تبصره

 کابل/ ۱۴ حوت/ باختر

 روند صلح درافغانستان نه باید یک بحث آرمانی باشد٬این روند باید جامع و بنیادین تهداب گذاری شود٬ کار زار شتاب زدۀ سیاسی نمی تواند سازگار باشد.

مفسرآژانس باختر می نگارد؛ وزارت خارجۀ امریکا تایید کرده است که یک طرح تازۀ صلح را در مورد افغانستان آماده کرده است که طرح حکومت مشارکتی صلح نیز در آن گجانیده شده است . با آن که در مورد این طرح جزئیات در دست نیست مگر شماری از رسانه ها گفته اند٬ در این سند برتضمین‌ آزادی‌های سیاسی، حقوقی، فرهنگی و اجتماعی تاکید شده است٬ رعایت حفظ نظام موجود آموزشی٬ حفظ نیروهای مسلح٬ تاکید بر سیاست بی‌طرفی از سوی دولت مشارکتی صلح و دولت منتخب بعدی٬ برچیدن دامنۀ جنگ جاری… نقاط برجسته در این طرح است. منابع گفته اند که خلیل زاد نمایندۀ ویژۀ وزارت خارجۀ امریکا برای صلح افغانستان این طرح را به نمایندگان دولت افغانستان سپرده است و در نظر دارد که آن را در اختیار طالبان و کشور های که در معضل افغانستان دخیل اند بسپارد٬ دولت افغانستان تاکنون در این مورد چیزی نگفته است. با نگاه اول در این طرح امید ها در دل ها پدید می آید که بار دیگر٬ روند صلح در افغانستان وارد فصل تازۀ شده است و احتمال اعادۀ صلح در کشور بیشتر شده است٬ اگر به گذشته مراجعه کنیم چنین فرصت ها در افغانستان بار ها پدید آمد مگر زود گذر بود٬ در زمان ریاست جمهوری داکتر نجیب الله٬ بینین سیوان نمایندۀ ویژۀ ملل متحد برای صلح افغانستان طرح های داشت مگر انجام آن فروپاشی یک نظام بود٬ تلاش های سیاسی در زمان جنگ های تنظیمی با چه امید هایی که همراه بود٬ زمانی که امارت اسلامی طالبان متواری شد و نشست بن برگزار شد چه امید که در دل ها سبز نشد مگر توافق پر خلاي بن بود که نتوانست یک مشارکت بنیادی سیاسی را به بار آورد. حالا طرح دیگر صلح است که شاید شماری را ذوق زده کرده باشد٬ آنچه در صفحۀ کاغذ آمده است شیرین و زیبا ست مگر مهم رعایت منافع مردم افغانستان ٬ صادق بودن در برابر چنین طرح ها وامکانات ساحۀ تطبیق آن است در نگاه نخست چنین طرح ها٬ ما را وارد ایده یک صلح آرمانی می کند. در حالی که افغانستان به صلح بنیادی نیاز دارد٬ در چنین طرح ها بیشتر به منابع و مشکلات داخل در افغانستان تمرکز شده است در حالی که ریشه و اساس مشکل افغانستان در بیرون از این کشور است در بحث صلح٬ در گام اول مسئلۀ ترک خشونت و عدم دخالت بیرونی ها به خصوص پاکستان مطرح است٬ امریکا با طالبان وارد توافق نامۀ صلح شده اند٬ مگر تاثیرپذیری طالبان از بیرونی به خصوص ادامۀ حضور رهبران این گروه باعث شده است که طالبان در تصمیم گیری های شان آزاد نباشند٬ و این زشتی در دوحه خود را آشکار کرد٬ امریکا و یا جامعۀ جهانی اگر برای صلح در افغانستان ورفع نگرانی های بین المللی از ناحیۀ افغانستان فکر می کنند٬ باید اول٬ برای برچیدن دفاتر و تشکیلات نظامی طالبان از پاکستان برنامه ریزی کنند ورنه هر تلاشی به هیچ مبدل خواهد شد. روند صلح در افغانستان در سی سال گذشته پر از فراز و نشیب بوده است ومردم از آن تجاربی تلخ دارند٬از تلاش های سیاسی بینین سیوان گرفته تا توافق نامۀ دوحه٬ همه برنامۀ پر از شتاب سیاسی بودند که نتیجه مطلوب نداشتند.  ارائه طرح جدید از سوی امریکا نشان می دهد که توافق نامۀ دوحه شکست خورده است وخلیل زاد که به زودی با اعضای دفتر سیاسی طالبان در مورد طرح جدید امریکا بحث خواهد کرد ماموریت دشواری در پیشرو دارد٬ مردم افغانستان آرزو دارند که روند صلح در مسیر اصولی قرار گیرد نه یک روند شتاب زده که هدف آن تسهیل برنامه های راهبردی کشور های دیگر باشد٬ نباید نسبت به صلح در افغانستان دید آرمانی داشت٬ این روند باید جامع و بنیادین تهداب گذاری شود که آیندۀ مطلوب را به ارمغان آورد٬ باید دایرۀ حمایت از صلح فراگیر و بنیادی باشد. صائم