تبصره

کابل/ ۲۴سرطان/ باختر
برای تامین صلح در کشور، نیت و اراده ضروری است، اصلی که طرفین درگیر در افغانستان باید به آن توجه داشته باشند.
مفسر آژانس باختر می نگارد؛ قرار است فردا یک هیئت متشکل از نخبگان سیاسی افغانستان که در راس آن داکتر عبدالله عبدالله رییس شورای عالی مصالحه ملی قرار دارد، به قطر برود و با رهبری طالبان دیدار کند .
برنامه ریزی برای سفر یک هیئت در سطح بلند، آنهم در اوج جنگ و خشونت یک خبر امیدوارکننده است، حامد کرزی رییس جمهوری پشین کشور و داکتر عبدالله رییس شورای عالی مصالحه ملی درگفته های اخیر شان، خبر های خوشی در بارۀ آغاز گفت و گو و اعادۀ صلح داشتند، انتظار می رود که با سفر این هیئت بن بست جاری در گفت وگو های سیاسی بشکند و راه حل معضل سهل تر شود
سفرچهره های سیاسی، بدون شک با تلاش های اخیردیپلماتیک پیوند دارد، نمایندۀ قطر برای افغانستان در روز های اخیر در کابل بود و نمایندۀ ویژۀ وزارت خارجۀ امریکا برای صلح افغانستان هم از کشور های منطقه دیدار هایی داشت، او گفته بود که سفر او برای سهل کردن روند گفت و گو های سیاسی میان دو طرف درگیر صورت گرفته است، گفته شده است، امریکا، قطر، سازمان ملل متحد، پاکستان، روسیه، چین، ترکیه، آلمان و ناروی هم در تسهیل این سفر و زمینه سازی برای دیدارنخبگان سیاسی با رهبری طالبان تلاش کرده اند.
همچنان اخباری وجود دارد که در چند هفته اخیر بین نمایندگان دولت و طالبان مذاکراتی صورت گرفته است که رسانه یی نشده است این گفت وگو هم پیش‌رفت‌هایی داشته است. بحث روی تعدیل قانون اساسی و تشکیل یک کمیسیون مشترک در این باره ، تعیین نقشه راه صلح و تشکیل دولت عبوری از موضوعاتی بوده است که در روز های اخیر هیئت های گفت وگو کنندۀ جمهوریت و طالبان روی آن بحث هایی داشته اند، پس هیئت از نخبگان سیاسی با آجندای واضح و در عین حال در فضایی که حاوی همکاری و توافق است، به دوحه می رود.
دولت افغانستان از گذشته در تلاش بود که زمینه گفت وگوی رو در رو با رهبری طالبان مساعد شود، تا بداند که خواست های طالبان در کدام حدود و سطح است و مطالباتی که آنان از دولت دارند، روشن شود.
تا کنون رهبری سیاسی طالبان که در دوحه است با پبشرفت اندک در گفت وگو ها، آن را به این دلیل به تاخیر می انداختند که دید گاه و مشوره رهبری شان را که در پاکستان است دریابند، با آن که معلوم نیست از جانب طالبان چه کسانی وارد گفت گو با هیئت سیاسی وارد مذاکره خواهند شدو حدود صلاحیت و تصمیم گیری آنان در کدام سطح خواهد بود؟ مگر با آنهم سفر این هیئت می‌تواند در روشن شدن نیت یک ‌دیگر برای صلح، تبادل دیدگاه، شکستن بن‌بست جاری در مذاکرات موثر باشد و یک گام برای آغاز گفت وگو ها در مورد مسایل بنیادی باشد
دو طرف درگیر به خصوص طالبان باید درک کرده باشند که دیگر زور نمی تواند، مسیری برای رسیدن به قدرت باشد و بحران موجود در افغانستان راه حل نظامی ندارد، نه تنها جناح های درگیر افغانی بل بازیگران بیرونی نیز به همین نتیجه رسیده اند که بحران موجود را نمی توان با زور تفنگ حل کرد.
از طرف دیگر شماری از کشور های خارجی نسبت به افغانان لحن طعنه آمیزی دارند و می گویند که افغانان در ملت شدن و یک جا شدن کامیاب نبوده اند و این کار در افغانستان ممکن نیست، آیا وقت آن نیست که افغانان با کنار آمدن و تمکین کردن به منافع ملی به این زشت گویی ها پاسخ دهند؟
این حرف دقیق است که بحران موجود در افغانستان راه حل سیاسی ندارد، اگر می داشت ارتش سرخ با میله تفنگ اوضاع را به نفع خود تغییر می داد و اگر بحران موجود از راه نظامی امکان پذیر می بود، طالبان در زمانی که امارت اسلامی را شکل داده بودند و بر کابل تسلط داشتند پیروز میدان می بودند و اگر تنفگ راه حل معضل افغانستان می بود، امریکا و ناتو موفق به حل بحران افغانستان به نفع خود می شدند،پس لازم است که هم طالبان و هم دولت درک کنند که زور و تفنگ راه حل معضل افغانستان نیست و پیچیدن و تاکید بر آٖن، نتیجه یی جز ویرانی و تباهی چیزی دیگری بوده نمی تواند.
دولت و نظام کنونی حاصل انتخاب مردم افغانستان است ودر عین حال طالبان هم یک واقعیت در صحنۀ سیاسی و نظامی کشور اند، نمی توان از این دو واقعیت در کشور انکار کرد مگر می توان گفت که همسویی این دو، می تواند راه دشوار اعاده صلح در کشور را کوتاه کند .
مردم انتظار دارند که هم دولت و هم طالبان باید کاری کنند که از رفتن کشور به سوی بی ثباتی و هرج و مرج جلوگیری شود، باید برای صلح نیت و اراده داشت، تنها سردادن شعار صلح کافی نیست نیاز است که از توسعه طلبی و تمامیت خواهی دست کشید، با خشونت وداع گفت وبه خواست های مردم و ارزش های ملی تمکین کرد. تحلیل سیاسی