بزرگ داشت اززاد روز درگذشت بیدل وبرگزاری عرس این شاعرعارف درافغانستان

شهرکابل15 عقرب باختر
عرس ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل عارف بزرگ و شاعر والا مقام زبان پارسی دری درافغانستان برگزارشد.
این محفل عرس به بهانه ای سه صدو پنجمین سالروز درگذشت این سخن سرای بزرگ درکابل درخانه استاد عبدالحمید اسیر مشهور به قندی آغا مشعل دارمکتب بیدل ، بیدل شناس ، شاعر و عارف نامدار افغانستان  به اشتراک اندیشمندان ، شاعران ، پژوهشگران وبیدل شناسان برگزارشده بود.
برگزاری عرس بیدل ومجالس تحلیل اشعار این بزرگ مرد علم و عرفان درافغانستان سابقه ی بسا دراز دارد. استاد اسیرمکتب خانه ی بیدل درافغانستان ساخت وبرای نخستین بار شصت ودوسال پیش ازامروز به برگزاری عرس بیدل همت گماشت وتاپایان عمربدان ادامه داد. پس از درگذشت این عارف بزرگ ، فرزند اش استاد عبدالعزیز مهجور شاعر وبیدل شناس معروف ، مشعل دار مکتب خانه ی بیدل شد و خانه ی پدری اش درکابل هر از گاهی گواه برگزاری محافل بیدل شناسی و تحلیل و خوانش اشعار اوست.
استاد عبدالعزیزمهجور پسرقندی آغا و مشعل دار مکتب خانه ی بیدل دراین محفل عرس درگستره ی اندیشه و اشعار ابوالمعانی میرزا عبدالقادر بیدل سخن گفت.
اوگفت با گذشت ایام پهلوهای دیگری از اندیشه و افکاربیدل هویدا می شود ؛ افکار و اندیشه ای که درلابه لای اشعار این سخن سرای بزرگ و عارف توانا تبلور شده است.
این بیدل شناس گفت " ذکای نافذ بیدل درپیدا کردن افکار برجسته وبکر شاعرانه شهرت به سزایی دارد. سبکی که ابوالمعانی میرزا عبدالقادربیدل درآن شعر سروده و اندیشه های خود را بیان کرده داری ویژه گی هایی بوده است که درآن تخیلات شگفت انگیز ومعانی بسیار باریکی تجلی یافته است.
پوهاند تاج محمد زریر استاد پوهنتون تعلیم وتربیه ی کابل دراین محفل پیرامون واژه ی "نفس" دراشعار بیدل ، شخصیت واندیشه  این عارف بزرگ سخن گفت.
اوگفت "بيدل(رح) گذشته براين كه درعرفان و سخنوري دسترسي تمام داشت ، فرزانه يي بود كه پرچم آزادگي را همواره بر بلنداي غرور برافراشته نگهداشت ، هرگزلب به مديحه سرايي نگشود وهيچگاه نخواست ، الماس تابناك كلام و سخنش نثار زور مندان گردد.
این استاد پوهنتون افزود : بیدل  از آغاز سخنوری تا امروز دردل مردمان خاورزمين جاي داشته است و همگان اورا به گونه اي گرامي داشته اند . شماري به والايي خردش ارج نهاده اند ، عده اي به ارزش هاي عرفاني اودل بسته اند ، گروهي به ارايه هاي شعرش گرويده بوده اند و ديگراني به گونه هاي ديگر، اورا شاعر خواستني و سرود پرداز يك سرو گردن بالا از همقطارانش بلند دانسته اند.
پوهاند دوکتورعزیزاحمد پنجشیری استاد پوهنتون کابل سخنران دیگری در عرس بیدل بود.
اودوره هاي تاريخي زمان بيدل را به بررسي گرفت وگفت " بيدل در سال 1054 هجری قمري زماني كه جلال الدين محمد اكبر(شاه جهان ) برمسند حكمروايي قرار داشت به دنيا آمد .وي با درايت خدا دادي كه داشت در عرصه سخن وشعر دست بالايي پيدا كرد، تاجايي كه ازاعجوبه هاي مكتب هندي گرديد.
وي گفت: شعر ابوالمعاني بيدل (رح) رودبار ناآرامی را ميماند كه در تپش اش ، امواجي از معاني بديع ، بكر ، نغز وژرف را در زنجيره ای ازواژه گان شورانگيز و جاندار فرو در ميكشد. 
این استاد پوهنتون گفت "بيدل را ميتوان فاتح چكادهاي بلند زيبايي درقلمروهنر كلامی دانست و به يقين ، كه بيدل شعر را باخون خود نوشته است ."
