اخبارامنیتجامعهگزارش ها

در ۳۸ زندان و مرکز اصلاح بیست و نه هزار و دو صد وچهل وهشت زندانی  به سر می برند

 کابل/ 10 حوت / باختر

نبود زندان های معیاری٬ کمبود ظرفیت ها به خصوص کمبود کادر مسلکی٬ باعث شده است که وضعیت زندان ها در کشور پر چالش و پرسش برانگیز باقی بماند.

به گزارش آژانس باختر‌؛ درافغانستان ۳۸ زندان و مرکز اصلاح و تربیت کودکان وجود دارد که بیست و نه هزار و دو صد وچهل وهشت زندانی را در خود جا  داده است٬ با آن که  برای بهبود وضغیت زندان ها و بهبود وضعیت زندگی محبوسان کار ها و برنامه ریزی های زیادی شده است مگر تا معیاری شدن زندان ها در افغانستان٬ راه طولانی در پیشرو است .

مدیریت زندان ها

زندان ها یا محلات سلب آزادی در افغانستان را در گذشته وزارت داخله و مدتی هم وزارت عدلیه مدیریت و اداره می کرد٬ مگر دولت افغانستان به منظور آن که بتواند روند اصلاحات در زندان هارا تسریع بخشد در سال گذشته٬  ادارۀ مستقل تنظیم امور زندان ها را ایجاد کرد و به اساس فرمان شماره‹۱۰۶› ۲۵ جدی سال ۱۳۹۸ رییس جمهوری اسلامی افغانستان این اداره به عنوان یک ریاست مستقل وارد بدنۀ تشکیلاتی نظام شد.

در فرمان محمد اشرف غنی رییس جمهوری، در این مورد آمده است که ‹برای حاکمیت قانون، اصلاح مجرمان و ریشه کن کردن بنیادی مشکلات زندانیان، انسجام نهادهای پراگنده سلب آزادی، ایجاد ظرفیت مسلکی و تغییر چهره زندان‌ها از حالت نظامی به محل اصلاح و مصروفیت سالم و به خاطر اعمال اصلاحات ساختاری، وظیفه یی، کادری، زیربنایی، تجهیزاتی، برنامه‌های اقتصادی، فرهنگی، تعلیمی، ورزشی و معیشتی محلات سلب آزادی› این تصمیم گرفته شده است.

به اساس این فرمان، پس از این مدیریت تمام زندان‌ها از بخش نظامی به بخش غیرنظامی انتقال یافته است و در یک ادارۀ مستقل پیش برده می‌شود.

تشکیلات و ظرفیت ها

نظام الدین نورستانی معاون  و سرپرست ادارۀ تنظیم  امورزندان ها ٬ می گوید:” در افغانستان سی و هشت زندان و مرکز اصلاح کودکان فعال است که در این سی و هشت زندان٬ بیست ونه هزار و دوصد و چهل وهشت تن زندانی استند که چهار زندان و مرکز تربیتی در مرکز است. زندان بگرام٬ نظارت خانۀ امنیت ملی و نظارت خانه های پولیس در مرکز وولایت ها» شامل این احصائیه نیست٬ این زندان ها را٬ نهاد های مربوط اداره می کنند.

معاون ادارۀ امور زندان ها افزود: بیست و نه هزار و دو صد وچهل وهشت نفر در زندان های کشور تحت حبس قرار دارند که شانزده هزار و چهارصد و چهل و شش تن آنان مردان و دو هزار و یکصد و پنجاه تن شان را خارجیان تشکیل می دهند٬ همچنان به شمول ۱۴۷زن خارجی٬ سه هزار وششصد و شصت و هشت تن زن زندانی اند٬ چهار هزار و نهصد و هشتادوهفت زندانی دیگررا اعضای داعش وسه هزار و ششصد و نود سه تن شان را هم اعضای گروه طالبان تشکیل می دهند

مسوولان ادارۀ تنظیم امور زندان ها می گویند که تنها زندان پلچرخی٬ زندان زنانۀ بادام باغ و زندان هرات تا اندازه یی معیاری اند و دیگر  زندان های کشور مطابق به معیارهای پذیر فته شده جهانی نیست و کار ساخت یک زندان هم در قندهار ادامه دارد که تلاش می شود معیاری اعمار شود.

