تبصره

کابل / 13  جوزا/  باختر
برخورد با معضل کرونا در کشور باید مسلکی باشد و جلو آن حرکاتی  گرفته شود که می تواند روند مبارزه وو قایه این ویروس را دچار آشفتگی کند.
مفسر آژانس باختر می نگارد؛ ویروس کرونا به یک معضل حاد جهانی مبدل شده است و به شمول افغانستان کشور های زیادی را متاثر کرده است و جان شمار زیادی از افغانان با تهدید مواجه است.
از آغاز شیوع کرونا از ووهان چین  و گسترش آن به اروپا و امریکا ، بسیاری کشور های جهان  به خصوص کشورهای که نظام قوی بهداشتی دارندوازظرفیت های بلندی در تکنالوژی، علم و تخنیک برخودار اند در صدد   اختراع و یا تهیه واکسین برای این بیماری اند مگر تا کنون نتیجه نگرفته اند.
دراین بحث افغانستان محور است ، ما با داشته های محدود طبی که داریم  نمی توانیم روی اثر های جهانی ویروس کرونا بحث کنیم و برای علاج آن نسخه و راهکار دهیم.
علت اصلی رشد کرونا در افغانستان بی پروایی مردم است،  آنان  یا با کرونا دید سنتی داشتند یا هم آن را دروغ و تبلیغات گفتند،  و یا هم به این عقیده بودند که گویا کرونا با مسلمانان کاری ندارد و یا این که به دلیل فقر و بیچارگی، قزنطین و دساتیر بهداشتی را نا دیده گرفتند و برای دریافت کار و نان از خانه بیرون شدند و خطر کرونا را با جان خریدند.
کمبود امکانات درمانی  از یک‌سو و از سوی دیگر پایین بودن سطح فرهنگ در رعایت مسایل صحی در کشور باعث شد تا کرونا خود را به مرز پانزده هزار مبتلا در کشور برساند و هیچ جای شک نیست که این رقم در روز های آینده بالا و بالا تر خواهد رفت.
با وجود آن که کرونا در کشور پا بر گلون مردم گذاشته است و  با گذشت هر روز خطرناکتر می شود،  شماری از افراد منفعت جو و فرصت طلب ، کرونا را منبع برای زر اندوزی می دانند،  یکی با احتکار می خواهد صاحب ثروت شود ،  دیگر با فساد و دزدی ،  دیگر هم با ادعای بلند تداوی مبتلایان کرونا در افغانستان در پی تثبیت موقعیت خود اند.
این گونه چهره ها ،  از بی دانشی مردم ،  باور سنتی آنان و دهها مجبوریت دیگر مردم استفاده می کنند و در تلاش اند حرف خود را به کرسی نشانند٫ حتا با آشفته کردن اوضاع و چلنچ های دروغین که با تاسف می تواند مردمان بی دانش و سنت گرا را فریب دهد نهاد های حکومتی را به چالش می کشند٫ این گونه  افراد تا اندازه یی خود خواه و منفعت طلب اند که برای دسترسی به مردم،  حتا حاضر نیستند که معیار های صحی را در محیط کاری شان رعایت کنند.
مسوولان صحی به مردم هشدار می دهند که کار های یک شبه که در آن ادعا می شود  راه حل و علاج  حاد ترین معضل صحی دریافت شده است دقیق نیست و پیامد آن جز پیچیده شدن وضعیت جاری و پر شدن شفاخانه ها از بیماران که می توان گفت از عوارض جانبی این گونه تداوی ها رنج می برند چیزدیگری نخواهد بود.
توقع از وزارت صحت عامه،  نهاد های حمایت کننده این وزارت و نهاد های امنیتی این است که بیش از این به خود سری و خود خواهی اجازه ندهند.
نشر یک اعلامیه راه حل نیست باید با آنانی که زندگی و آينده مردم  را در قمار خود گرفته اند برخورد جدی شود ، در اینجا جان و صحت مردم مطرح است نه مصلحت ها.
همچنان به مردم لازمی است که از خرافات دوری کنند وبدانند که دنیای طبابت به اساس فرضیه ها استوار نیست،  طبابت علم است که با پژوهش تحقیق لابراتوار و تجربه سر وکار دارد نه فال بینی.  صائم