کابل/ ۲۴ سنبله/ باختر
مردم افغانستان آرزو دارند که مسایلی در دوحه مورد بحث قرارگیرد که اولویت ها و نیازمندی های آنان را تشکیل می دهد٬ نه مسایلی که می تواند٬تنش زا و حساسیت برانگیز باشد.
مفسرآژانس باختر می نگارد؛مذاکرات دوحه ٬امیدواری زیادی را در میان مردم به بار آورده است مگر گاهی حرف های ناخوشایند به گوش می رسد که می تواند امید مردم را به یاس و ناامیدی مبدل کند.
اگر به سخنرانی های مقام های افغانی ورییس دفتر سیاسی طالبان در دوحه دقیق شویم٬آنان حین افتتاح کار نشست دوحه٬حرف های ملایم و دلگرم کننده داشتند که نوید سازش و توافق میان دو طرف را می داد مگر بعد از آن٬ یک عضو هیئت گفت وگو کننده طالبان بیان کرد« طالبان بر 70 درصد خاک افغانستان تسلط دارند و این گروه خواست اکثریت مردم افغانستان را در روند صلح با دولت افغانستان مطرح خواهد کرد.»
این گفته ها که به جز از تمامیت خواهی و امتیاز طلبی٬تعبیر دیگری شده نمی تواند و نباید با چنین گفته ها روان مردم آزرده کرد وامید های تازه شکل یافته را برباد داد.
واکنش رییس شورای عالی مصالحه به چنین گفته ها٬دقیق و به جاست.
داکتر عبدالله در واکنش به چنین یک ادعا گفته است« نبایدفرصت موجود در روند صلح٬ با ادعای تسلط 70 درصدی بر خاک افغانستان از دست برود.»
او همچنان گفته است«اگر این فرصت به دلیل این که٬ یک طرف ادعا کند که گویا ما بر 70 درصد خاک افغانستان تسلط داریم و باید خواست ما در روند صلح اولویت داشته باشد، ضایع شود، زحمت ادامۀجنگ بر مردم افغانستان باقی می‌ماند٬امیدواریم که این طرز دید در روند صلح به وجود نیاید»
مردم صلح می خواهندوآنانی که در دوحه در دو طرف میز مذاکره نشسته اندوادعا دارند که نمایندگان مردم اند٬هدف و اراده برای قطع جنگ دارند٬پس درست نیست که خلاف ارادۀ مردم حرف زد.
وضعیت افغانستان معلوم است و درد مردم هم نمایان٬ در چنین یک حالت٬ باید به اولویت های مردم رسید٬ مردم در گام نخست آتش بس می خواهند تا فضا برای قطع خشونت مساعد شود.
نباید میز مذاکره میدان جدال و کشمکش باشد٬باید با معضل افغانستان با واقعیت های عینی آن برخورد شود ودر چوکات منطق به آن رسیدگی شود.
تجاربی که از گذشته هاواز مذاکرات بین المللی در خصوص حاد ترین مسایل جهانی به دست آمده است٬ نشان می دهدکه این گونه گفت وگو ها از بحث روی اولویت آغاز شده است و به سوی مسایل بزرگترپیش رفته است.
اولویت اولی در افغانستان٬ ختم خشونت است که تنها از مسیر آتش بس امکان پذیر بوده می تواند.
هیئت جمهوری اسلامی افغانستان به همین مسئله یی دلچسپی دارد٬ مسئله که تمامی مردم افغانستان به شمول هواخوهان طالبان به آن رای و نظر دارند.
میز مذاکره فرصت حل مشکلات است نه ملامت کردن و محاکمه کردن.
آغاز مذاکرات دوحه یک آغاز نیک است که نباید با اغراض و ماجراجویی به هیچ مبدل شود.
جنگ و دگرگونی های چهل سال گذشته نشان داد که جنگ افغانستان نه تنها در میان جناح های درگیر داخلی برنده نداشته است بل ابر قدرت ها نیز در آن برنده نشده اند.
پس خوب است که نشست دوحه را به فرصت تازه در حیات سیاسی افغانستان مبدل کنیم و راه سازش و تحمل یک دیگر را در پیش گیریم. صائم
