اخبارتبصره و مرور بر مطبوعات

تبصره

کابل/  ۵  اسد / باختر

افزایش خشونت ها در افغانستان و ازدیاد تلفات انسانی در منازعات جنگی، بیانگر آن است که هنوز هم جنگ و خشونت به عنوان راهبردی دنبال می شود که می تواند سرنوشت صلح را تعیین کند.

مفسر آژانس باختر می نگارد؛ جنگ ارمغانی جز تباهی ندارد، اگر از یک طرف عامل کشتار غیر نظامیان است در کنارآن عامل و محرک فقر و گرسنگی نیز است، این پدیده های نامیمون در کشور با گسترش و ادامۀ جنگ به وضوح دیده می شود، مشکل در این است با وجود آن که پیامد های زشت جنگ واضح و هویدا است مسوولیت پذیری برای کاهش چنین زشتی ها نیز کمتر می شود.

به تازگی یوناما یا دفتر معاونت سازمان ملل اعلام کرده است که تلفات غیرنظامیان در افغانستان در شش ماه نخست سال جاری میلادی ۴۷ درصد نسبت به زمان مشابه در سال گذشته، افزایش یافته‌است، یوناما چنین یک افزایش را نگران کننده خوانده است و از ادامۀجنگ در افغانستان با تذکر این مطلب که معضل افغانستان راه حل نظامی ندارد، هشدار داده است، یوناما به این باور است که  تلفات غیرنظامیان در افغانستان پس از آغاز روند خروج نیروهای خارجی از افغانستان، به گونۀ چشم‌گیری افزایش یافته است.

یوناما هشدار داده است که در صورت عدم جلوگیری از خشونت‌های فزاینده، شمار بی‌سابقه ‌یی از غیرنظامیان افغان در سال روان جان‌ خواهند داد و یا معلول خواهند شد، و از طالبان و رهبران حکومت افغانستان خواسته‌است که تلاش‌های شان را در میز مذاکره سرعت بخشند و جلو جنگ “افغان‌ در برابر افغان‌” را بگیرند.

تنها مسئلۀ جنگ و تلفات ملکی نیست که پا در حلقوم افغانان گذاشته است. وزیر زراعت، آبیاری و مالداری کشور گفته است که افغانان ‌در خط مقدم عدم مصونیت غذایی هستند او از گسترش فقر و پدید آمدن معضل گرسنگی نیز هشدار داده است

اگر به عمق بحران جاری در افغانستان دقیق شویم، ازدیاد تلفات ملکی، نبود مصونیت اجتماعی، نبود مصونیت غذایی، ، فقر و حالا هم گرسنگی، فرایند جنگ در افغانستان است و با نا برابری های موجود رابطۀ نزديک دارد و اگر همه دقیق نشوند و مسوولانه فکر نکنند جنگ به پيچيدگی وضعيت در افغانستان می افزايد.

با تاسف هستند کسانی که فکر می کنند با زور و قدرت می توانند حاکم سرنوشت مردم و کشور شوند  وهنوز هم جنگ و خشونت را به عنوان راهبردی دنبال می کنند که می تواند سرنوشت صلح را تعیین کند، وارد بحث معنا دار سیاسی نمی شوند و هنوز هم از دید و اندیشۀ مختص به خود شان کوتاه نیامده اند و به این باور اند که  سرنوشت صلح در افغانستان در میدان ‌های جنگ تعیین خواهد شد در حالی که این گونه فکر و اندیشه، راهکار و عمل به قیمت جان  ۱ هزارو ۶۵۹ غیرنظامی و زخمی شدن ۳ هزار و ۲۵۴ تن دیگرتنها در شش ماه اول امسال انجامیده است و صد ها هزار انسان دیگر را از خانه و زادگاهشان آواره کرده است.

تقریبا دو سال از امضای توافق نامۀ صلح دوحه سپری شد، در این مدت  همه به نحوی از صلح می گویند  و تاکید دارند که جنگ راه حل نیست، مگر در عمل  میدان‌های جنگ را راهبردی برای دسترسی به اهداف شان تعیین کرده اند و با تشدید جنگ، این پیام را می دهند که  نبرد مشخص خواهد کرد که کی در میدان سیاست پیروز می شود.

 حرف واضح این است که نباید برای منافع شخصی و گروهی خود، جنگ را زمینۀ رسیدن به اهداف دانست، در این راهبرد زشت، ناهنجاری های زیادی به همراه است که بزرگترین آن تلفات انسانی، تخریب زیر بنا ها و هدر کردن فرصت ها است، چیزی که جبران آن دشوار و مشکل خواهد بود.

چه خوب است که در برابر مردم و داشته های مادی این سرزمین دلسوزانه اندیشد و کاری کرد که دیگر خونی نریزد، پل و مکتبی ویران نشود و به مفهوم واقعی آن درک کرد که جنگ راه حل نیست بل ادامۀ آن پیامدی جز کشتار و تباهی چیزی دیگری نیست .  تحلیل سیاسی

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا