گزارش ریچارد بنت، گزارش واهی و فرضی که بیان کننده واقعیت‌ها نیست

کابل ۱۲ حوت باختر
گزارشات واهی و فرضی، نه تنها اعتبار سازمان ملل را به چالش می‌کشد، بل نقش و قدرت اجراایی این نهاد جهانی را مسخره می‌کند.
مبصر آژانس باختر می‌نگارد؛ ریچارد بنت، گزارش‌گر ویژه حقوق بشر سازمان ملل برای افغانستان در پنجاه و پنجمین نشست شورای حقوق بشر آن سازمان از محدودیت‌های آموزشی، کاری، بازداشت‌ها، ناپدید شدن و اعدام در محضر عام در افغانستان، ابراز نگرانی کرده است.
او همچنان در گزارش خود از عمل‌کرد امارت اسلامی در بخش‌های دیگر نیز با انتقاد یاد کرده است و نسبت به تعامل با امارت اسلامی هشدار داده است.
اگر به متن و محتوای گزارش اخیر گزارش‌گر ویژه، دقیق شویم او برای گفتن کدام حرف نو و تازه‌یی نداشته است، بیشتر به مسایل پیچیده است که تکراری اند و می‌توان به این نتیجه رسید که گفته‌های «ریچارد بنت» بیشتر هدف گیری است تا بیان واقعیت‌ها، این در حالی است که امارت اسلامی در جریان دو سال و چند ماه، بیشتر با فعالیت‌های اخلالگرانه و سبوتاژگرانه حلقاتی در برون از افغانستان مواجه است و بیشتر اخبار مربوط به افغانستان خیالی، فرضی و واهی ارائه می‌شود، در حقیقت امارت اسلامی چنانکه ذبیح الله مجاهد، سخنگوی امارت اسلامی می‌گوید با پروپاگند ها مواجه است.
در مدت زمان که امارت اسلامی دو باره در افغانستان روی کار آمده است، تحولات مثبت و کارا، تامین امنیت، رشد اقتصادی، ایجاد یک حکومت متقدر مرکزی و رهایی افغانستان از چند دستگی و جزیره‌های قدرت، تعامل مثبت و سازنده با کشورها همسایه و منطقه، رهایی از انزوا… پیامد های مثبت و قابل بازگو اند که در جریان حاکمیت دو باره امارت اسلامی شکل گرفته است، آنانی که واقعبین اند به آن اعتراف می‌کنند و آنانی که راهکار و برنامه‌های اغراض‌آمیز دارند، نه تنها که این تحولات ژرف را نا دیده می‌گیرند، بل توطیه و دسیسه هم می‌سازند و عملا تلاش می‌کنند که در برابر امارت اسلامی سد ایجاد کنند.
با تاسف مسیر حرکت سازمان ملل بسوی افغانستان در همین خط مهندسی شده است، گزارش‌های ساختگی و برگزاری نشست‌های هدفمند در محور همین تلاش‌ها است، حرکات کاذب که نمی تواند واقعیت ها در افغانستان را کتمان کند، در حقیقت شماری معین از کشورها و نهاد های جهانی، برنامه ریزی شده در برابر امارت اسلامی حرکت می‌کنند تا آب در زمین افغانستان همچنان گل آلود باقی بماند.
در روزهای اخیر «در خلال دوهفته اخیر» سازمان ملل سه نشست در باره افغانستان داشته است ، نشست دوحه، به دنبال آن نشست شورای امنیت و حالا هم بررسی گزارش رپچارد بنت در شورای حقوق بشر سازمان ملل، نشست‌های پی در پی که هیچ نتیجه مشخصی نداشته است.
این نشان‌دهنده آن است که سازمان ملل تمثیل اراده چند کشور مشخص را می‌کند، روی همین دلیل است که تصمیم درست گرفته نمی تواند، ملل متحد نباید با چنین موضع گیری‌های پر از خلا، اعتبار و صلاحیت خود را در قمار منافع چند کشوری بگذارد که این سازمان را ملکیت خود می‌دانند و از طریق آن سلطه گرایی می‌کنند.
واقعیت این است که سازمان ملل، وضعیت رقت انگیز پیدا کرده است؛ قدرت های حاکم بر آن، قواعد بین المللی رعایت نمی کنند این نهاد جهانی را عاملی و راهکاری برای رسیدن به منافع شان میدانند.
از جنایات اسرائیل درغزه چشم پوشی می‌کنند، مگر سازمان ملل را در جا های دیگر به سود خود می‌چرخانند، حلقه‌ها و کشور های اند که در صدد اند از سازمان ملل اعتبار زدایی کنند و برای این کار گماشته‌های خود را دارند.
سازمان ملل اگر می‌خواهد نقش تعین کننده در نظم جهانی داشته باشد به تنش‌ها و منازعات و قضایا دیگر در جهان رسیدگی کند، باید ساختار خود را اصلاح کند.
در گام نخست برای این سازمان لازمی است که از بار منت آنانی خود را رهایی بخشد که دید ابزاری نسبت به این نهاد جهانی دارند، همچنان لازم است که سازمان ملل دید یکسان و واقعبیانه نسبت به اعضا و قضایا داشته باشد تا اعتبار، اقتدار و جایگاه خودش را در معادلات بین‌المللی و مناسبات جهانی، احیا کند.
گزارش بنت پر از خلا است، متوازن نیست، لغزش دارد، بهتر بود که وی قبل از نشر دیدگاه و نظر امارت اسلامی را با خود می‌داشت تا جامع تر حرف زده می‌توانست.
امید است که مقام‌های سازمان ملل در فکر ترمیم نقایص باشند تا عمل‌کرد خوب جهانی داشته باشد.