تنها در زندان مرکزی ‹ پلچرخی› که بزرگترین زندان کشور است اضافه ازشش هزار نفر زندانی اند در حالی که گنجایش این زندان تا چهار هزار و پنجصد تن است٬ این نشان می دهد که زندان پلچرخی با آن که معیاری پنداشته شده است اضافه ازظرفیت به کار گرفته شده است٬ مشکل تراکم زندانیان زندان های دیگربیشتر و حاد تر از زندان مرکزی است

ادارۀ تنظیم امور زندان ها دارای دو هزار و سی و هشت بست ملکی است٬ تشکیلات امنیتی ‹حفاظت و پاسبانی از این زندان ها› جدا از این تشکیل است و محرم است.

مسوولان می گویند بعد از ایجاد این اداره و مستقل شدن امور زندان ها٬ در مدیریت و ارائه خدمات در زندان ها تغییراتی به میان آمده است.

به گفتۀ نظام الدین نورستانی معاون تنظیم امور زندان ها٬ این اداره در مدت یک سال کاری اش در بخش های مختلف دست آورد  های زیادی داشته است، ایجاد زیربنای حقوقی انسجام مدیریت  زندان ها، خدمات اساسی به زندانیان؛ تدوین  برنامۀ  ملی اصلاحات اداره و کنترول شیوع کرونا،  مبارزه با فساد اداری، مبارزه با قاچاق موادمخدر، جلوگیری ازکارگیری اشیای ممنوعه در میان زندانیان،  اصلاح و تربیت مجدد زندانیان و دست رسی به اطلاعات است.

نورستانی در مورد بودجۀ عادی و انکشافی ادارۀ تنظیم امور زندان  ها گفت: بودجۀ عادی این ادارۀ بالغ بر سه ملیارد و ششصد و هشتاد و سه میلیون افغانی و بودجۀ انکشافی آن بالغ بر یکصد و چهل و پنج  میلیون افغانی است.

با آن که مسوولان زندان ها در این مورد که این مبلغ تکافوی مصارف و برنامه های انکشافی ادارۀ مربوط را می کند یا خیر؟ جواب روشن ارائه نکرده اند٬ مگر نظر به وضعیتی که در زندان ها حاکم است این پول تکافوی مصارف عادی و انکشافی را نمی کند.

دیدگاه و نظریات زندانیان و نهاد های حراست از حقوق بشری

با آن که مسوولان زندان ها از ایجاد ظرفیت و به کار گیری امکانات تازه در زندان ها سخن می گویند مگر زندانیان و آنانی که بر شیوۀ فعالیت زندان ها تمرکز دارند حرف هایی دیگردارند.

با شماری از زندانیان که صحبت شد همه گفتند که وضعیت زندانیان با گذشت هرروز از بد٬ بد تر می شود.

در این گزارش نظر به معاذیری نمی خواهیم که از زندانیانی که با آنان صحبت شده است نام بگیریم مگر در جمع بندی گفته های آنان به این نتیجه می رسیم  که ادارۀ تنظیم زندان ها رییس ندارد بل زسوی سرپرست اداره می کند ٬ سرپرست٬ صلاحیت امضای دوسیه هایی که شامل تخفیف ویاعفو شدند را ندارد.معاون اداری هم صلاحیت امضاٌ را ندارد قومندان محافظ هم در عدم رییس عمومی بدون صلاحیت است.

اکثری زندانیان پلچرخی٬ از شیوع انواع بیماری ها در زندان شاکی اند٬مثلا بیماران مصاب به توبرکلوز با افراد عادی یک جا زندگی می کنند،کسی به آنان توجه نمی کند.

