ظرفیت سازی درنهادهای دولتی ، یک نیاز مبرم است

کابل باختر/ 8/ عقرب
افغانستان به منظور رشد وانکشاف نیازجدی به ظرفیت سازی دارد و این به نهادهای دولتی بخصوص نهادهای تحصیلی و آموزشی کشور برمیگردد که دراین راستا ابتکار عمل به خرچ دهند و با طرح های متنوع با این گونه چالش ها مقابله کنند.
جنگ به عنوان عامل بازدارنده رشد وتکامل جوامع بشری تبارز کرده و رنج عایده از این پدیده نا میمون بیشتر از هرجای دیگر درافغانستان قابل لمس است .
افغانستان که درسیزده سال گذشته با آنکه شاهد مداخلات بیرونی و ادامه جنگ با تروریزم بین المللی بود کار و جهاد مقدس بازسازی و عمران را نیز به تجربه گرفت و دراین مدت بسا از مشکلات اگر برطرف نشد کاهش یافت .
افغاستان درجریان چند دهه ناهنجاری وجنگ که از تجاوز و مداخلات خارجی منشاء میگیرد هستی و زیربنای اقتصادی خود را ازدست داد و بالاتراز آن فرار هزاران متخصص ، کارمند مسلکی و کارگر حرفوی ، جامعه افغانی را با یک خلا ظرفیتی مواجه ساخت این خلا در طول سیزده سال که حرف از بازسازی و عمران جدی شد بیشتر محسوس گردید دولت به همکاری جامعه جهانی مجبور به استخدام متخصصین از بیرون کشور شد با آنکه هزاران متخصص خارجی به عنوان مشاور ، متصدی و یا مجری برنامه های عمرانی با معاشات گزاف استخدام شدند مگر کارآنها کمتر نتیجه داد مشکل دراین بود آنانیکه به عنوان متخصصین به افغانستان آمدند یا این که با شیوه کار درافغانستان آشنا نبودند از ظرفیت های کاری درافغانستان آگاهی نداشتند ، از سنن و حساسیت های جامعه افغانی چیزی نمیدانستند ، نمیتوانستند با زبان گویای مردم صحبت کنند و مهمتر از همه با وجود آنکه خود را متخصص ومربی معرفی میداشتند کار پشت میز را ترجیع میدادند و بیشتر به درامر ونهی اکتفا میکردند تا کار عملی درساحه .
دلیل این بود که یا با کار در ساحه خودرا حقیر حساب میکردند و یا این دلایل امنیتی را بهانه میاوردند و یا تنها بودن درمنازل لوکس و موتر های مودل سال را بسنده دانسته کار خود را انجام شده فکر می نمودند درحالیکه چند دهه جنگ ، مردم افغانستان را به یک مردم محتاج ونیازمند مبدل ساخته بود.
به باور آگاهان امور اقتصادی دولت در سیزده سال گذشته در استخدام متخصصین خارجی نقش چندانی نداشت این متخصصین یا از سوی بانک جهانی استخدام میشدند و یا هم از سوی ملل متحد و یا ازسوی موسسات کمک کننده این موسسات برای متخصصین با معاشات بلند دالری و به یک زندگی معیاری با زندگی شهروندان غربی را قایل به این ترتیب ملیون ها دالرکمک کشورهای غربی که به نام کمک با مردم افغانستان ضرب خورد درجیب همین متخصصین رفت و نتیجه هم صفر بود .
به باور این آگاهان در چهار پنج سال اخیر کشورهای کمک کننده و دولت افغانستان متوجه این خلا شدند و به فکر اصلاح آن برآمدند و بعداً ما شاهد استخدام متخصصین از کشورهای آسیایی بخصوص هند ، فلیپین،پاکستان و بعضی کشورهای اروپایی شرقی بودیم که به این ترتیب  گراف مصارف متخصصین خارجی تا اندازه پایان شد مگر مشکل به گونه که توقع میرفت کاهش پیدا نکرد زیرا متخصصین هنوزهم از کشورهای بیرونی استخدام شده بودند و آنها نیز زبان مشترک با افغانها نداشتند.
اکنون که حرف از اصلاحات و حکومتداری خوب است دولت جدید میکوشد تا استخدام افراد آگاه وخبیردر دستگاه دولت زمینه ارتقا ظرفیت را مساعد سازد.
چنانچه اخیراً داکتر عبدالله  عبدالله رییس اجرائیه حکومت وحدت ملی جمهوری اسلامی افغانستان درجلسه شورای وزیران روی تاثیر پذیری دراستخدام متخصصین خارجی تاکید کرد وواضح ساخت که باید دراستخدام افراد به عنوان متخصص از جدیت بیشتر کا رگرفته شود درگذشته کسانی به عنوان متخصص استخدام شده بودند که با عنعنات ، سنن و حساسیت های محیطی افغانها چندان آگاهی نداشتند روی همین دلیل کار آنها موثر نبود حالا تاکید ما براین است تابدیل برای استخدام این گونه افراد داشته باشیم بهتر آن خواهد بودکه روی ظرفیت سازی درمیان افغانها کارشود زیرا این افغانها اندکه میتوانند با هموطنان شان از راه تفاهم و زبان مشترک برای حل یک مشکل چاره سنجی نمایند.
پس با این گفته ها کار نهادهای حکومتی بخصوص نهادهای تحصیلی و آموزشی ما بیشتر میگردد و این ضرورت به این نیاز تبدیل میشود که باید برای ظرفیت سازی درنهاد های حکومتی کار بیشتر کرد و این به طرح برنامه های جامع و متنوع نیاز دارد از حرف های کلیشه یی و تبلیغاتی که باید مسوولان محترم آن را در نظر داشته باشد.