تبصره 

کابل/ ۳۰جدی/ باختر

سرمنشی ناتو در صحبت تیلفونی با رییس جمهوری اسلامی افغانستان گفته است: «موضع ناتو دربارۀ افغانستان تغییر نکرده است و حضور ما مبتنی بر شرایط است.» 

مفسر آژانس باختر می نگارد؛ ارگ ریاست جمهوری از صحبت تیلفونی محمد اشرف غنی رییس جمهوری اسلامی افغانستان با ینس استولتنبرگ، سرمنشی ناتو خبر داده است، این صحبت دیروز انجام شد و  دو طرف، در مورد روند صلح و حمایت‌های دوامدار ناتو از نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان بحث و گفت‌ وگو کردند.

سرمنشی ناتو گفته است: « تعهد و حمایت این سازمان در راستای آموزش، مشورت‌دهی و کمک به نیروهای امنیتی و دفاعی افغانستان پابرجاست و مأموریت ناتو در این عرصه ادامه دارد.

او تاکید کرده است: موضع ناتو دربارۀ افغانستان تغییر نکرده است و حضور ما مبتنی بر شرایط است و ما همچنان به نیروهای امنیتی افغانستان برای اطمینان از این‌ که این کشور دوباره به لانۀ امن تروریزم بین‌المللی مبدل نمی شود، کمک می کنیم.»

ناتو در مشارکت امریکا در طول نوزده سال گذشته در افغانستان حضور فعال نظامی دارد، حضوری که به هدف مبارزه با هراس افگنی در افغانستان شکل گرفت و ادامه پیدا کرد، مگر حالا امریکا با کنار کشیدن عساکر خود از جنگ افغانستان در حقیقت از اهداف و برنامه هایی، رو می گرداند که خود به تحقق آن تعهد کرده بود، برخورد سطحی امریکا با قضایای جهانی به خصوص قضایایی که خود به آن شکل داده است و به آن بال و پر داده است، کار خردمندانه نیست.

این که سرمنشی ناتو می گوید: «آن سازمان مطابق به اوضاع افغانستان تصمیم می گیرد»، یک حرف حسابی و به جا است و به گونه یی ادای مسوولیت در برابر وضعیتی است که دیگران بر افغانان تحمیل کرده اند. 

اگر به علل و اهداف حضور یافتن نیروهای کشورهای خارجی در افغانستان دقیق شویم، این کشورها اهداف و برنامه های تعریف شده داشتند، حضور آنان با نگرانی های امنیتی و تهدیدهای برخاسته از فعالیت های هراس افگنانه در جهانی که گویا از افغانستان منشا گرفته است، پیوند داده شد و سرکوب القاعده به عنوان هدف اصلی نشانی شد، حضور القاعده در افغانستان از مجرای سازمان های استخباراتی که امریکا بهتر آنها را می شناسد، زمینه سازی شده بود و بالاخره افغانستان و مردم آن  در چهار چوب یک توافق بین المللی که تائید سازمان ملل را با خودداشت، شاهد حضور عساکر خارجی در کشورشان شدند، مگر در طول نوزده سال گذشته، حضور عساکر خارجی منجمله عساکر امریکایی در افغانستان، هیچ تاثیری بر اوضاع نگذاشت و این نشان می داد که در عقب برنامۀ سرکوب القاعده، رازهای زیادی نهفته است.

اگر به شعار و ظاهر ماموریت نیروهای خارجی در افغانستان منجمله امریکا دقیق شویم، آنان سرکوب القاعده، مهارعوامل هراس افگنی درافغانستان و منطقه و عدم بازگشت افغانستان به گذشته را شعار دادند، مگر حالا که تقریباً تمامی عساکر امریکایی از افغانستان بیرون شده اند و با ۲۵۰۰ عسکر هم نمی توان کاری کرد، می توان گفت که امریکا در برنامه  و اهداف خود در افغانستان موفق نبوده است.

این که نیروهای امریکا ازافغانستان می روند، به گفتۀ امرالله صالح معاون اول ریاست جمهوری، «راهٔ شان سفید»، مگر یک مسئله به امریکا برمی گردد که آن کشور، افغانستان را در کام جنگ های نیابتی خود با رقیبش «روسیه» فرو برد و زمینه را برای رقابت کشورهای  متخاصم دیگر در افغانستان مساعد کرد، القاعده در زمان حضور نیروهای امریکایی در افغانستان، جان دوباره گرفت، افراط گرایی، کار و بار موادمخدر و ناهنجاری های دیگر بیشتر شد و این نشان می دهد که امریکا ناهنجاری زیادی را در افغانستان خلق کرد که باید مسوولانه به آن بپردازد، توافق نامۀ صلح امریکا با طالبان نباید تنها یک اقدام فوری برای پایان یک ماجرای بزرگ و پر هزینۀ نظامی برای امریکا باشد، این کشورباید بررسی درست از اوضاع در افغانستان و منطقه داشته باشد و مانند ناتو مطابق به وضعیت و شرایط عمل کند و مسوولانه بیندیشد، هراس افگنی پدیدۀ افغانی نیست، مگر افغانان در معرض آن قراردارند و در نیابت از جهان با این پدیده در جنگ اند، امریکا باید مسوولیت های خود را در این خصوص بداند. تحلیل سیاسی