زندانیان روایت کردندکه ۴ حوت یک جوان زندانی در بلاک سوم  ، پایش زخم داشت٬ از اثر استفاده بیش از حد  انتی بیو تیک آن هم به گونۀ خود سر٬ زردی سیاه در وجودش فعال شد، وفات کرد٬آنان گفتند که زندانی بیمار برای تداوی به بیرون از زندان معرفی نمی شود٬ اعاشه و غذا اصلا در وضعیت خوب نیست٬ از لحاظ خوراک بدترین غذا برای زندانیان در نظر گفته می شود مثلا کچالو با پوست آن جوش داده می شود وبه زندانیان در ظرف کثیف توزیع می شود گوشت ومیوه شامل مینوی غذایی نیست زندانیانی که توانایی ندارند از همین غذای زندان استفاده می کنند و با گذشت هر روز ضعیف و نحیف می شوند.

این در حالی است که سازمان صلیب سرخ از مدت چندین سال است که با این زندان همکاری داردو مصارف غذای زندانیان  رابه دوش دارد.

این زندانیان به ادامه گفتند: برای پایوازان آنان هم  اجازه آوردن اشیای مورد ضرورت چون صابون، شامپو، میوه وگوشت وغیره داده نمی شود کانتینی که در محبس است هر چیزی که  درآن است تاریخ آن سپری شده است وچند مرتبه بالاتر از نرخ اصلی بالای زندانیان فروخته می شود.

در صورت زندانی مرتکب تخطی شود نگهبانان زندان  وی را لت و کوب می کنند در چشمانش اسپری مرچ می زنند٬ همچنان شماری از زندانیان از خرید و فروش مواد مخدر در میان زندانیان سخن گفتند٬ این مشکل تا سرحدی حاد است که حتا در زمان قرنطین که زندانیان به پایوازان شان دسترسی نداشتند٬ موادمخدر در زندان پیدا می شد.

شماری از زندانیان ادعا کرده اند٬ گزارشگران  که از نهاد های مختلف غرض بررسی و دریافت حقایق در مورد زندانیان و وضعیت زندگی شان به زندان پلچرخی مراجعه می کنند٬ مسوولان آنان رابه  یک بلاک  نمونه که نسبت به دیگر بلاک ها در آن سهولت های نسبی موجود است رهنمایی می کنند٬ زمینۀ صحبت آنان با چند زندانی انتخاب شده مساعد می شود آنان صحبت می کنند ومی روند وگزارش شان را به نهاد مربوط شان ارائه می کنند٬ در گذشته بلاک اول بلاک نمونه بود که فعلاً برای معتادان اختصاص داده شده است هر گاه ازنهاد های خارجی برای باز دید زندان بیایند٬ مسوولان زندانیان را افراد وحشی وخطر ناک معرفی می کنند  خود  در مورد برای شان معلومات ارائه می کنند وبه گزارشگران و هیئت های بررسی کننده اجازه دیدن ازداخل بلاک ها داده نمی شود .

زندانیان همچنان گفتند که برای حمام کردن جای  چندان مناسب وجود ندارد ، آب گرم وسرد که لازم است موجود نیست هر زندانی برای خود آب  تهیه می کند و رفع ضرورت می کند٬ زندانیان سیاسی وزندانیان جنایی در یک بلاک زندگی می کنند اما در منزل های جدا گانه و هرگاهی که بخواهند با یکدیگرصحبت و ملاقات کرده می توانند  .

تعداد زندانیان که به جرم همکاری با داعش زندانی اند از بین زندانیان جمع آوری شدند جدا از دیگران به یک بلاک انتقال یافتند.

با زندانیانی که صحبت شده است همچنان گفته اند: زندانیانی که مورد عفو تخفیف قرار می گیرند چون رییس کمیسیون استعفا داده است ونمایندۀ څارنوالی هم وجود ندارد٬ مدت ها است  بی سرنوشت در زندان باقی مانده اند.

