تبصره

کابل/۲۱  حمل/ باختر
اولین دسته زندانیان گروه طالبان که شامل ۱۰۰ نفر می‌شوند، دیروز از بند رها شدند .
مفسرآژانس باختر می نگارد؛ شورای امنیت ملی اعلام کرده است : این دسته از زندانیان طالب ،بر اساس فرمان ریاست جمهوری که در ۲۰ حوت سال گذشته صادر شده بود، از بند دولت رها شده‌اند واین کار ، بخشی از تلاش حکومت افغانستان برای دست یافتن به صلح و مهار ویروس کرونا در کشور است.
شورای امنیت ملی گفته است بحث رهایی این دسته از زندانیان طالب،با هیئت این گروه که به کابل آمده بود، شریک شده است و از میان پنج هزار زندانی اند که طالبان فهرست آنان را به جانب دولت سپرده بود.
رهایی صد زندانی طالب درست زمانی انجام می شود که مساله رهایی زندانیان طالب به یک بحث و روند پیچیده مبدل شده است.
دولت افغانستان نگران است که مبادا آزاد شدگان دو باره به میدان جنگ بروند، و صف جنگی طرف مقابل را تقویت کنند.
این نگرانی ها موجه هم است و توجیه خود را دارد.
اگر به دوسیه های این زندانیان نگاه شود، این دوسیه ها سفید نیستند بل بازگو کننده جنایات و تخطی های زیادی است که نشان می  دهد، آنان به امنیت ملی و بین المللی افغانستان آسیب رسانیده اند،تخطی های ضد بشری انجام داده اند و امنیت روانی مردم را سخت متاثر کرده اند.
در واپسین روز های حکومت حامد کرزی هم شمار زیادی از زندانیان طالب به این امیدکه، فضای باور و اعتماد در کشور شکل گیرد و روند صلح در کشور تقویت شود از زندان رها شدند مگر نتیجه برعکس بود،رهایی این زندانیان فقط صفوف جنگجویان طالبان را تقویت کرد.
مردم افغانستان که بار اصلی جنگ ، وحشت و خشونت برخاسته از فعالیت های هراس افگنانه و جنگ های مسلحانه به دوش کشیده اند، از دولت می خواهند که رهایی مجدد آنانی که امنیت و روان آنان را آسیب رسانیده اند و جگر گوشه شان را گرفته اند  با تدبیر و تعقل انجام شود و این زندانیان دیگر محرک بی ثباتی و عامل کشتار مردم نباشند.
این گونه نگرانی ها می رساند که افکار عامه از رهایی دو باره زندانیان طالب مضطرب اند و دولت بایدافکار عامه را قناعت دهد.
دفتر شورای امنیت ملی خاطرنشان کرده است (زندانیان رهاشده طالبان توسط ریاست عمومی امنیت ملی و اداره لوی څارنوالی کشور بایومتریک شده‌اند و سوگند یاد کرده‌اند که به میدان جنگ برنمی‌گردند.)
دفتر شورای امنیت ملی همچنان گفته است( حکومت افغانستان عین اطمینان را از رهبری دفتر طالبان در قطرنیز دریافت کرده است.)
با آن که مردم، فعالان حقوق بشری و فعالان مدنی نگران رهایی زندانیان طالب اند با آنهم این امید واری وجود دارد که  رهایی زندانیان طالب ،فضای باور و اعتماد را تقویت کند و راه را برای آغاز گفت وگو های مستقیم میان دولت و طالبان باز کند.
مگر قسمی که دیده می شود، طالبان از رهایی اولین دسته زندانیان شان، چندان خوشنود نیستند، بل بر رهایی پنج هزار زندانی شان در یک نوبت تاکید دارند در حالی که روند رهایی زندانیان به اساس مصلحت نه،بل در چوکات یک میکانیزم انجام می شود و چنین یک روند در هر کشوری که دچار بحران بوده است تجربه شده است.
حکومت متعهد به صلح است و رهایی سایر زندانیان طالب، مطابق فرمان ریاست جمهوری پی‌گیری خواهد شد.
بهتر است که طالبان به جای بهانه گیری  و حاشیه روی به متن قضایا باز گردند ، روحیه و روشی در پیش گیرند که با زمان و شرایط و خواست مردم همگونی داشته باشد .تحلیل سیاسی