تبصره

کابل/ ۲۷ اسد/ باختر
استقلال سیاسی نمادی از هویت ملی و اقتدار مردمی است که باید به عنوان ارزش والا ملی از آن پاسداری شود.
مفسر آژانس باختر می نگارد؛ ۲۸ اسد سالروز استرداد استقلال کشور از بریتانیا کبیر است.
یکصد و یک سال قبل از امروز مردم سلحشور و آزادمنش افغانستان با قیام در برابر بریتانیا کبیر اعلام استقلال کردند و جایگاه کشورشان را در میان ملل مستقل جهان تثبیت کردند.
تا سال ۱۹۱۹ افغانستان فاقد یک نظام ملی بود و کشور از سوی حکام وابسته به بریتانیا کبیر اداره میشد.
کسب استقلال سیاسی از مدت ها قبل جز اندیشه های مردم آم زمان  بود تا بالاخره با روی کار آمدن امان الله خان شاه جوان٬ که اندیشه های والا برای اعمار و شگوفایی وطن داشت زمینه برای کسب استقلال کشور بیشتر مساعد شد.
او از وضعیت پیش آمد سیاسی در پیشرفت های بین الملل سود برد و استقلال کشور را از بریتانیایی کبیر کسب کرد.
استقلال افغانستان اهداف معینی را در برابر خود قرار داده بود. یکی از اهداف استقلال سیاسی، ایجاد یک دولت ملی است که ما در زمان سلطنت امیر امان الله به آن رسیدیم.
مردم افغانستان برای کسب استقلال سیاسی شان راه دشواری را پیمودند٬ سه بار جنگ با انگلیس ها نمایانگر دشواری های است که مردم ما برای کسب استقلال متحمل شدند.
دشواری ها٬ با کسب استقلال هم پایان نیافت بل با چهره و محتوای دیگر در برابر مردم ما ظاهر شد.
آنانی که دشمنان مردم افغانستان بودند و با استقلال سیاسی مردم این کشور مخالفت می کردند٬ بعد از کسب استقلال هم از توطیه و اغراض کوتاه نه آمدند و برای مهار اندیشه آزاد زیستن در افغانستان هر کاری کردند.
با آن که افغانستان در سال ۱۹۱۹ به استقلال سیاسی رسید٬ مگر استقلال مردم افغانستان در بخش های دیگر زندگی٬ همچنان پر چالش باقی ماند.
بخصوص با ایجاد کشوری به نام پاکستان که از سرزمین های جدا شده هند و افغانستان تشکیل شد٬ مزاحمت ها و توطیه ها در برابر افغانستان بیشتر شد تا مولفه ایجاد یک دولت ملی از افغانان گرفته شود٬ با وضاحت گفته می توانیم که پاکستان برای ادامه سیاست های تفرقه انگیز٬ انگلیس ها در منطقه ایجاد شد.
در طول این مدت نیرنگ های زیادی در برابر مردم افغانستان٬ هویت و استقلال سیاسی شان به کار رفت و فکر تسلط بر افغانستان به عنوان چهار راه منطقه از اندیشه ها دور نشد.
باری ما تجاوز ارتش سرخ را تجربه کردیم و با آن جنگیدیم و باری هم اشغال پنهان پاکستان را در وجود طالبان تجربه کردیم و در برابرآن مقاومت کردیم.
و حالا که یکصد و یک سال از کسب استقلال ما می گذرد٬ با بازی ها سیاسی و استخباراتی شماری از کشورها٬ منجمله پاکستان مواجه هستیم که اگر هشیار نباشیم و جرئت به خرچ ندهیم٬ دیگر استقلال سیاسی ما یک نام خواهد بود.
کسب استقلال در ۱۰۱ سال قبل تنها یک حرکت برای کسب استقلال از انگلیس نیست٬ یک درس از شجاعت و مردانه زیستن است که پدران ما به ما آموخته اند.
زمان تغییر کرده است مگر اندیشه تسلط بر افغانستان در نزد شماری از کشورها زنده است.
پس ۲۸ اسد یک الگو است که ما باید در برابر اندیشه بلعیدن افغانستان همچنان هشیار باشیم.
و درایت لازم نه تنها برای ادامه اندیشه استقلال سیاسی داشته باشیم بل٬ به فکر کسب استقلال اقتصادی نیز باشیم.
و استقلال سیاسی را به رشد و توسعة اقتصادی، تحکیم حاکمیت مرکزی و مردمی، ملت سازی به مفهوم واقعی آن پیوند دهیم  و در پناه وحدت ملی  حضور کشور خود را  در معادلات و تحولات منطقه یی  تثبیت کنیم.
آن وقت است که ما تعریف واقعی از استقلال سیاسی خواهیم داشت. صائم