باید گفت که سازمان دیده بان شفافیت هم از وضعیت زندان های کشور راضی نیست٬ آنان از نقض حقوق بشری زندانیان، شکنجه‌ و عقده ‌یی شدن  آنان سخن گفته اند.

سید اکرام افضلی، رییس اجرایی این سازمان در گزارشی که رسانه یی شده است گفته است معیارهایی که در قوانین افغانستان برای زندان‌ها در نظر گرفته شده است، این معیارها در زندان‌ها عملی نمی‌شود و زند گی زندانیان در برخی زندان‌ها با تهدیدهای جدی مواجه است.

او افزود: چیزی که بسیار واضح است این است که  در زندان‌های افغانستان، به جای این که زندان‌ها مراکز سلب آزادی باشد، مبدل به مراکز نقض حقوق بشری شده است.

تراکم بیش از حد زندانیان در یک اتاق، کافی ‌نبودن مکان، نبود امکانات، نبود ساختمان‌های معیاری ٬نبود جای ملاقات برای اقارب زندانیان، نبودآب کافی و برق، نقض حقوق بشری، موجودیت شکنجه از موارد عمدۀ یافته‌ های آنان است.

افضلی می گوید: دریک زندان دوبرابر ظرفیت آن، زندانیان نگهداری می شوند.

باید گفت که در ماه قوس سال جاری هیئتی از ولسی جرگه به  سرپرستی فدا محمد الفت صالح رییس کمیسیون امور داخلی و امنیت ملی آن مجلس از دو زندان ‹بگرام و پلچرخی› دیدن کرد.

فدا محمد الفت صالح می گوید: در زندان پلچرخی بیشتر از شش هزار و ۷۰۰ زندانی نگهداری می‌شوند، در حالی که گنجایش این زندان چهار هزار و ۵۰۰ تن است٬از مجموع زندانیان یاد شده ۶۶۰ نفر اعضای گروه طالبان، ۵۳۸ تن آنان زندانیان نظامی و بقیه ۵ هزار و ۵۲ نفر دیگر سایر زندانیان از جمله اعضای گروه موسوم به دولت اسلامی (داعش) استند٬از این میان ۵۲۳ تن محکوم به اعدام استند٬ ۳۲۷ زن در میان بازداشت  شدگان، از جمله ۱۲۶ زن مربوط به گروه داعش اند.

به گفتۀ فدامحمد الفت صالح، نبود امکانات صحی وتداوی زندانیان از مشکلات اساسی در زندان ها است وامکانات و پولی که برای تداوی زندانیان گرفته می شود، حیف و میل می شود،غذایی که به زندانیان داده می شود مطابق مینو نیست.

حرف نگران کنندۀ این است  که زندانیان، به صورت آزادانه از مواد مخدر استفاده می کنند٬ صالح می گوید:”اکثریت زندانیان پلچرخی، به دلیل این که یک جا با زندانیان معتاد نگهداری شده اند، به مواد مخدر معتاد شده اند، مواد مخدر در دسترس شان قرار دارد و هیچ نوع امکانات برای تداوی آنان وجود ندارد.

اوهشدار می دهد٬ وضعیت در زندان های افغانستان به گونه یی است که زندان‌ها به جای اصلاح مجرمان، زمینه حرفه یی شدن بیشتر آنان را  به جرم و جنایت مساعد کرده است.

منابع وابسته به کمیسیون حقوق بشر هم وضعیت زندان ها را در افغانستان نگران کننده می دانند.

محمد موسی محمودی، رییس اجرایی کمیسیون مستقل حقوق بشر به نقض  حقوق بشرو وضعیت زندان ها در افغانستان گفت: این کمیسیون از زندان های سراسر افغانستان نظارت کرده است.

 او تائید کرد که در جریان تحقیقات و بررسی٬ کمیسیون حقوق بشر مواردی از شکنجه، بد رفتاری با زندانیان و موارد مختلف نقض حقوق بشر را دریافته است٬ او از ارائه جزئیات خوداری کرد مگرگفت که آنان نتایج یافته های شان را در جریان همین سال نشر خواهند کرد.

