تبصره

کابل/ ۲۳ جوزا / باختر
کرونا در افغانستان بیرحم تر می شود وقایع مثبت بیشتر شده می رود در حالی که مشکل کمبود آکسیجن و مکان برای بیماران همچنان پا برجاست.
مفسر آژانس باختر می نگارد؛ با شیوع موج سوم کرونا در افغانستان، نظام صحی در افغانستان با چالش های جدی مواجه است با آن که حدود پنج هزار طبیب و نرس و کارکن صحی مصروف خدمات رسانی به بیماران کوید-۱۹ اند و چند شفاحانۀ ویژه غرض رسیدگی به بیماران کرونایی اختصاص یافته است مگر نظام صحی افغانستان در آن سطح نیست که بتواند با موج سوم کرونا که با تاسف نسبت به موج اول و دوم خشمگین ترو بیرحم تر است مقابله کند.
وزارت صحت عامه حدود دو هفته پیش اعلام کرده بودکه موج سوم ویروس کرونا در افغانستان سیر صعودی دارد و چهار هفتۀ پیش‌رو، افغانستان بحرانی‌ترین وضعیت خواهد داشت، این پشبینی درست بود و ما شاهد بیرحمی زیاد کرونا در موج سوم استیم.
وزارت صحت عامه از شیوع موج سوم وبحرانی شدن وضعیت هشدار داد مگر نگفت که برای مقابله با وضعیت بحرانی چه می کند؟ تنها بار انداختن مسوولیت به دوش مردم کافی نیست، در شفاخانه ها کمبود مکان برای بستر و کمبود آکسیجن وجود دارد.
کمبود آکسیجن یک مشکل جدی است که نه تنها رفع نشده است بل جدی تر هم شده است. این مشکل در تمام شفاخانه‌های کووید-۱۹ موجود است.قیمت آکسیجن در بازار آزاد به شدت سیر صعودی دارد و شفاخانه‌های خصوصی به دلیل نبود آکسیجن از پذیرش بیماران خود داری می کنند، وضعیت به گونه یی است که باید برای دریافت آکسیجن یا واسطه کرد و یا هم پول بیشتر پرداخت در این جا بازهم قشر آسیب پذیر آنانی اند که نه واسطه دارند و نه پول.
شفاخانۀ افغان – جاپان، علی جناح و مراکز درمانی سره میاشت در این شب‌ و روزها مملو از بیماران کووید نزده اند، داکتر و پرستار به کار شان حاضر اند و با درایت و فدا کاری در خدمت بیماران قرار دارند، مگر داکتر و پرستار نمی تواند برای بیمار بستر ، جای و امکانات دسترسی به آکسیجن را مساعد کنند، این وزارت صحت عامه و نهاد های همکار اند که باید در شرایط و اوضاع بحرانی امکانات ریزرف را به کار اندازند، در حالی که معلوم نیست امکانات ریزرف چه است؟
وزارت صحت عامه در تلاش است که با ازدیاد محدودیت های اجتماعی بر بحران ناشی از کرونا در کشور موفق شود، شاید ازدیاد محدودیت های اجتماعی بتواند در امر وقایه موثر تمام شود مگر آنانی که دچار کرونا اند و دارند رنج این بیماری را می کشند به خدمات درمانی نیاز دارند در حالی که مکان برای بستر و دسترسی به آکسیجن محدود شده می رود.
اگر به وضعیت کشور های اطراف خود دقیق شویم این کشورها نسبت به افغانستان در موقعیت بهتری قرار دارند، چرا ما نتوانسته ایم که مساعدت های این کشور ها را جلب کنیم، در امر دریافت واکسین نیزتحرک چندانی نداشتیم، اگر کمک هند و چین را که مقدار معین واکسین را بر اساس حسن نیت خود در اختیار افغانستان قرار دادند نا دیده گیریم نهاد های مسوول در جلب مساعدت و دریافت واکسین از مراجع و منابع دیگر هیچ حرکتی نداشته اند.
واقعیت این است از شیوع ویروس کرونا در کشور، اقدامات لازم و گسترده برای مبارزه با این ویروس انجام نشده است، و ما تجربۀ خوبی از موج اول و دوم نگرفتیم، و مسوولان بیشتر کار شان را بزرگ نمایی کردند اگر نه ما امروز با کمبود بستر و آکسیجن مواجه نمی بودیم.
در کشور های دیگر مکاتب، استدیوم های ورزشی هوتل ها و مکان های دیگر برای پذیرش بیماران کوید- ۱۹ به عنوان امکانات ریزرف آماده کرده شدند، اگر مسوولان ما چنین کاری کرده اند، پس چرا در مکان هایی که به عنوان امکانات ریزرف مد نظر بودند به روی بیماران باز نمی شود؟
واضح است که ما با همان امکاناتی وارد جنگ با موج سوم کرونا شده ایم که در موج اول داشتیم در حالی که اقداماتی که برای مهار ویروس کرونا در موج اول انجام شد پاسخگوی وضعیت جاری نیست و ازدیاد افراد مصاب و ازدیاد شمار فوت شدگان هم همین دلیل را دارد
واقعیت این است که ما در مبارزه با موج تازۀ ویروس کرونا دچار مشکلات جدی استیم از خلا در مدیریت بحران ناشی از کرونا گرفته تا خلا در کار تداوی بیماران، تا مشکل بستر و دوا و آکسیجن، لازم است که نهاد های مسوول در چتر یک دیپلماسی فعال در پی دریافت کمک از خارج شوند، فعالیت رهبری بلخ برای جلب کمک های ازبکستان یک الگو است، اگر به کشور های دیگر هم مراجعه شود، حاضراند به کمک مردم نیازمند ما بشتابند، همچنان لازمی است که محدودیت های اجتماعی هم بیشتر شود تا موج سوم را مهار کرد. صائم