تبصره

کابل / ۱۰ سنبله/ باختر 
گفت‌و‌گوهای صلح باید از تعاملات و ‌کشمکش‌های سیاسی و سلیقه یی به دور نگهداشته شود و برای تقویت این روند باید ملی دید وملی فکرکرد.
مفسر آژانس باختر می نگارد؛ ارگ ریاست جمهوری روز گذشته  فهرست ۴۶ نفری را به عنوان هیئت رهبری و اعضای  شورای عالی مصالحه ملی نشر کرد که در آن نام چهره های مطرح سیاسی، فعالان حقوق بشری و حقوق زنان… به چشم می خورد مگر چند ساعت بعد از همگانی شدن این فهرست شماری از سیاست ورزان که نام شان در فهرست جا داشت یا عضویت شان را در شورای عالی مصالحه رد کردند و یا از آن انصراف دادند.
اگر به عمق ماجرا در افغانستان به خصوص در جریان چهارپنج سال اخیر که تلاش ها برای حل سیاسی معضل افغانستان بیشتر شده است، دقیق شویم ملامت های زیادی به آدرس دولت افغانستان وارد  شده است.
سیاست وزران و منتقدان نظام بار ها این مساله را مطرح کرده اند که نظام موجود دچار یک بحران بزرگ مدیریتی است و در راستای حکومتداری خوب و مدیریت روند سیاسی بی برنامه و تک گرا است.
حالا که زمان مذاکرات سیاسی و به تعریف دیگر زمان آغاز گفت وگو ها میان افغانان وارد بحث عملی شده است، کارشکنی های زیادی از سوی حلقه های معین برای تخریب این روند وجود دارد که می تواند  وضعیت را در آستانۀ آغاز مذاکرات صلح با طالبان بحرانی و ملتهب کند، موقف سیاسی، اقتدار، اعتبار، صلاحیت و مشروعیت هیئت مذاکره کننده را که از نام جمهوری اسلامی افغانستان وارد گفت وگو ها می شود، تضعیف ‌کند.
در حالی که شرایط و زمان از رهبران سیاسی و بزرگان افغانستان می طلبد که اختلاف و سلیقه های شان را کنار بگذارند و در یک اجماع ملی برای ثبات و امنیت در افغانستان طرح و نشانی دهند  تا مسیر دست‌یابی به صلح  که در حال حاضر ‌طولانی، پیچیده و پرچالش است در یک مسیر هموار قرار گیرد.
مردم تاکید براین دارند که روند صلح از تعاملات و کشمکش‌های رقابتی و سلیقه یی بیرون کشیده شود ونسبت ۤ به آن ملی و افغانی نگاه شود .
نیازمندی مردم افغانستان به صلح و اعادۀ ثبات در کشور شان قابل درک است و نباید این آرمان و این ایده انسانی در گروه سیاست ورزان باشد وبرخورد سلیقه یی و منفعت طلبانه راه رسیدن به صلح را طولانی کند.
درمسایل سیاسی و دولت داری وجود اختلافات سیاسی یک اصل است  جوامعی  که  داد از دموکراسی می زنندمخالفت و یا موافقت، تحمل وهم پذیری مولفه دموکراسی است.
دولت به تنهایی نمی تواند که روند صلح را به موفقیت برساند مگر آن که همکاری مردم،  احزاب سیاسی سیاست ورزان، بزرگان قومی… را با خود نداشته باشد.
نیاز است که  که احزاب وچهره های سیاسی  وبزرگان کشور با حفظ اختلافات سیاسی شان وارد بحث ملی شوند و در محور منافع افغانستان جمع شوند و روند صلح را که در حال حاضر سخت پیچیده و شکننده است ،تقویت کنند.
در حال حاضر روند صلح در افغانستان بیشتر به اساس نسخه های بیرونی در حرکت است واین می تواند افغانی بودن این روند را زیر پرسش برد و در کنار آن منافع افغانستان را آسیب رساند .
سیاست ورزان که خود را نمایندگان مردم و حامی مردم می دانند باید اختلافات و دیدگاه سلیقه یی شان را کنار بگذارند و به افغانی شدن این روند فکر کنند تا قضاوت تاریخ و مردم در بارۀ آنان یک قضاوت عادلانه باشد. صائم