عبدالله موفق اسير بيدل شناس و يكتن از چهره های فرهنگی كشوردر باره واژه هاو مصطلحات مردمی در شعر بيدل گفت كمتر شاعری را درقلمرو زبان وادب دری ، ميتوان سراغ نمود كه اينهمه جسورانه كاخ مرمرين زبان را به بازی گرفته باشد . هرچند بيدل (رح) دردوراني ميزيسته كه زبان فاخرسنتی و چهارديواربلورين آن دستخوش شكست وريخت شد و پس ازسده ها ، مردم توانستند زبان وفرهنگ خود را در شعر بياميزند.
چنانكه هويداست ، شيوه ی هندی برای نخستين بار ، سخن را ازآسمان برزمين افگند و توصيف همه جلوه های حيات عملی در شعرراه يافت . شاعر مكتب هندي ديگر حاضر نبود ، زندگاني و طبيعت را ازچشم شاعران پيشين بنگرد ، بل يكبار ديگر ، با تأمل و دقيقه يابي شگرف بر هستي واشيا نظرافگند ، از اين سيرو سفرعاطفی ره آوردی داشت انباشته از بدايع و بدعت های روشن و نيمه روشن.اينهمه واژه هاو مصطلحات مردمي كه در شعر بيدل (رح) گل مي كند ، اينهمه تركيب هاي وصفي ، استعاري ، مجاز وكنايه كه مانند : قنديل های رنگارنگ درشبستان شعراو يكی پی ديگر روشن ميشوند ، اينهمه مفاهيم و تعابير كه براي يك واژه  خاص ايجاد ميكند ، بيگمان ابوالمعاني بيدل (رح) را سخنوري ساخته است كه نه تنها ميخواست انديشه يي را به كرسي بنشاند ، بل گوهر زبان را نيزاز لجنزار ملال وابتذال برهاند.
عبدالله موفق اسير گفت: بيدل تماميت شاعری خويش را درگرو نگرش فلسفی وعرفانی خود نهاده است ، با اينهمه ابوالمعاني بيدل (رح) يكسره گرد مضمون نگشته است ، بل همواره گونه  هنر خويش رانيز به نيكويی دريافته است.
تاج محمد یاری شاعر زبان که هزاران بیت از اشعار بیدل را به زبان پشتو به نظم درآورده است ، به خوانش پاره ای ازآن پرداخت .
شاعران ، پژوهشگران وبیدل شناسان با تمجید ازکارکرد آقای یاری گفتند که این نخستین باری ست که شاعری دست به این کار بزرگ می زند و اشعار بیدل را به زبان پشتو به نظم درمی آورد.
این شاعرگفت نظربه ارادتی که به ابوالمعانی بیدل دارد ، به نظم درآوردن اشعارش به زبان پشتو ادامه خواهد داد.
داکترعزیزالله آرینفر نویسنده و پژوهشگر ، داکتر پاکطین ، اسما مهجور شاعر و از خانواده  قندی آغا بیدل شناس معروف ، عبدالحسیب امید ، نورمحمد فیضی اسفندیی ، بانو مهریه کبیری ، عبدالرشید رشته ، محمد انور وفا ، احمد محمود امپراتور به تحلیل اشعار بیدل ، بحث روی افکار و اندیشه ی این بزرگ مرد علم و عرفان ونیز خوانش اشعار شان در وصف ابوالمعانی پرداختند.
یک سال پس از اينكه بيدل(رح) درسال 1133 هجري چشم از جهان مي پوشد ،  اخلاص مندان شعر، انديشه وعرفان بيدل سالروزوفات ( عرس) اش را گرامی داشتند که اين رسم رفته ، رفته تا زمانه هایی دراین قرن رسيد ، چنانكه در ساليان پسين يعني شصت ودوسال  پیش از امروز  استاد محمد عبدالحميد اسير مشهوربه  " قندي آغا" برای نخستین بار اين بزم را برپا داشت و تاپایان عمرش  بساط مهر هموار ميكرد و شيفته گان انديشه های بيدل را به ميزبانی مي نشست ؛ اما پس ازدرگذشت این بیدل شناس ، شاعر و عارف ،  اين امانت را پسرش استاد محمد عبدالعزیز مهجور بردوش گرفت و تا اين دم بدان ادامه داد.
اکنون مکتب خانه  بیدل درچهل ستون کابل به کانون بزرگ علمی ، پژوهشی وآموزشی برای درک وتحلیل اشعار بیدل و حض بردن ازاشعار این بزرگ مرد علم وعرفان تبدیل شده است.
درکنار اینکه این مکتب خانه همه ساله زاد روز و روز درگذشت ابوالمعانی بیدل را میزبان است ، هفته  دوبار در روز های دو شنبه و پنج شنبه بیدل دوستان ، شاعران ، پژوهشگران و بیدل شناسان به این کانون گردهم می آیند و به خوانش اشعار این سخن سرای بزرگ و تحلیل آن می پردازند.