سرخ شوروی و حکومت تحت الحمایه آنان، دراولین روز های ورود و تجاوز به افغانستان خود را با مقاومت های مردمی مواجه یافتند و خیال رهبران کمونست شوروی که در ظاهر امربنام حمایت از انترناسیونالیزم جهانی به افغانستان آمده بودند، مگر درواقعیت امر رویای رسیدن به آبهای گرم را داشتندبه هیچ مبدل شد، درعوض درگیر یک جنگ فرسایشی با مردم افغانستان شدند که عاقبت آن اضمحلال کامل شوروی و پارچه شدن این قدرت بزرگ جهانی به چندین کشور بود.
افغانان با مبارزه حق طالبانه شان ثابت کردند که افکار سیاسی وارداتی و باورمند به ایدئولوژی های باطل درکشورشان جا ندارد ومردم افغانستان با افکارواندیشه های متعارض کاپی شده از شرق و غرب آشتی ناپذیراند .
دسته های مقاومت دربرابر متجاوزین شکل گرفت و با گذشت هر روز ابعاد مبارزه ومقاومت دربرابر متجاوزین شوروی، بیشتر شد.
دراین جنگ وجهاد مقدس، میلیون ها افغان از کشور مهاجر شدند، جنگ با بزرگ ترین قدرت جهان زیر بنا در افغانستان را نابود کرد، میلیون ها افغان یا به شهادت رسیدند، یا معلول ومعیوب شدند، صدها هزار بیوه و یتیم ارمغان ایت تجاوز است،در کنار آن تجاوز ارتش سرخ به داشته های فرهنگی ما آسیب فراوان رساند و از لحاط تعلیم و آموزش، افغانستان سیر نزولی را آغاز کرد، بدبختی های زیادی افغانستان را فراگرفت ناهنجاری هاسال های سال ادامه یافت و می توان گفت که تبعات تجاوز ارتش سرخ به افغانستان، چنان زمان گیر است که مردم ما سال هاست، بار آن را به دوش می کشند.
می‌بینیم که تجاوز ارتش سرخ که پلان و دسیسه چند سیاستمدار بی خرد شوروی بود،چه مصائبی را به افغانستان به ارمغان آورد، در طول حضور نیروهای متجاوز سرخ و حکومت دست نشانده آنان، دهها هزار انسان تحصیل یافته و شایسته وطن اعم دانشمندان، استادان،دانشجویان، دانش آموزان مکاتب، علمای دینی، کسبه کاران، تاجران، عامه مردم و حتی کارگران و دهقانان به اتهام مخالفت با نظام و ضد انقلاب بودن، زندانی شدند و ده ها هزار بدون محاکمه اعدام گردیدند و با این تجاوز وحشتناک درواقع افغانستان را، به زندان بزرگ و شکنجه گاه تبدیل شد.
چهارده سال جنگ وجهاد درمقابل دولت کمونیست وقشون متجاوز شوروی، فرهنگ یک دیگرناپذیری واندیشه وحدت ملی را در میان مردم نهادینه ساخت ومردم فارغ ازاندیشه های سمتی و قومی، دریک کلمه بنام مجاهد گرد هم آمدند، تا به متجاور درس عبرت دهند.
شوروی ها از تجاوز خود بر افغانستان درس عبرت گرفتند، و با ذلت و شکست افغانستان را ترک گفتند و رژیم تحت الحمایه آنان هم دیر دوام نیاورد و از صحنه دور شد.
تجاوز ارتش سرخ به افغانستان و مقاومت بینظیر مردم ما دربرابرآن، یک اندیشه راجاویدان ساخت که تنها درپناه وحدت ملی و چنگ زدن به اتحاد و اخوت اسلامی است که می توان به متجاوزین درس داد و کشور از تجاوز ونیات سو بیگانگان حفظ کرد.
جای خوشی است که مردم ما به چنین درک رسیده اند که مجازات متجاوزین تنها درپناه وحدت ملی واطاعت ازارزش های دینی مسیر است، آنان با همین اندیشه حافظ استقلال خود اند و از آن حراست می کنند. تحلیل سیاسی