تبصره 

کابل/  ۹  دلو/  باختر

رییس شورای عالی مصالحۀ ملی هشدار می‌دهد فرصت‌های زیادی در روند صلح از دست رفته‌ است و نباید فرصت پیش آمدۀ کنونی ازدست برود.

مفسرآژانس باختر می نگارد؛ این هشدار درست زمانی صادر شده است که  از ده روز به این طرف هیئت های گفت وگو کننده در دوحه‹هیئت جمهوری اسلامی افغانستان و طالبان› هیج دیداری با هم نکرده اند و می توان گفت نشست دوحه با بن بست مواجه شده است و این یک خبر ناامید کننده برای مردم افغانستان است  که رنج اصلی جنگ و خشونت های برخاسته از آن را متحمل شده اند.

طالبان دولت و دولت طالبان را عامل بن بست جاری در مذاکرات می دانند٬ اگر به پیشرفت های چند روز اخیر در دوحه دقیق شویم جواب بسیاری از سولات را پیدا کرده می توانیم.

هیئت جمهوری اسلامی افغانستان  به تاریخ معین‹ ۱۶› جدی به دوحه رسید در حالی  از جمله هیئت بیست و چند عضوی طالبان تنها چهارتن شان در دوحه بودند و اعضای کلیدی آنان بعد از ۹ روز تاخیر از پاکستان به دوحه رسیدند و در اولین نشست هم مسایلی را مطرح کردند که باید در مراحل نهایی مذاکرات مطرح می شد« طالبان تاکید دارند٬ تمام زندانیان شان از زندان آزاد  شوند و نام‌ های رهبران این گروه نیز از فهرست سیاه سازمان ملل بیرون کشیده شود» در حالی که  دولت افغانستان آتش بس و قطع خشونت را اولویت می داند و می خواهد٬ در مذاکرات از همین دریچه باز شود این همه مسایل نیاز به گفت وگو دارد که باید در میز مذاکره روی آن بحث کرد نه آن که یک مسئلۀ جنجالی را مطرح  کرد و میز مذاکره را ترک کرد.

  رییس شورای عالی مصالحه به این باور است «فرصت‌های زیادی را از دست داده‌ایم و اگر این فرصت‌ها در تقابل دیدگاه‌ها ضایع شود، بعد ما برای کار فرصت زیادی نداریم و هر روز در ادامۀ جنگ مردم ما قربانی می‌شوند.» با ادامۀ مذاکرات می توان مسایل جنجالی را حل کرد و آن را درتوافق جا داد .

حرف های زیادی در رابطه به بن بست جاری در گفت وگو های دوحه وجود دارد٬ به‌نظر می‌رسد روزها و هفته‌ های آینده برای افغانستان تعیین‌کننده باشد. گفته می شودهمه طرف‌های داخلی و خارجی هم گام با تغییرات  جدید در آمریکا، موضع‌گیری کرده اند و طالبان هم درهمین محور فعال شده اند و وقت کشی می کنند.

برگشت با تاخیراعضای ارشد گروه طالبان به میز مذاکره٬ ارائه خواست های جنجالی درمیز مذاکره و درزمانی که مذاکرات باید ادامه یابد٬ سفر هیئت طالبان به ایران٬ معنای جز وقت کشی ندارد.

آنچه مهم است نگرانی و حتا وارخطایی طالبان از موضع گیری احتمالی دولت جدید امریکا است٬ آنان درک کرده اند که حاتم بخشی های امریکا که در زمان ترامپ به اوج خود رسیده بود برای آنان پایان یافته است و امریکا محاسبۀ دقیق تری با آنان خواهد کرد٬ پاکستان که خود را مبتکر توافق نامۀ صلح میان امریکا و طالبان می داند و برای رسیدن به منافع خود  خیال پردازی های زیادی کرده است  نیز وارخطا است و به همین اساس است که وزیرخارجۀ آن کشور از امریکا خواسته است که به توافق با طالبان پابند بماند.

در حالی که خواست دولت افغانستان معلوم است و آن آتش بس٬ قطع خشونت٬ ادغام طالبان در جامعه است  و مراجعه به آرای مردم با حفظ نظام جمهوریت .

 خواست مردم افغانستان صلح و پایان جنگ است مگر دیدگاه اختلافی و سلیقه یی و بازی هایی که تازه در برابرروند صلح در افغانستان آغاز شده است می رساند که مردم افغانستان در رسیدن به این هدف شان راه دشواری  در پیش دارند.

دیدار هیئت طالبان از تهران٬ گفته های وزیر خارجۀ پاکستان٬ اعلامیۀ اخیر وزارت مالیۀ امریکا در رابطه به ادامۀ همکاری میان طالبان و القاعده٬ ابقای زلمی خلیل زاد در سمتش با آن که امریکا تاکید بر بازنگری توافق نامۀ صلح دوحه کرده است٬تلاش های دیپلماتیک سعودی٬ خاموشی روسیه… نمایانگر شکل گیری بازی های تازۀ سیاسی در برابر افغانستان و تلاش های صلح در این کشور است در حالی که غایب اصلی این روند مردم افغانستان اند و نادیده گرفتن منافع ملی آنان است.

در چنین یک شرایط حساس افغانان‹ دولت و طالبان› باید با هشیاری سیاسی راه عبور از این معضل را پیدا کنند٬ آن وقت است که ما گفته می توانیم یک ملت استیم و ما هم از خود منافع داریم .  تحلیل سیاسی