تبصره

کابل/ ۱۱ جدی/ باختر
دامنۀ فعالیت های تروریستی و کشتار در کابل هر روز گسترده ترمی شود و مسوولان نظام این گونه فعالیت ها را٬ بخشی از کارزار بزرگ طالبان برای تصاحب قدرت می دانند.
مفسرآژانس باحتر می نگارد؛ وضعیت امنیتی در کابل شکننده و نگران کننده است٬ با آن که اقداماتی از سوی مسوولان نظام روی دست گرفته شد٬ سطح جرایم جنایی تا انداره یی پایان آمده است مگر حوادث تروریستی و کشتار های هدفمند همچنان ادامه دارد و ازمردم قربانی می گیرد٬ روزی نیست که کابل گواۀ یک یا چند حادثه تروریستی نباشد٬ امروز در ساحه ۹ برجۀ چهلستون انفجار یک ماین مقناطیسی جان یک نفر را گرفت٬ دیروز هم کابل گواه دو انفجار بود٬ اگر روزهای گذشته را با دقت مرورکنیم٬ انفجار ماین مقناطیسی و یا هم ماین های کنار جاده به رویداد های همیشگی و تکرار شدنی در کابل مبدل شده است و اگر دقیق بگویم٬ برنامه ها و تدابیری که از سوی نهاد های امنیتی و در نظارت مقام های ارشد دولتی اتخاذ شده است نتوانسته است بربهبود وضعیت کمک کند واین می تواند یک خلای کاری نهاد های استخباراتی را نمایان کند.
امروز انفجار انواع ماین ها در کابل و شهر های دیگر یک واقعیت تلخ در زندگی اجتماعی مردم ما است٬ مگر مشکل در این است که در همچو فعالیت ها طالبان ادعای مسوولیت نکرده اند و مشارکت شان را در همچو قضایا رد کرده اند.
ولی از دید مقام های دولتی و مردم٬ طالبان عامل این زشتی ها اند و شیوۀ حمله و انکار را در پیش گرفته اند٬ بر این گروه اتهام است که آنان به این امید کاذب که در مذاکرات صلح دست بالا داشته باشند، به ترور و سازمان دهی انفجار ها رو آورده اند.
در این میان صدیق صدیقی سخنگوی رییس جمهوری گفته است «در چند هفتۀ پسین، کابل گواۀ حمله‌ها و ترورهایی بود که به عنوان راهبرد جنگی طالبان؛ حمله و انکار، به پیش برده می‌شود»
این سوال مطرح می شود که طالبان با ازدیاد ماین گذاری ها و ترور های هدفمند که در آن بیشتر افراد ملکی‹ کارکنان رسانه ها٬ فعالان مدنی٬ کارکنان نهاد های عدلی و دستگاه قضایی…› هدف قرار گرفته اند چه اهدافی را دنبال می کنند؟ مسوولان نظام گفته اند٬هدف طالبان از این حمله‌ها، ایجاد ترس، وحشت، دهشت، ناامیدی و به میان آمدن فاصله‌ها بین مردم و‌ دولت است مگر طالبان گفته اند که آنان در ترورهای هدفمند و ماین گذاری داخل شهرها دست ندارند.
اگر به گذشتۀ طالبان و عملکرد این گروه دقیق شویم طالبان بیشترخشونت و اختناق را کلید پیروزی شان دانسته اند و آن را به عنوان یک تکتیک همیشگی به کار گرفته اند٬ آنان پنج سال در کابل با ایجاد فضای رعب ووحشت حکومت کردند٬ در برابرمخالفان شان همیشه بی رحم بودند و حالا که تمثیل سیاسی بودن را می کنند به شیوۀ ‹حمله و انکار› رو آورده اند و این شیوه حالا بخشی از استراتیژی به اصطلاح صلح این گروه است. با این کار از یک سو نظام را در تامین امنیت مردم نا کارا معرفی می کنند تا موقف نظام در صحنۀ ملی و بین المللی تضعیف شود و همچنان می خواهند نشان دهند که در شکل دهی وضعیت امنیتی در داخل شهرها به خصوص کابل نقش دارند و نباید این نقش آنان نادیده گرفته شود تا در مذاکرات صلح دست بالایی داشته باشند.
اگر به گفته های مسوولان نهاد های امنیتی و دفاعی دقیق شویم در می یابیم که طالبان نمی توانند خود را از ناهنجاری ماه های پسین درکشوربرائت دهند.
مسعود اندرابی وزیر امور داخله و احمدضیا سراج رییس امنیت ملی کشور که سه روز قبل از چگونگی وضعیت امنیتی کشوربه مجلس سنا گزارش دادند بیان داشتند «طالبان بعد از امضای توافقنامۀ صلح با آمریکا به افرادشان دستور داده‌اند که اعضای جامعۀ مدنی و کارمندان دولتی را در شهر کابل هدف قرار دهند.» آنان طالبان را متهم کردند که در جریان سال جاری هژده هزار و دو صد حمله و فعالیت های تروریستی را در کشور انجام داده اند٬ با آن که طالبان می گویند که ترور ها و ماین گذاری های داخل شهر کار آنان نیست مگر مسوولان نهاد های امنیتی تاکید دارند که 99 در صد این گونه حمله ها و فعالیت های تروریستی کار طالبان است.
این مسوولان از قول آن افراد طالبان که تازه گرفتار شده اند گفته اند٬ طالبان کاروان عبیده را در لوگر ایجاد کرده اند تا افراد متنفذ، فعالان جامعۀ مدنی، کارمندان دولت، خبرنگاران و تمام اقشاری را که اهداف نرم به حساب می‌آیند ، شهر کابل، هدف قرار دهند.
طالبان همۀ این کارها را برای کسب امتیاز در مذاکرات صلح انجام می دهند٬در حالی که طالبان باید بعد از امضای توافق نامۀ صلح با امریکا ٬ بیشتر سیاسی برخورد کنند٬ خشونت و جنگ را قطع کنندو یا به حداقل کاهش دهند مگر ادامۀ خشونت وبرخورد ناهنجار آنان در برابرمردم نشان می دهد که طالبان یک گروه بی قاعده و بی قانون هستند وپابند به هیچ اصول و مقرارت نیستند٬ بر خدمات عامه و تلاش های سیاسی باورندارند ونمی توان آنان را درقالب هیچ جریان فکری و دینی مقایسه کرد .
آنان با ازدیاد فعالیت های تروریستی در تلاش اند که در افکار عمومی و در صدر خبرهای جهان و منطقه باشند و خود را گروه مطرح در تحولات سیاسی افغانستان معرفی کنند وبا راه اندازی وحشت می خواهند که خود را خبر سازکنند.
مگر طالبان دروجود ناهنجاری های موجود باید بدانند که نمی توان ازعملکرد آنان در هیچ منطقی دفاع کرد . تحلیل سیاسی