كابل 13 سنبله باختر
بخش مربوط به افغانستان
فقرهء 339. روسای کشور ها و دولت ها تعهد خویش را نسبت به حاکمیت، آزادی، تمامیت ارضی و اتحاد ملی افغانستان مجدداً تصریح نموده و از دست آورد هاییکه از سال 1381 به این طرف بدست آمده است و پروسه دموکراتیک فعلی در کشور استقبال نمودند. ایشان تشخیص دادند که جمهوری اسلامی افغانستان و مردم آن با چالش های بزرگ روبرو هستند. با درک ماهیت تعاملی چالش ها در افغانستان، آنها متذکر شدند که پیشرفت پایدار در بخش امنیت، انکشاف و حکومتداری متقابلا تقویت کننده بوده است. آنها بعلاوه تشخیص دادند که ایجاد صلح و امنیت برای بازسازی، تلاش های رفاه بشری و انکشاف پایدار در کشور منحیث جزء اصلی باقی مانده است.
340. روسای کشور ها یا دولت ها از تمامی تلاش ها جهت افزایش همکاری های اقتصادی منطقوی و بخصوص از طریق کنفرانس همکاری های اقتصادی منطقوی در باره افغانستان (RECCA) برای پیشرفت همکاری های اقتصادی منطقوی میان افغانستان، همسایگان آن و میان کشور های منطقه، استقبال نمودند. آنها همچنان از پنجمین کنفرانس همکاری های اقتصادی منطقوی برای افغانستان(RECCA) منعقده 7 و 8حمل1391 در تاجکستان، استقبال نموده و اهمیت نقش سازمان همکاری های اقتصادی(ECO) و سازمان همکاری های منطقوی جنوب آسیا(SAARC) را در بهبود انکشاف افغانستان تشخیص دادند.
341. روسای کشور ها و دولت ها از پی آمد های کنفرانس اخیر که بتاریخ 8 جولای 2012 در باره افغانستان در توکیو برگزار شده بود و نتایج آن "اعلامیه توکیو: مشارکت برای خودکفایی درافغانستان" از دهه انتقال الی دهه تحول (2015-2024)، که در آن جامعه بین المللی حمایت پایدار خود را از انکشاف و رشد پایدار افغانستان مجدداً تصریح نمودند، ستایش به عمل آوردند.
342. روسای کشور ها و دولت ها بر پروسه کابل منحیث یک تعهد مجدد جامعه بین المللی برای افغانستان جهت تامین یک سهمگیری بین المللی در راستای افزایش رهبریت و مالکیت افغانها در عرصه های امنیت، حکومت داری، انکشافات و انجام موثر تعهدات در کنفرانس های لندن، کابل و بن تاکید نموده و در کنفرانس اخیر توکیو در مورد افغانستان مجددا تصریح نمودند تا استراتیژی انکشاف ملی افغانستان (ANDS) و برنامه های اولویت ملی را تطبیق نمایند. درین زمینه آنها بر اهمیت هماهنگی کلی میان فعالیت های سیاسی و انکشافی موسسات بین المللی که در افغانستان فعال هستند و مصرف کمک های بین المللی و منابع از طریق بودجه اصلی دولت افغانستان و در هم ترازی بزرگتر با اولویت های افغانستان، تاکید کردند.
343. روسای کشور ها و دولت ها مراتب سپاس خود را از دولت هندوستان برای میزبانی نشست سرمایه گذاری دهلی منعقده 8سرطان1391 و پیشنهادات آن و همچنان نقشی را که سرمایه گذاری خارجی و انکشاف سکتور خصوصی و مشارکت میان کمپنی های داخلی و خارجی در با ثبات ساختن افغانستان و کمک به خود کفایی آن بازی میکند، اظهار نمودند.
344. روسای کشور ها و دولت ها حمایت خود را از پروسه انتقال که سازگار با کنفرانس های لندن، کابل، لیسبن، بن، نشست شیکاگو، و کفرانس اخیر توکیو که مقدمتاً متضمن به دوش گیری مسولیت های کلی توسط نهاد های افغانستان در بخش امنیت میباشد، با درک اینکه انتقال نه تنها یک پروسه امنیتی است بلکه در بر گیرنده رهبری افغانها در حکومت داری و انکشاف میباشد، اظهار داشتند.
345. روسای کشور ها و دولت ها مراتب تاثر عمیق خویش را مبنی بر تداوم سطح بالای خشونت ها در افغانستان اظهار نموده و به شدید ترین الفاظ تمامی حملات خشونت بار را محکوم می نمایند و درین مورد تهدیدات متداوم و مهیجی را که بواسطه فعالیت های تروریستی که توسط طالبان، القاعده و دیگر گروپ های ظالم و افراطی صورت میگردد و همچنان چالش هایی را که بر سر تلاش ها برای حل چنین تهدیدات وجود دارند، درک مینمایند.
