همکاری و ثبات منطقه یی نباید با شرط و شرایط باشد

تبصره
کابل باختر/ 4/ سنبله
اعاده ثبات و تامین صلح در افغانستان یک منفعت همگانی بوده و نباید درراه رسیدن به چنین یک منفعت ،شرط وشرایط گذاشت.
مفسر آژانس باختر مینگارد : اخیراً دونالدترامپ رییس جمهوری امریکا طرح راهبردی خود را در مورد افغانستان و جنوب آسیا اعلام داشت . دراین طرح برعلاوه آنکه به عوامل و مشکلات جاری درافغانستان و نقش امریکا دراین تحولات اشاره شده از پاکستان به عنوان کشور یاد شده که خاکش را دراختیار گروه تروریستی گذاشته و عملاً منافع امریکا را به بازی گرفته و مردم آن را با خطر مواجه ساخته است  و به پاکستان هشدار داده شده تا از بازی چند گانه دست بردارد و موقف خود را در قبال هراس افگنی و مبارزه با تروریزم واضح سازد.
برخورد مقامات پاکستان با گفته های آقای ترامپ وطرح راهبردی او درواکنشی بوده است پاکستان به جای آنکه تعهد به همکاری  داشته باشد یک دیپلوماسی چند بعد را در پیش گرفته است که میتواند یک دیپلوماسی تهاجمی محاسبه گردد.
به زودی وزیر خارجه آنکشور به امریکا خواهد رفت تا درمورد گفته های اخیر ترامپ و طرح راهبردی او با مقامات امریکایی دیدار کند ضمناً دریک دیپلوماسی فعال تلاش دارد تا موقف و موضع دوستان قدیمی وجدید خود را در برابر پاکستان قوی تر سازد به زودی مقامات دیگری پاکستانی به کشورهای چین ، روسیه حوزه خلیج فارس سفر خواهند کرد تا حمایت آنها را در برابر برنامه های جدید امریکا جلب نماید و یا هم از نفوذ این کشور برای متمایل ساختن مجدد امریکا به سوی پاکستان استفاده کند.
مگر حرف تازه این است که شماری از مقامات پاکستانی اعاده صلح و یا به عباره دیگر همکاری پاکستان در پروسه صلح افغانستان را مربوط و مشروط به همکاری امریکا درخصوص مساله کشمیر دانسته اند یعنی دربدل صلح درکشمیر، پاکستان در اعاده افغانستان همکاری و کمک خواهد کرد.
این گفته ها نمایانگر آن است که پاکستان قضیه افغانستان را در گروه خود گرفته است صلح مشروط کدام دیپلوماسی را میرساند ؟ به جز این که این پیام را دهد که پاکستان زمانی از افغانستان دست بردار خواهد شد که منافع اش درکشمیر اعاده گردد این گفته ها قبلاً ازسوی سرتاج عزیز مشاور امور بین المللی نخست وزیر عزل شده پاکستان نوازشریف نیز مطرح گردیده بود او گفته بودکه ( صلح افغانستان از مسیر کشمیر عبور میکند.)
کشمیر یک مساله جدا از افغانستان و یک مشکل طولانی در روابط میان هند و پاکستان است که به افغانستان تعلق ندارد.
دردیپلوماسی و فعالیت های سیاسی درکشور های دیگر هیچگاه مساله ووضعیت یک منطقه با نقطه دیگر درمقایسه گرفته نشده و یک قضیه قربانی یک قضیه دیگر نشده است.
شرط گذاشتن پاکستان این مساله را میگذارد که پاکستان درپی اهداف بلند تر است و دریک حرف درپی تسلط در منطقه میباشد .
این گفته نیات زشت و اغراض آمیز پاکستان را در قبال افغانستان وسیاست های صلح طلبانه جهان متمدن امروزی برملا میسازد و نشان میدهدکه پاکستان باآنکه عضو ائتلاف جهانی مبارزه علیه هراس افگنی است در تعهدات خود صادق نیست و اخلاص درعملکرد آنکشور دیده نمی شود پس باید با این کشور با یک زبان گویا که مناسب حال آن باشد صحبت گردد تا از ماجراجویی هاکوتاه آید .  ختم/ تحلیل سیاسی