زندان زنانه

در زندان زنانه بادام باغ  در کابل  حدود  ۸۵۰ زن زندانی اند که در کنار این زنان حدودی یکصدو پنجاه کودک نیز با مادران شان در زندان به سر می برند٬  ضیا گل خانم که روی ارتکاب جرمی به شش سال زندان محکوم شده است با دو کودک خود در این زندان به سر می برد او که مادر هشت کودک است نمی داند شش کودک دیگر وی در بیرون از زندان چه می کنند؟ ضیا گل٬ وضعیت زندان را ناگوار می داند٬ در کنار آن از ضیقی جای٬ مشکلات در خوراک و پوشاک٬ چالش های صحی شاکی است٬ نگرانی عمده او هشت فرزندش است٬ دو کودک وی که در زندان با او به سر می برند آیندۀ ناروشن دارند٬ شش سال زندگی با مادر زندانی٬ آنان را از قدم گذاشتن به آیندۀ بهتر محروم می کند زیرا در زندان هیچ امکانات آموزشی وجود ندارد٬ او همچنان ازعدم رسیدگی به دوسیه های نسبتی زندانیان و برخورد خشن زندانبان با وجودی که همجنس خود شان اند شاکی است.

سرگرمی و کار زندانیان در زندان پلچرخی

ادارۀِ زندان توانسته است  که زمینۀ کار های حرفه یی را برای شماری از زندانیان فراهم کند که شامل  قالین بافی٬ نجاری و فلز کاری می شود مگر به تناسب شمار زندانیان کارگرانی که در این بخش کار می کنند بسیار محدود اند٬ برای هر قالین باف از هر متر مربع قالین ۲۴۰۰ افغانی دست مزد داده می‌شود و تولیدات بخش نجاری هم بیست فیصد ارزان تر به بازار عرصه می شود٬ تهیه کنندۀ مواد خام هم ادارۀ زندان است و مفاد کار زندانیان هم به حساب عواید دولت انتقال می شو٬ زندانیان دیگر که حرفه را یاد ندارند بیشتر مصروف مهره دوزی اند٬ شماری از زندانیان هم زیر نظر زندانیان دیگر یا به حفظ  قرآن شریف پرداخته اند و یا هم  نزد زندانیان دیگر مضامین مکتب و یا هم دوره‌های سواد آموزی و علوم دینی  و یا هم زبان خارجی را یاد می گیرند و یا هم مطالعه می کنند٬ بعضی مصروفیت های ناسالم مانند قطعه بازی… نیز در میان شماری از زندانیان رایج است.

مسوولان زندان گفته اند: به زودی بازار فروش برای این تولیدات زندانیان در شهر کابل ایجاد می شود.

تلاش برای مقابله با مشکلات و نگرانی های صحی در داخل زندان ها

دغدغۀ اصلی در زندان های افغانستان مسایل بهداشتی و صحی است٬ در حال حاضر زندان مرکزی در این قسمت منابع کوچک و محدود دارد و دیگر زندان وضعیت اسفبارتر اززندان پلچرخی دارند٬ مگر مسوولان می گویند٬ برای رفع این نقیصه کار می کنند٬حکومت تلاش دارد که  شفاخانه ۵۰ بستر در حال اعمار در محبس پلچرخی کابل را با تجهیزات لازم وبا معیار های جهانی فعال کند٬ کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ نیز اطمینان داده است که در تجهیز این شفاخانه کمک می‌کند.

پاسخ مسوولان به ایراد و شکایات زندانیان

دگروال نظام الدین نورستانی، معاون امنیتی ادارۀ امور تنظیم زندان هامی گوید:این اداره در مدت یک سال کاری اش در بخش های مختلف دست آورد های زیادی داشته است، ایجاد زیربنای حقوقی انسجام مدیریت  زندان ها، خدمات اساسی به زندانیان؛ تدوین  برنامۀ  ملی اصلاحات اداره و کنترول شیوع کرونا،  مبارزه با فساد اداری، مبارزه با قاچاق موادمخدر، جلوگیری از اشیای ممنوعه،  اصلاح و تربیت مجدد زندانیان و دست رسی به اطلاعات است.