346. روسای کشور ها و دولت ها از اهمیت اعلامیه کابل منعقده اول جدی 1381 مبنی بر روابط خوب همسایگی یاد آوری نموده که در آن تعهداتی مبنی بر روابط سازنده دو جانبه و حمایتی به اساس اصول تمامیت ارضی، احترام متقابل، روابط دوستانه، همکاری و عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر مجدداً تصریح گردیده است، و تذکر دادند که همکاری های منطقوی عبارت از یک وسیله موثر برای بهبود امنیت و انکشاف در افغانستان است.
347. روسای کشور ها و دولت ها حمایت خود را از دولت افغانستان در ارتباط به یک پروسه صلح و آشتی به رهبری افغانستان، طوریکه توسط جرگه ملی مشورتی صلح در جون 2010، توصیه گردیده بود، اظهار نموده و همچنان از لویه جرگه عنعنوی منعقده نومبر 2011 در ارتباط به پروسه صلح دولت افغانستان استقبال نمودند؛ و همچنین ازتلاش های دولت افغانستان به شمول تلاش های مجدد شورای عالی صلح و تطبیق برنامه صلح و استقرارمجدد افغانها که هم اکنون در جریان است، منجمله تلاش ها برای توسعه آن در داخل و خارج کشور، ستایش نمودند.
348. روسای کشور ها و دولت ها مراتب سپاسگزاری عمیق خود را از کشور هایی چون جمهوری اسلامی پاکستان و جمهوری اسلامی ایران بخاطر میزبانی تعداد زیادی از افغانها اظهار نموده و از بار مسولیت بزرگی که آنها درین زمینه بر دوش کشیدند قدردانی نمودند و همچنان از نتایج کنفرانس بین المللی در مورد مهاجرین افغان منعقده 2 جوزای 1391 کشور سویس و پی آمد های موفق آن برای مهاجرین افغان و بازگشت کنندگان، استقبال نمودند.
349. رؤسای کشورها یا دولتها از تلاشهای افزایشیافته حکومت افغانستان و شرکای همسایه و منطقوی آن و سازمانهای بین المللی جهت ارتقاء سطح اعتماد و همکاری میان یکدیگر و همچنان از ابتکارات مشارکتی اخیر که از طریق کشورهای مربوطه و سازمانهای منطقوی به شمول نشست سه جانبه سران جمهوری اسلامی افغانستان، ایران و پاکستان؛ نشست سه جانبه سران جمهوری اسلامی افغانستان، جمهوری اسلامی پاکستان و ترکیه؛ نشست سه جانبه سران افغانستان، پاکستان، و ایالات متحده امریکا؛ نشست سه جانبه سران افغانستان، پاکستان، امارات متحده عربی، نشست سه جانبه سران افغانستان، پاکستان، بریتانیا؛ نشست چهار جانبه سران افغانستان، پاکستان، تاجیکستان و فدراسیون روسیه و همچنان از تلاش های کمیسیون سه جانبه، اتحادیه اروپا ( EU)، سازمان همکاری های اسلامی ( OIC)، سازمان امنیت و همکاری اروپا ( OSCE)، سازمان همکاری های منطقوی جنوب آسیا (SAARC)، و سازمان همکاری شانگهای (SCO)، استقبال نمودند.
350. رؤسای کشورها یا دولتها از ابتکارات منطقوی که هدف آن جستجوی پتانسیل های منطقوی برای رفاه، ثبات و انکشاف افغانستان و دیگر نقاط منطقه بود، اعلام حمایت نمودند، و در این خصوص از کنفرانس استانبول برای افغانستان که به تاریخ 11عقرب 1390 برگزار گردیدو در طی آن افغانستان و شرکای منطقوی اش، با حمایت جامعه جهانی، بر تعهد شان مبنی بر ارتقاء سطح امنیت و همکاری های منطقوی از طریق گفتگو های بیشتر منطقوی و تدابیر اعتماد سازی، تصریح کردند، استقبال نمودند.
351. رؤسای کشورها یا دولتها نتایج کنفرانس وزرای خارجه قلب آسیا را که به تاریخ 25 جوزای 1391 منحیث اولین رویداد بعد از پروسه استانبول، در کابل برگزار گردید و یک چهار چوب مشورت های سیاسی دوره ایی را در خصوص تدابیر اعتماد سازی در منطقه بنیاد نهاد،ستودند. آنها همچنان سازماندهی عالی این کنفرانس توسط دولت افغانستان را ستوده و حمایت خویش را از پروسه استانبول منحیث عامل ایجاد کننده یک تلاش منطقوی نتیجه محور، که از طریق آن افغانستان و همسایگان دور و نزدیک آن به صورت مشترک تلاش خواهندنمود تا امنیت، ثبات و همکاری های اقتصادی را ارتقاء ببخشند، اعلام نمودند.
