تبصره

کابل/ ۱۸ حمل/  باختر

ریاست انسجام و هماهنگی ماین پاکی می گوید که ماهانه نزدیک به یکصدو‌بیست تن در نتیجه انفجار ماین‌ها در افغانستان  کشته و یا زخمی می‌شوند٬ این نشان دهنده آن است که با وجود خاتمه جنگ در کشور٬ میراث جنگ هنوز باقی است و همچنان از افغان ها قربانی می گیرد.

مبصرآژانس باختر مینگارد؛ مسوولان ریاست انسجام و هماهنگی ماین پاکی روز گذشته در برنامه‌یی تجلیل از روز جهانی آگاهی‌دهی در باره خطرهای ماین‌ها مطرح کردند که در سال گذشته میلادی در نتیجه انفجار ماین‌های جاسازی شده در کشور یک هزار و شانزده تن کشته و یا زخمی شدند٬ رییس این نهاد گفته است که ماهانه به طور اوسط ۱۲۰ تن از غیرنظامیان در نتیجه انفجار ماین‌ها کشته و یا زخمی می‌شوند.

ماین یادگار زشت از جنگ 43 ساله افغانستان است که با گذشت سال های متمادی همچنان به عنوان یک دشمن مخفی خود را حفظ کرده  و بلای جان انسان های این سر زمین است.

در جریان چهل  و سه سال جنگ در کشور٬ از ماین به عنوان سرباز مخفی و در عین حال یک وسیله کارا در برابر دشمن کار گرفته شده است٬ جابجایی بی رویه ماین از سوی جناح های درگیر در کشور٬ باعث شده است که افغانستان در زمرۀ کشور های حساب شود که بیشترین ماین دفن شده را دارا اند و با وجود تلاش های مداوم٬ ماین در افغانستان حضور خود را حفظ کند٬  راه‌های عام٬ کشتزارهای مردم٬ علفچر ها و دشت ها را که بیشتر از سوی چوپان ها مورد استفاده قرار می گیرد٬ تحث تاثیرخود داشته باشد.

ماین روبی در افغانستان از بزرگترین عملیات‌ها در جهان گفته می‌شود. این عملیات از ۱۹۸۹ آغاز شد و قرار بود که تا ۲۰۱۰ افغانستان سرزمین عاری از ماین اعلام شود مگر این کار نشد٬ سازمان ملل٬ امریکا٬ بریتانیا٬ دنمارک٬ المان … کمک کنندگان اصلی در این برنامه بودند مگر قبل از رسیدن سال  ۲۰۱۰ برنامه ماین روبی سیر نزولی به خود گرفت و بدون کدام دلیل٬ بودجه نهاد های ماین روبی به تدریج کاهش یافت تا سرحدی که بسیاری نهاد های ماین روبی فعالیت شان را تعطیل کردند و کارمندان شان را هم جواب گفتند٬ چند نهاد محدود ماین روبی که در کشور به کار شان ادامه دادند به گونۀ همیشگی با مشکل بودجه مواجه بودند.

در اصل نهاد های بین المللی و کشور های حمایت کننده از روند ماین روبی در افغانستان علاقۀ چندانی به این برنامه نداشتند و بیشتر ظاهر سازی کردند٬ ورنه با امکانات وافر که بود باید روند ماین روبی در افغانستان در همان سال ۲۰۱۰ پایان می یافت و افغانستان عاری از ماین اعلام میشد.

در کنار مشکلات بودجه یی٬ مشکل دیگر در برابر برنامه ماین روبی٬ نبود نقشه های ساحاتی است که در آن ماین دفن شده است٬ ارتش سرخ٬ ارتش و نظامیان نظام های متعدد که در جریان چهل و سه سال گذشته در افغانستان شکل گرفتند٬ به گونۀ دوامدار از ماین به عنوان سرباز در برابرمخالفان شان کار گرفتند٬ مگر هیچ کدام نقشه و یا تصویری از ساحات ندارند و نداشتند که در آن ماین کشت شده بود، این خود باعث سرگردانی و تاخیر در برنامه های ماین روبی در کشور شده است .

امروز معضل ماین در افغانستان را که با هر دلیل پیوند دهیم به یک معضل دوامدار مبدل شده است٬ نبود بودجه٬ کمبود کارکنان مسلکی٬ کمبود امکانات تخنیکی… همه باعث شده است که شماری ازافغان ها روزانه٬ شکار این دشمن مخفی باشند.

با آن که ماین روبی هزینۀ به مراتب بلندتر از قیمت ماین را دارد٬ مگر با آنهم پاک کردن آن یک نیاز جدی است٬ نهادهای ماین روبی در افغانستان از امارت اسلامی و جامعه جهانی می‌خواهند تا به این نهادها کمک‌های مالی شان را نه تنها  ادامه دهند٬ بل آن را افزایش دهند.

مردم بیشتر به امارت اسلامی و سرمایه داران ملی چشم امید دوخته اند٬ باید برای برطرف کردن این مشکل٬ افغان ها خود دست به کار شوند٬ نهاد های بین المللی کار شان را با شرایط و شروط پیوند می دهند در حالی که رسیدگی به معضل ماین در افغانستان یک اولویت است امروزه به هر اندازه یی که به ساحات که در آن ماین‌ وجود دارد رسید‌گی ‌شود، به همان  اندازه  ما زود تر از این مشکل رهایی خواهیم یافت. تحلیل سیاسی