پيــــــــــام مارشال محمدقسيم فهيم، معاون اول رياست جمهوری اسلامي افغانستان به مناسبت گرامی داشت از نخستین سالگرد شهادت، شهید صلح پروفیسوربرهان الدین ربانی، رهبرجهاد و مقاومت مردم و رییس جمهور اسبق دولت اسلامی افغانستان.
مردم مسلمان، مجاهد و دلیر افغانستان، خواهران و برادران!
درست یک سال از شهادت جانگداز و المناک شهید صلح پروفیسور برهان الدین ربانی، رهبر جهاد و مقاومت مردم ما و رییس جمهور اسبق افغانستان و رئیس شورای عالی صلح، می گذرد. به این مناسبت با یاد از خاطره های ماندگار و تابناک آن شهید گرامی، با دعا به روح پاک آن رهبرگرامی و آزاد مردم افغانستان، یک بار دیگر به خانواده و همه دوستان و مردم مسلمان و سر بلند کشورم مراتب تسلیت و تعزیت خود را تقدیم می دارم. یاد و خاطره همه شهدای گلگون کفن راه جهاد، مقاومت، آزادی و استقلال کشور گرامی باد. من همچنان به ارواح همه شهدای عزیز مردم ما، شهدایی که جان و زنده گی خود را در راه عزت و شرف مردم و کشور خویش ایثار کردند و هزاران تن آنان تا هنوز بی نام و نشان مانده اند، دعا می کنم و برای شان از خداوند بهشت برین مسئلت میدارم.هموطنان گرامی! شهید، پروفیسور برهان الدین ربانی، رهبرجهاد و مقاومت مردم ما ورییس جمهور اسبق افغانستان و رئیس شورای عالی صلح، در چنین روزی در حالی به شهادت رسید که تلاش هایی را برای آوردن صلح و ثبات و قطع جنگ و برادر کشی در کشور عزیز ما افغانستان، آغاز کرده بود. راهی که استاد آن را طی می کرد، راهی بود که می توانست در فرجام صدای جنگ را در افغانستان خاموش سازد و کشور را به جاده های هموار وخجسته آرامش و ثبات به پیش راند. دشمنان زبون و کور مردم ما، که آرزو ندارند مردم مصیبت دیده ما از میان این آتش خانمانسوز جنگ، به زمین سبز عدالت خداوند که همانا صلح و خیر انسان هاست قدم بگذارند، با دسایس و توطیه های سازمان یافته او را در خانه اش به شهادت رسانیدند. استاد مظلومانه در خانه اش توسط مهمانانش به شهادت رسانیده شد تا یک بار دیگر روی کسانی سیاه شود که به پیمان استوار نیستند و همه موازین وسنت های نیک افغانی و اسلامی را زیر پا می کنند. استاد پروفیسور برهان الدین ربانی، رهبرجهاد و مقاومت مردم ما شخصیت متواضع، دانشمند، دور اندیش، جهادگر و صلح دوست بود که عمر عزیزش را در راه خدمت به مردمش سپری کرد. زمانی که ضرورت بود، در دانشگاه داعیه دار نهضت اسلامی مردم افغانستان شد، بعد در هجرت نیز این بار سنگین را بردوش کشید و تا سپیده دم پیروزی انقلاب اسلامی مردم ما، کاروان جهاد را رهبری و پیشوایی کرد. استاد، پس از پیروزی نیز بر تعهداتش نسبت به وطن و مردم افغانستان استوار و ثابت قدم ماند و تا دوره سقوط طالبان، دولت اسلامی افغانستان را رهبری کرد. استاد شهید به امید دستیابی به صلح و برقراری آرامش و ثبات در کشور عزیزش، پس از کنفرانس بن، همانند یک وطندوست صادق اندیشه و توانایی هایش را برای بازگرداندن صلح به کشور خود بکار بست. من در حالیکه یک بار دیگر به روح آن شهید زنده یاد و همه شهدای کشور عزیزم اتحاف دعا می کنم، امیدوارم صلح و امنیت سراسری در کشور عزیز ما استقرار یابد و مردم رنجدیده ما به مدارج بلند ترقی و پیشرفت که همانا خواست دیرینه شهدای راه آزادی افغانستان میباشد، نایل آیند.
