تبصره

کابل/ ۳  حوت/  باختر

امنیت٬ حاکمیت ملی٬ رعایت منافع همگانی و حفاظت از حقوق شهروندان٬ ارزش های تعریف شده در یک نظام مردم سالاراست که نباید در سایۀ آزادی بیان٬ فکر و اندیشه٬ از سوی مغرضان لگد مال شود.

مفسر آژانس باختر می نگارد؛ آزادی بیان٬ فکر و اندیشه در قوانین افغانستان جایگاه خود را دارد و دولت تا سرحدی که این گونه آزادی ها٬ حقوق و امنیت شهروندان را آسیب نرساند ازآن حمایت می کند.

مگر باتاسف شماری از چهره ها و جریان ها از این فرصت ها به گونۀ دیگر کار می گیرند که پیامدآن جز رشد اندیشه های زشت٬ چیز دیگری بوده نمی تواند.

مشکل در این است که پدیده های مثبت در افغانستان٬ بیشتر شکار اندیشه های افراط گرایانه می شود و افراط گرایان که خود برنامه و مضمون شان را دارند از این گونه پدیده ها سود جویی های  زیادی کرده اند٬ آزادی بیان که یک اصل اساسی در نظام‌ جمهوری است و دولت در پرتو قانون اساسی پابند آن است٬ متاسفانه دستآویز برای مغرضان شده است که گاهی از جامۀ یک سیاست ورز٬ گاهی هم از موقف یک روحانی و خطیب و گاهی هم ازموقف یک منتقد نظام سر بلند می کنند که حرف اول و آخر شان سود جویی شخصی٬ گروهی وتنظیمی است مگر پیامد زشت آن ناهنجاری های اجتماعی خواهد بود.

مشکل در این است که این سیاست ورزان و یا روحانیونی که خود گذشته و سابقۀ ناهنجار در برابر مردم و کشور دارند  در بستر، محیط و امکاناتی دربرابر نظام سخن می‌گویند که همین نظام برای‌شان فراهم کرده‌است.

به گونۀ مثال٬ مجیب الرحمن انصاری خطیب مسجد گذرگاه هرات در سخنرانی خود به آدرس نیروهای دفاعی و امنیتی می تازد٬ مگر نمی بیند که امنیت مسجدی که اودر آن  سخنرانی می کند کی تامین کرده است؟ اونمی بیند که امنیت خانه و جان او را کی به دوش دارد؟ و بالاخره او در دومین شهر افغانستان ‹هرات› زندگی می کند که تحت حاکمیت دولت است ودر سایۀ نظام است که فعالیت های دینی و مدنی٬ آموزشی و تجاری در آن جریان دارد٬ سخن گفتن علیه نیروهای شجاع و ایثارگر و جان بر کف امنیتی، جفا در حق مردم است اگرهمین نیروها نبودند همه چیز دگرگون می بود٬ انصاری  در هرات خدمت به نظام را گناه کبیره نمی گفت و سیاست مداری که از انزوا نجات یافت و در کنج کابل با ویلای کرایی دولت زندگی می کند، هرگز تهدید نمی کرد که بر ارگ حمله می کند.

همه این گفته ها  نمایانگر تعهد دولت در حمایت از آزادی بیان است که حتا یاوه گویی ها تحمل می شود.

اما ادامۀ چنین گفتار های نا پندار٬ جز ترویج خشونت و افراطیت پیامد دیگری ندارد و این مردم اند که می گویند که یاوه گویی،  دیگر آزادی بیان نیست که در چتر نظام ریشه های نظام را تخریب می کند٬ دولت باید حدود آزادی بیان را مشخص کند٬ تعارض و تقابل با منافع و امنیت ملی آزادی بیان نیست٬ ارزش های کنونی که نهاد های دفاعی و امنیتی ونظام منتخب جز آنها است به سادگی به دست نیآمده است و به سادگی هم از دست نخواهد رفت افراط گرایان باید بدانند که این تعهد مردم است.  تحلیل سیاسی