او قاچاق موادمخدر را در داخل زندان ها تایید کرد و گفت: در داخل زندان ها شماری از زندانیان به موادمخدر معتاد استند و بعضی اشخاص به شکل ماهرانه  مواد را قاچاق می کنند که شماری از این افراد ازسوی این اداره گرفتار شده اند.

نورستانی می گوید؛ فساد اداری٬ قاچاق مواد مخدر٬ انتقال مفکوره های جرمی٬ تولید اقتصاد سیاه٬ سازماندهی جرایم از داخل زندان ها٬ موجودیت اشیای ممنوعه در داخل زندان ها چالش های میراثی است که باید با آن مبارزه شود و در این مورد برنامه ریزی های شده است.

  معاون تنظیم امور زندان ها در مورد این ادعای زندانیان که می گویند «زندانیانی که مورد عفو ویا تخفیف قرار می گیرند چون رییس کمییسون استعفا داده است ونمایندۀ څارنوالی هم وجود ندارد٬ مدت ها است  بی سرنوشت در زندان باقی مانده اند» گفت: بخش تعقیب فرامین عفو مجازات و ریاست نظارت دو نهادی که مربوط به  لوی څارنوالی اند  با مرکز تربیت اطفال که مربوط به وزارت عدلیه بود همچنان بخش های صحی و آموزشی  که مربوط به وزارت های صحت عامه و معارف اند مطالبق به تشکیل جدید به ادارۀ تنظیم زندان ها مدغم خواهد شد٬ با ادغام این اداره ها ٬ ادارۀ تنظیم زندان ها قادر خواهد شد که هماهنگ تر کار کند و چنین مشکلات از میان برداشته شود.

بایانی رییس دفتر ریاست ادارۀ ملی تنظیم زندان ها می پذیرد که مشکلات در داخل زندان ها وجو دارد.

بایانی اضافه کرد به جز از زندان پلچرخی به صورت کل درافغانستان زندانی که به گونۀ معیاری باشد وجود ندارد. بعداز ایجاد ادارۀ ملی تنظیم امورزندان برنامه های اصلاحی برای زیرساخت های معیاری در شش محور روی دست است که درصورت فراهم شدن امکانات ومنابع تا سه سال آینده این برنامه تطبیق می شود .

وی افزود البته برای فعلاً برنامه برای زیرساخت های زندان درسطح کشوردرنظر گرفته شده است.

طوریکه لازم است برای تطبیق برنامه یی که برای سه سال آینده درنظر گرفته شده است ، بودجۀ لازم ضرورت است که کار روی برنامه ریزی بودجه جریان دارد ٬  برنامۀ سه ساله یی که درنظر گرفته شد می تواند نظر به نیازمندی ها تجدید شود.

اودرمورد اعاشه و اباته زندانیان می گوید: درحال حاضر درزندان پلچرخی به حدودهشت هزار زندانی وجود دارند که به اساس سنجشی که  قبلاً صورت گرفته است برای هر زندانی در 24 ساعت مبلغ  هشتاد و پنج افغانی ماکول درنظرگرفته شده است که ازاین مبلغ ده افغانی آن برای طبخ غذای شان اختصاص داده شده است و با پول باقی مانده به هیچ وجه نمی شود که یک مینوی قابل قبول زندانیان و با کیفیت ازهر لحاظ آماده کرد.

وی اضافه کرد دربرنامۀ اصلاحات برای بهبود کیفیت غذای زندانیان به ادارۀ امور و وزارت مالیه پیشنهاد شده است که حداقل ماکول زندانیان به اندازۀ ماکول مراکز تربیه اطفال یکصدو پنجاه افغانی شود .

وی علاوه کرد امیدواریم که در سال ۱۴۰۰ به این مشکل رسیدگی صورت گیرد.

