تبصره

کابل/ ۳۰  حمل/ باختر

خروج نیروهای خارجی ازافغانستان نباید توام با جنگ روانی علیه مردم این کشور باشد٬ بل امریکا و متحدان آن تعریف خروج مسوولانه را باید بیآموزند.

مفسر آژانس باختر می نگارد: حضور نیروهای خارجی در افغانستان هرگز به خواست و مرام مردم افغانستان نبوده است و این نیروها به اساس منافع خود آمدند و به اساس منافع خود می روند٬ حضور بیست سالۀ نیروهای خارجی در کنار آن که پیامد واضح و مثبت برای افغانستان نداشت٬ بل عامل مشکلات معین هم شد و برای ختم جنگ در این کشور و اعادۀ صلح موثر نبود.

با تاسف با یقینی شدن برنامۀ خروج نیروهای خارجی از افغانستان بعضی ها نگران آغاز یک جنگ داخلی  دیگر در افغانستان اند، در حالی که در وجود تعهدات ملی و این که انگیزۀ جنگ با خروج نیروهای بیگانه دیگر در افغانستان وجود ندارد٬ چرا نگران خروج عساکری بود که هیچ برنامه و دیدگاه مناسبی برای افغانستان نداشتند.

این نگرانی ها را می توان با گفته های غیر مسوولانه شماری از مقام های امریکایی و غربی و گفته های شماری از چهره های مغرض داخلی ربط داد که به گونه یی  جنگ روانی را در برابر مردم افغانستان در پیش گرفته اند.

در این میان گفته های اخیرجک سولیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید است که می‌گوید :پس از خروج نیروهای امریکایی از افغانستان، هیچ کسی آینده این کشور را تضمین کرده نمی‌تواند...٬ جوبایدن در هیچ وضعیتی قصد فرستادن دوبارۀ نیروها ی خود به افغانستان را ندارد.

او همچنان گفته است:من نمی‌توانم تضمین کنم که در داخل آن کشور (افغانستان) چه اتفاق خواهد افتاد،هیچ کس نمی‌تواند.

این گفته ها می تواند غیر مسوولانه و نشانۀ جنگ روانی علیه مردم افغانستان باشد٬ در حالی که کشورها و سازمان های معتبر جهانی از امریکا خواسته اند که به خروج مسوولانه از افغانستان فکر کند٬ از دید مردم افغانستان خروج مسوولانه نمی تواند اشاره یی  به تغییر جدول زمانی خروج این نیروها باشد٬ بل هدف از خروج مسوولانه تمرکز بر تهدید های امنیتی است که از بیرون٬ متوجه  افغانستان است و این تهدیدها می تواند فراگیر باشد.

خروج نیروهای خارجی از افغانستان در صورت قانونمند و مسوولانه بوده می تواندکه در هماهنگی با دولت و نیروهای امنیتی صورت گیرد٬ قول و قرار شان را عملی کنند٬ آیندۀ تاسیسات دست داشتۀ شان و تجهیزات نظامی و حربی شان را معلوم کنند٬ در سال ۲۰۱۴ زمانی که بخش حربی نیروهای خارجی افغانستان را ترک کردند  تمام تجهیزات نظامی شان را نیز از کشور خارج کردند مگر بخشی اعظم آن را در پای پاکستان ریختند و یا هم به کشور های دیگر هدیه دادند در حالی که نیروهای افغان با آن که متحد ایتلاف بین المللی در امر مبارزه با هراس افگنی بودند در یک خلای لوژستیکی نگهداشته شدند٬ رفع این نقیصه ها تعریف از خروج مسوولانه است.

از طرف دیگر ایتلاف جهانی مبارزه با هراس افگنی مجوز حضور خود در افغانستان را از مسیر شورای امنیت سازمان ملل کسب کرده بود٬ پس قبل ازتکمیل روند خروج٬ شورای امنیت سازمان ملل باید ضمانت دهد که کشور های مغرض و ماجراجو در قدم اول پاکستان  دیگر نمی توانند در افغانستان مداخله کنند.

خروج نیروهای خارجی، نقطۀ امیدوارکننده در بحث حل معضل افغانستان از مسیر سیاسی است اما اجماع منطقه‌ یی  و فرا منطقه یی یک امر ضروری است که این  هم جز مسوولیت کشور هایی است  که در افغانستان حضور نظامی داشتند وگفته اند که خروج آنان مسوولانه  خواهد بود.

خروج نیروهای خارجی از افغانستان برای این کشور فرصت مناسب فراهم کرده است، که آن کنار آمدن افغانان از آدرس های مختلف در یک آدرس واحد است.

اگر همه در یک آدرس جمع شوند و تعریف واحد از منافع واحدی که همانا منافع ملی ارائه دهند٬ نیاز نیست که  مشاور امنیت ملی کاخ سفید و یا بیگانگان دیگر تضمین خوبی و یا بدی ما را کنند٬ و یا هم روایت های نیک و بد را به آدرس افغانان بیان کنند٬ آنان وارد یک جنگ روانی با مردم ما شده اند و با تاریک جلوه دادن آیندۀ افغانستان در تلاش اند که برای اقدامات بعدی شان از قبل دلیل و توجیه داشته باشند٬ مگر در وجود تعهدات ملی که مردم ما دارند روایت سقوط ٬ جنگ و ناامنی روایت نادرست است٬ در کنار اوج نگرانی های خلق شده از سوی حلقه های مغرض٬ خوشبینانه ترین امید برای مردم افغانستان٬ این تعهد و گفته ها در میان جناح های درگیر است که می گویند جنگ راه حل نیست.

شرایط دشوار سپری خواهد شد کافی است که بیگانگان مداخله نکنند و برای دست درازی های شان در آينده توجیه سازی نکنند٬ همه می دانند که ادامۀ  حضورنیروهای خارجی در این کشور باعث ایجاد یا حفظ یک دولت پایدار در افغانستان نخواهد شد٬ پس این حق و مکلفیت مردم ما است که مسوولیت کشور شان رادر جنگ و صلح  بر عهده گیرند و دیگر در هیچ حال و شرایط اجازۀ مداخله به نیروهای خارجی را ندهند.  تحلیل سیاسی