352. رؤسای کشورها یا دولتها، عزم جنبش را در ارتباط به موارد ذیل اعلام نمودند:
352.1 درخواست از جامعه جهانی برای فراهم نمودن حمایت کاملشجهت تطبیق Afghanistan Compact که در کنفرانس لندن مورد پذیرش قرار گرفت و در کنفرانسهای کابل و لندن مجدداً بر آن تاکید گردید، وهمچنان برای انجام سریع تعهدات مالی که در کنفرانس بین المللی دونر ها برای بازسازی افغانستان که در جنوری سال 2002 در توکیو، و در مارچ سال 2004 در برلین و در فبروری سال 2006 در لندن، و در ماه جون 2008 در پاریس و در ماه جولای سال 2010 در کابل، و در ماه دسمبر 2011 در بن و اخیراً در ماه جولای سال 2012 در توکیو برگزار گردید، اعلام نموده است؛
352.2 تقبیح شدید اعمال تروریستی و جنایتکارانه که از سوی طالبان، القاعده و دیگر گروه های تروریستی به شمول حملات از طریق وسائل انفجاری تعبیه شده،حملات انتحاری، ترورها، به شمول اختطاف ها، مورد هدف قراردادن افراد ملکی بدون قائل شدن هیچگونه تفریق میان آنها، حملات بالای کارمندان بشر دوست، و مورد هدف قرار دادن نیروهای امنیتی افغان و بین المللی و همچنان ترور شخصیت های برجسته ملی همچون پروفسور برهان الدین ربانی، رئیس جمهور پیشین افغانستان و رئیس شورای عالی صلح و دیگر شخصیت های برجسته. رؤسای کشورها یا دولت ها مجدداً بر اعتقاد خود در این خصوص تصریح نمودند که این وضعیت بار دیگر بر ضرورت تقویت همکاری های بین المللی در نبرد جهانی با تروریزم تاکید مینماید. رؤسای کشورها یا دولت ها مجدداً بر این باور خویش تاکید نمودند که اینگونه حادثات مانع نبرد جامعه جهانی علیه نیروهای تروریستی و تلاش های آنها در حصه بازسازی و انکشاف افغانستان نمی گردد؛
352.3 تقبیح شدید حمله انتحاری بر سفارت هندوستان که به تاریخ 7 جولای سال 2008 در کابل بوقوع پیوست که از اثر آنبه تعداد60 نفر از اتباع افغانستان به شمول زنان و اطفال و چهار تبعه هندوستانی جانهای خود را از دست داده و تعداد زیادی از اتباع افغانستان و هندوستانی از اثر آن مجروح گردیدند. رؤسای کشورها یا دولت ها مجدداً بر باور خود مبنی بر اینکه این حادثه یک بار دیگر بر ضرورت تقویت همکاری های بین المللی در نبرد بین المللی با تروریزم تاکید مینماید، تصریح نمودند. رؤسای کشورها یا دولت ها همچنان مجدداً باور خود را مبنی بر اینکه این حادثه و هر حادثه مشابه دیگر، مانع از تلاش های ملت افغان و جامعه جهانی در نبردشان علیه تروریزم و ادامه بازسازی و انکشاف در افغانستان نمی گردد، یاد آوری نمودند.
352.4 حمایت نمودن از جمهوری اسلامی افغانستان و رهبری آن در دفاع و حفظ حاکمیت، استقلال، تمامیت ارضی و اتحاد ملی و از میان برداشتن تهدیدهایی که صلح و امنیت در افغانستان با آنها مواجه است؛
352.5 مساعدت در جهت صلح، امنیت، بازسازی، تلاش های بشر دوستانه، و انکشاف پایدار در افغانستان، با در نظر داشت تدابیر قاطعی که توسط کشورهای غیر هم پیمان در این زمینه اتخاذ شده است؛
352.6 حمایت از تلاش های دونرهای جامعه جهانی به شمول کشور های غیر هم پیمان، که تلاش های ایشان در مطابقت با تطبیق استراتیژی انکشاف ملی افغانستان و احکام مرتبط با Afghanistan Compact که در تاریخ 31 جنوری و 1 فبروری سال 2006 در لندن اتخاذ گردید، کنفرانس پاریس به تاریخ 12 تا 14 جون سال 2008، و همچنان پروگرام های مشرح اولویت های ملی که در کنفرانس کابل در جولای سال 2010 ارائه گردید، قرار دارد.
352.7 تقاضا از جامعه جهانی و نهادهای مرتبط سازمان ملل متحد جهت ارائه مساعدت های بیشتر برای مهاجران افغان و بیجا شده گان داخلی به منظور تسهیل بازگشت داوطلبانه، امن و عزتمند آنها به کشور و استقرار مجدد آنها در اجتماعات اصلی خویش به هدف ایجاد ثبات در افغانستان؛ و
352.8 تقاضا از جامعه جهانی جهت تقویت همکاری های بین المللی و منطقوی برای کاهشتقاضا و مبارزه با تولید و قاچاق مواد مخدر و مواد پیشساز کیمیاوی، در مطابقت با اصل مسئولیت مشترک و نیز افزایش مساعدتش جهت ارتقاء ظرفیت های جمهوری اسلامی افغانستان برای تطبیق استراتیژی ملی کنترل مواد مخدر که هدف آن از بین بردن تولید و قاچاق مواد مخدر میباشد، و ایجاد معیشت بدیل برای دهاقین از طریق تقویت برنامه کشت بدیل در افغانستان، با در نظر داشت گزارش دفتر سازمان ملل متحد در خصوص مواد مخدر و جرایم که در دسمبر سال 2011 انتشار یافته است.
