تبصره

کابل /15حوت /باختر

حرکت و فعالیت های مدنی حق هر شهروند و آن جریان های سیاسی است که فعالیت قانونمند دارند، مگر چنین فعالیت نباید تا جایی پیش برود که نظم اجتماعی را برهم زند و مردم را با مشکلات دچار کند.

مفسر آژانس باختر می نگارد؛ صبح امروز باشندگان کابل شهرشان را در یک وضعیت متفاوت از روزهای دیگر یافتند. بیشترین جاده های شهر به شمول جاده های مرکز شهر که نقطۀ وصل کابل با بخش های دیگر است بسته بود، جوانان و نوجوانان زیادی که بازوبندهای سبز بسته بودند، بعضا با خشونت و بعضا هم با ملایمت مانع  گشت وگذار شهریان و دخول آنان به جاده ها می شدند، این جوانان بیشتر در سن و سالی قرار داشتند که نمی دانند انقلاب اسلامی چه بود؟ پیروزی مجاهدین چگونه اتقاق افتاد؟، جنگ های تنظیمی که کابل را به ویرانه مبدل کرد چگونه و با خواست های بیهوده چه کسی و یا چه کسانی آغاز شد و بلاخره کی بود که دستور کرنیلان پاکستانی را تطبیق کرد که کابل باید بسوزد و کابل در پی راکت و خمپاره کی ها و کدام تنظیم تخریب شد؟

امروز جوانان خون گرم که بیشتر در جریان تحولات بیست سال گذشته که نظم و قانون، دموکراسی و فعالیت های مدنی وجود داشته است زاده شده اند، منحيث ابزار در فعالیت کسانی به کار می روند، که گذشته  و شهرت خوب در فعالیت سیاسی ندارند.

به هر ترتیب فعالیت مدنی، اعتراضات و اعتصابات در قانون تسجیل شده است و دولت در چوکات قانون این گونه حرکات را نه تنها که باید تحمل کند که می کند، باید در تامین امنیت و مطالبات اعتراض کنندگان بکوشد، مگر قسمی که دیده می شود، تظاهرات امروز با روحیۀ قانون هماهنگی نداشت، حزب اسلامی «شاخۀ گلبدین حکمتیار» تهدید کرده است که آنان تظاهرات ده روزه را به راه انداخته اند و به اصطلاح برای دولت ده روز مهلت داده اند که به خواست های آنان رسیدگی شود، آنانی که چنین شرط می گذارند، خود به ایتلاف کردن، کنار آٖمدن ها، کنار زدن ها و تعهد شکنی ها… مشهوراند و قبل از این تهدید حمله بر ارگ را کرده بودند، مگر بعد گپ خود را پس گرفتند.

امروز در آغازین روز تظاهرات حزب اسلامی «شاخۀ حکمتیار» در کنار آن که مشکلات زیادی برای مردم خلق شد، در شرایط حساس امنیتی نیروهای امنیتی مجبور شدند که بخشی از نیرو و انرژی شان بر کنترول اوضاع و جلوگیری از هر گونه حادثۀ غیر مترقبه مصرف کنند.

همان گونه که فعالیت های مدنی، تظاهرات و یا اعتصابات در چوکات قانون حمایت می شود، این مسئله که چنین حرکات نباید مانع زندگی عادی مردم شود و نظم را بر هم زند، در قانون اجتماعات، اعتصابات و تظاهرات، صراحت دارد .

«تبلیغ برای ایجاد و تشدید هر نوع اختلاف و تبعیض میان اتباع، تطمیع کردن اشخاص به وسیله پول و یا پیشنهادهای دیگر منع است»

« هیچ شخص حق ندارد با استفاده از حق اجتماع، اعتصاب، مظاهره و تحصن، راه ها و سرک های عامه طوری مسدود کند که مانع تردد وسایط نقلیه و فعالیت ادارات دولتی و غیردولتی شود». مگر در تظاهرات امروز کسی نتوانست از بیماری در شفاخانه احوال گیرد، کسی نتوانست به مراسم جنازه ویا فاتحه دوستان متوفا شان برسند، آزادی های فردی در شهر سلب شد و ده ها مشکل دیگر.

این می رساند که سازمان دهندگان تظاهرات امروز در تعریف فعالیت های مدنی کوتاه آمده اند و فکر می کنند کابل همچنان در سال های اول دهۀ اول هفتاد خرشیدی قرار دارند به این ترتیب آنان دچار اشتباه شده اند.

نباید با راه اندازی چنین تظاهرات، تعریف ناقص از فعالیت های مدنی را بر فکر خود تحمیل کرد، متاسفانه تعریف شماری از سیاست ورزان که سال ها در حاشیه و انزوا زندگی کرده اند، از فعالیت های مدنی این است که دولت باید خود را مطابق به خواست های آنان عیار کند در حالی که فعالیت های مدنی در برگیرندۀ روابط معنادار اجتماعی میان نهادها، مردم و دولت است که حل معضل را ار مسیر عقل و منطق ترجیح می دهد.

مردم انتظار دارند که تظاهرات امروز و شعار هایی که سر داده شد، با در نظرداشت پشينۀ سیاسی رهبران که تهدید کرده اند، وارد ارگ می شوند، این می تواند تهدید در براندازی نظام باشد، تهدید نظام و یا اخلال نظم عامه نمی تواند در تعریف جامعۀ مدنی بگنجد بل نیاز به تعقیب عدلی دارد. تحلیل سیاسی