تبصره

کابل/ ۱۰ ثور/باختر

در خواست آتش بس و رسیدگی به مشکلات کشور از مسیر گفت گو و تفاهم، خواست شریفانه یی است که باید به آن لبیک گفت.

مفسر آژانس باختر می نگارد: با اعلام زمان خروج نیروهای خارجی از افغانستان، دیگر نمی توان دلیلی برای ادامۀ جنگ در کشور آورد. هدف اصلی جنگ گروه های مسلح در افغانستان حضور نیروهای خارجی عنوان شده است مگر حالا که حرف از بیرون شدن این نیرو ها است دیگر چه دلیلی برای ادامۀ جنگ بوده می تواند؟ بعد از آن که نیروهای خارجی زمان و میعاد خروج شان را از افغانستان مشخص کردند، متاسفانه آتش جنگ در کشور تند تر شده است و به شمار تلفات در هر دو طرف و به همین سان در میان افراد ملکی افزوده شده است. مشکل در این است که جنگ جاری در افغانستان که جز از برادر کشی و افغان کشی چیز دیگری نیست در سایۀ شعار های اسلامی ادامه یافته است و درا ین جا نقش علمای اسلام در خور توجه است تا در ختم جنگی که عنوان وکلیشه مذهبی دارد و به نام جهاد ادامه یافته است، اقدام موثر کنند.

شام روز گدشته اعضای شورای سرتاسری علمای افغانستان بار دیگر گفتند که جنگ جاری در کشورجنگ دشمنان مردم افغانستان است و جهاد نیست آنان خاطرنشان کردند که از نظر اسلام، تروریزم ناجایز است و علما از برنامۀ صلح حمایت می کنند و آتش بس برای صلح، یک نیاز مبرم است. اگر به دساتیر قرآنی و احادیث نبوی‹ص› توجه کنیم اسلام دین تشدد و افراط نیست٬ دین صلاح ، مشوره و فلاح است برازندگی آن نسبت به ادیان دیگر که همه منسوخ اند، این است که یک دین کامل است و برای حل هر مشکلی راه حل دارد و در قرآن پاک که کلام الهی و قانون زندگی بشری است، تاکید شده است که مسلمانان مشکل شان را از طریق شورا حل کنند. پس حالا که نیروهای خارجی که عامل جنگ در کشور پنداشته می شدند، قصد ترک افغانستان را دارند و زمان و تاریخ خروج آنان هم نهایی شده است، پس منعبد هر چه اتقاق می افتد یک مشکل افغانی است و این مردم افغانستان اند که باید مشکل شان را حل کنند.

مردم افغانستان در کنار آن که به عنوان مردمان مسلمان خود را ملزم به رعایت دساتیر قرآنی و احادیث نبوی ‹ص› می دانند، سنن و فرهنگ خود رانیز دارند که در چوکات آن به مشکلات زیادی در کشور رسیدگی شده است و بسا از مشکلات شان را در گذشته های دور و نزدیک از مسیر جرگه های ملی و قومی و زانو زدن به دساتیر و ارشادات علمای دین و بزرگان شان، حل کرده اند. حالا بار دیگر کشور در وضعیت نازک و حساس قرار گرفته است خارجیان در ظاهر امر، پای شان را از مشکل افغانستان بیرون کشیده اند و آن را به مردم این کشور واگذار کرده اند، مگر بر ما همچنان دید نظارتی دارند و از نیات ناپاک شان کوتاه نیامده اند و بدون شک منتظر اند که افغانان در نبود خارجیان چگونه به جان هم می افتند و بگویند که حالا که خارجی و جهاد هم نیست، افغانان چگونه یک دیگر را می کشند. ما زمانی می توانیم که به چنین نیات ناپاک پاسخ دهیم که در محور ارشادات دینی به حل مشکل بپردازیم. این درحالی است که واژه‌های صلح و دیگر مشتقات آن‌به کرات در قرآن کریم ذکر شده است و پیامبر بزرگوار اسلام هم همیشه بر اخوت میان مسلمانان تاکید کرده است. پس صلح تامین سعادت انسان در پرتو نعمت آرامش است که خداوند این نعمت را برای بندگانش ارزانی فرموده است. با مرور قرآن پاک و احادیث نبوی ‹ص› ، صلح و امنیت و پرهیز از جنگ خشونت٬ یک اصل است که ارزش حیاتی برای بشریت دارد. در متون اسلامی براهمیت و نقش امنیت در زند‌گی انسانان تاکید شده است و ایمان وامنیت مقدم بر همه نعمت های الهی دانسته شده است.

پس در وجود چنین ارشادات و این که ادامۀ جنگ در افغانستان تنها برای افغانان تباه کن و مصیبت بار است و با ادامۀ جنگ این افغانان اند که درهر دو طرف قربانی می دهند، باید امنیت و صلح را به عنوان یک نعمت الهی قدر کرد و شکر گزار بود.

در خواست آتش بس و رسیدگی به مشکلات کشور از مسیر گفت وگو و تفاهم آنهم در ماه مبارک رمضان، خواست شریفانه یی است که باید به آن لبیک گفت.

  تحلیل سیاسی