 بایانی درمورد شکایت مبنی به این که درزندان بیماران ساری به گونۀ، عادی با سایر زندانیان دریک اتاق زندگی می کنند و توجه به آن نمی شود گفت، زندان محلاتی برای قرنطین زندانیانی که به امراض مزمن مصاب اند، دارد.

وی با اشاره به گسترش ویروس کرونا گفت، به خاطر جلوگیری ازسرایت این ویروس زندانیانی که مشکل پیدا می کردند به گونۀ فوری از سایرین جدا می شدند.

وی درقسمت داروی یی که به مریضان تجویز می شود می گوید، قسمت زیاد دوا وزارت صحت عامه و یک قسمت نهاد های بین المللی چون صلیب سرخ وسفارت ایالات متحدۀ امریکا مساعدت می کندشود، این که از لحاظ کیفیت چگونه است مربوط وزارت صحت عامه می شود نه مربوط به مسوولان زندان .

وی همچنان گفت دربرنامۀ اصلاحات زندان درنظر است یک شفاخانۀ  پنجاه  بستر نیز برای تداوی زندانیان ساخته شود.

وی درمورد شکنجه زندانیان گفت با درنظر داشت قوانین بین المللی حقوق بشر به گونۀ کل شکنجه درزندان ها ممنوع است .

بایانی اضافه کرد :درصورت آشوب و شورش هم با زندانیان با درنظرداشت طرزالعمل داخل زندان و درروشنی قانون اساسی و قوانین حقوق بشری با افراد سلب آزادی شده برخورد می شود.

وی درمورد انتقال زندانیان بگرام گفت که به گونۀ مسوولانه و گام به گام این روند تحت نظارت ارگان های مربوط انجام خواهد شد.

بایانی مشکلات درقسمت معیاری نبودن زندان ها را رد نمی کند و می گوید درقسمت عرضۀ خدمات صحی به زندانیان مشکل وجود دارد، به کمبود کارکنان و تجهیزات مواجه استیم که درآینده برنامه های مشخصی برای رفع این نواقص روی دست داریم .

وی درقسمت زندان ها در ولایت ها گفت: یگانه مشکلی که درولایت ها با آن مواجه استیم نبود جای و زندان که حداقل شرایط لازم را داشته باشد ،است  اکثر زندان ها در ولایت ها در خانه های کرایی است.

وی دررابطه به نیروهای محافظتی زندان گفت: درحال حاضر ازلحاظ نیروهای محافظتی درزندان کدام مشکل وجود ندارد و از منابعی که در اختیار زندان قرار دارد استفاده موثر می شود. دربرنامۀ اصلاحات دراین قسمت هم پیشنهادهایی وجود دارد که منابع بیشتر و فعال تر دراختیار ما قرارداده شود.

بایانی درخاتمه اضافه کردکه درصورت کل درزندان پلچرخی ۱۲ بلاک وجود داردکه اکنون هشت هزار زندانی جنایی و افراد و اشخاصی که به اتهام جرایم تروریستی بمب گذاری وسایر جرایم ضد بشری محکوم شده اند، در این بلاک ها نگهداری می شوند.

نتیجه گیری

مرور و دقت کوتاه به آنچه در بالا تذکر داده شده  است، می رساند که وضعیت زندان ها  در افغانستان قسمی که توقع می رود، نیست. این وضعیت باعث شده است که حقوق قانونی و بشری محبوسان رعایت نشود و در نتیجه زندانیان از نگاه صحت، تداوی، تعلیم و تربیه، تغذیه، استراحت، اشتغال به کار، آموختن صنعت و حرفه و حقوق دیگر محروم بمانند٬ نتیجۀ آن عقده در برابر جامعه خواهد بود در حالی که تعریف از زندان و زندانی ،تجدید تربیت است مگر با تاسف زندان های افغانستان تاکنون به چنین یک تعریفی دست نیافته اند.

ماری نبرد آئین٬  صائم 

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا