مشاور امنیت ملی پاکستان به اشتباهات کشورش در قبال افغانستان اعتراف کرد

تفسیر بر خبر:
مشاور امنیت ملی پاکستان به اشتباهات کشورش در قبال افغانستان اعتراف کرد
آیا تنها اعتراف کافی است ؟
کابل باختر 15 جدی
تعهد سرتاج عزیزمشاور امنیت ملی نخست وزیر پاکستان که میگوید: کشورش  اشتباهات گذشته را در قبال افغانستان تکرار  نخواهد  کرد، میتواند  یک آغاز  برای ترسیم  یک آینده  باثبات باشد.
اخیراً شماری از وکلا و سناتوران  شورای ملی  غرض شرکت در دوازدهمین نشست  پارلمانی میان افغانستان وپاکستان به اسلام آباد رفتند  اعلامیه  منتشر شده از سوی آنان  نمایانگر  آن است که پاکستان با یک رویکرد تازه وارد معاملات  منطقه یی  می شود.
سرتاج عزیز مشاور امنیت ملی نخست وزیر نوازشریف  برای وکلا  و سناتوران  افغان  گفته است : (دیگر در افغانستان مداخله  صورت نخواهد گرفت ، دیگر پاکستان اشتباهات گذشته در افغانستان را تکرار نخواهد  کرد ، روابط تجاری را میان  دوکشور  بهبود بخشیده و در اخراج مهاجرین افغان تصمیم  عجولانه گرفته نمیشود.)
نواز شریف  نخست وزیر پاکستان  نیز در ملاقات  با اعضای پارلمان افغانستان  گفته است (در مورد تامین صلح  وامنیت درافغانستان همکاری  همه جانبه خواهند نمود.)
این رویکرد از سوی پاکستان درست زمانی روی دست گرفته میشود که از آن کشور به عنوان  خاستگاه جریان  های افراطی مذهبی  یاد میشود جریان های که در بطن سیاست و استراتیژی پاکستان شکل داده شد، باروشد و رشد نمود وبالاخره  افراطیت مذهبی  بستر ساز تشنج گردید ودرآن  جریان  تروریستی  زاده شدند  وپاکستان  به محل مصئون  این جریان ها وحلقه  درآمد.
با آنکه پاکستان  دریک دیپلوماسی چند بُعدی  واستفاده زیرکانه از انکشافات منطقه وجهانی از وضعیت  موجود سود برد نه تنها  آنکه بار تروریزم رااز منطقه کم نکرد بل منفعت های بزرگ مالی  را بدست آورد  ودر بطن این انکشافات جایگاۀ  خود را تثبیت نمود.
محاط بودن افغانستان به خشکه ودرگیر بودن امریکا دراین کشور ، اهمیت پاکستان را برای  امریکا  درخصوص  جنگ با تروریزم  بیشتر  ساخت زیرا  امریکا ومتحدین  غربی آن به بنادر پاکستان برای اکمالات لوژیستکی  نظامیان  شان در افغانستان  نیاز داشتند  و این امر سبب  شد تا هر ناز و کرشمه که از سوی پاکستانی ها صورت گرفت  امریکایی ها ومتحدین غربی آن ، آن را بر دارند حتا در برابر حرکات مشکوک  و خود خواهانه  پاکستان سکوت اختیار  نمایند.
ازطرف دیگر  مشکلات ارضی  ، رقابت های اقتصادی وسیاسی  وعظمت  طلبی  نظامی میان  دو کشور  پرنفوس جهان  هند و چین  که تصادفاً هر دو همسایه  پاکستان اند این فرصت  را برای پاکستان مساعد ساخت  تا از امکانات وموقعیت چین به نفع خود در برابر دشمن  دیرینه هندوستان سود برد.
مگر حالا ستاره اقبال  پاکستان  درحال افول است زیرا بخش  اعظم نیروهای خارجی از افغانستان  خارج شد وآنچه باقی مانده  اکمالات آنان  از طریق  هوا  برای امریکائیان کم هزینه خواهد بود، ضمناً  چین  وهند نیز  تحمل یکدیگر  را پیدا کرده اند  وایجاد "گروپ 5 " که پنج کشور انکشاف یافته  جهان چین ، هند ، برازیل ، افریقای جنوبی وروسیه را در خود جا داده از رقابت  های سیاسی میان  چین وهند  کاسته  بل آنان  را همکار  یکدیگر  در برابر  توسعه  طلبی  های گروه جی 8 قرار داده است.  پس پاکستان درحال از دست دادن فرصت ها است ضمناً  استفاده ابزاری  از وحشت گری های افراطیون وحلقه های تروریستی   جز انزوا  و ازدیاد حس بد بینی  برای پاکستان  حرف  دیگر درقبال   ندارد. ضمناً  پاکستان  به سوی افغانستان  به عنوان   یک کشور  مستهلک نگاه میکند  وتلاش دارد تا بازار های این کشور را همچنان درکنترول   خود داشته  باشد مگر اقبال منطقه یی  پاکستان ، ایران ، آسیای میانه ودر حالات مهم  کشورهای هند ، خلیج فارس نخواهند گذاشت تا پاکستان  همچنان اثر گذاری اقتصادی  خود را  بر افغانستان حفظ کند و حالا پاکستان راه جز آن ندارد که معقولیت  را با واقعیت های منطقه یکجا ساخته  و خرد را پیشه گیرد و از یکه تازی  وامتیازی  گیری  در افغانستان کنار رود.
با آنکه سیاسیون درپاکستان  میکوشند تا درقسمت  مناسبات منطقه یی شان  که روابط با افغانستان محور آن است  راه خرد را در پیش گیرد مگر بازهم  نظامیان  اخلالگر به این اندیشه  خواهند  بود زیرا  آنها  از بارک و تهانه شان دیگران را از میل تفنگ نگاه میکنند،  غرور به حرص  رفته  از غرب وعرب آنان را اشخاص  مشخص به خود ساخته است .
با آنکه  گفته های اخیرسرتاج عزیز  ونوازشریف  درحلقه های  سیاسی افغانستان با دید مثبت مواجه شد مگر این  گفته ها نمیتواند  انجام کار  باشد و آینده را گل و گلزار  نشان دهند . زیرا  اگر این گفته ها از سوی نظامیان  پاکستان باشد میتواند   تا اندازه امیدواری  ها را با خود داشته باشد  درحالیکه  تاریخچه سیاسی پاکستان که درشصت و چند سال   خلاصه میشود نشان  میدهد که نظامیان  حرف اول را درتصمیم  گیری های کشور شان  به زبان  آورده اند.  ضمناً  از پاکستان  به عنوان کشور که بیشترین  کودتای  نظامی را شاهد  بوده است، یاد شود ونوازشریف  نیز دومرتبه قربانی  کودتای  نظامی  شده است .
به باور آگاهان سیاسی درافغانستان تنها باز گو نمودن اشتباهات کافی نیست پاکستان  اگر  میخواهد بی باوری  ها را نسبت به خود کاهش دهد ، بار اتهام  و حمایت  از افراط  گرایی وتروریزم را از خود دور کند، باید به بسیاری  سوالات پاسخ گوید: رهبران طالبان  افغان درکجا اند ؟ شورای  کویته  را کی ایجاد کرد؟ چرا از فعالیت شبکه حقانی در پاکستان چشم پوشی میشود؟ اگر پاکستان قصد مداخله در افغانستان را ندارد  و نمیخواهد اشتباهات گذشته تکرار شود چه و قت بار و بستر رهبران  طالبان  افغان را بردوش شان گذاشته آنان را  از افغانستان اخراج میکند؟ چه وقت به فعالیت های غیر قانونی  مدارس دینی خاتمه  می بخشد؟ وچه وقت حق ترانزیت آزاد افغانستان را محترم میشمارد؟ وتا چه وقت  از مهاجرین افغان به عنوان  عامل فشار علیه دولت افغانستان کار میگیرد و چه وقت به افراط گرایی مذهبی نقطۀ  پایان میگذارد و چرا های دیگر؟
هرگاه پاکستان  پاسخ تمامی این سوالات ارائه کرد آن وقت  میشود بالای آن اعتماد  نمود درغیر  آن باور  داشتن به گفته های پاکستان یک تخیل خواهد بود.