کابل/۱۷ اسد/ باختر
ثریای چهل وشش ساله، باشندۀ روستای میرشکار دوغآباد شهرکابل است. او در زمینۀ بسته بندی مواد غذایی کار میکند و نام فراورده هایش را «تولیدات خانه گی ریحانه» گذاشته است.
خانم ثریا میگوید که شوهرش بیکار است وهمه مصارف خانه به دوش اوست.
ثریا در مورد آغاز فعالیتهایش گفت «قبلاً در ایران مهاجر بودیم. وقتی دوباره به وطن برگشتیم، من کدام مصروفیت خاصی نداشتم و با مشکلات اقتصادی زياد مواجه بودم. تا اینکه درکارگاه آموزش تولید لبنیات ومربی وچتنی شرکت کردم و آموزش دیدم.»
او میگوید که در آغاز پیش بردن این کارگاه خیلی دشوار به نظر میرسید، اما وقتی از برنامههای آموزشی استفاده کرده، فهمیده است که از این طریق میتواند بهآسانی تمام مصارف و نیازهای اساسی خود و خانوادهاش را مرفوع سازد و خودکفا شود.
ثریا به آژانس باخترگفت«در این جریان در بخش کشت و فواید سبزیجات، بازاریابی، پروسس مواد غذایی و صنایع دستی از طرف کارمندان ریاست اقتصاد خانواده آموزش دیدم.»
ثریا پس ازآموزش شیوه های نوین تولید مربغا وچکنی وفراورده های دستی، به همکاری ریاست اقتصاد خانواده به نمایشگاهها راه مییابد و میتواند برای «تولیدات خانهگی ریحانه» مشتری پیدا کند و بازار فروش این فراورده ها را خوبتر بشناسد.
اکنون خانم ثریا درکنار اینکه میتواند مایحتاج خانوادهاش را تأمین کند، به کارآفرینی تبدیل شده است که به رشد تولیدات داخلی و صنایع دستی کمک میکند. به همین دلیل او از راهاندازی چنین برنامهها و آموزش زنان توسط وزارت زراعت، استقبال میکند و آن را کمکی بزرگ به خانوادههای نیازمند میداند.
رضایت از زندهگی بهعنوان یکی از مؤلفههای آسایش، آهستهآهسته وارد خانواده ثریا میشود. از سوی دیگر، موفقیت در کار صنایع دستی و پروسس مواد غذایی، انگیزه تجارت را در او خلق کرده است.
او میگوید: «خدا را شکر فعلاً زندهگیام از قبل کرده بهتر شده است. از طریق کاروبار، مصارف مکتب فرزندانم و همچنان احتیاجات خانوادهام را مهیا می کنم. اگر خداوند يارى کند، میخواهم یک خانم تجارتپیشه موفق در سطح کشور شوم.»
حالا ثریا یک عودتکننده نیازمند نیست؛ او یک زن خودکفا با درآمد خوب است. دکانی دارد که در آن هم تولیدات خانهگی ریحانه را میفروشد و هم صنایع دستی را. در زیر سقف این دکان، او هم مأموریت تأمین مایحتاج خانوادهاش را پیش میبرد و هم برای رشد تولیدات داخلی و صنایع دستی تلاش میکند.ختم/ابوی