تبصره

کابل/ ۱۰ حمل/ باختر

حضور جنگجویان خارجی ٬ نه تنها یک تهدید جدی  در برابر امنیت و جان شهروندان کشور ما است بل بهانۀ برای ادامۀ حضور نیروهای خارجی و توجیه مداخلۀ کشورهای دیگر در امورافغانستان بوده می تواند.

مفسر آژانس  باختر می نگارد؛ مسوولان محلی لغمان گفته اند٬ بیشتر ازدو صد هراس افگن خارجی که از کشور های مختلف استند با خانواده های شان در منطقۀ گوری ولسوالی‌های الیشنگ و منطقه چکلاک دولت‌شاه آن ولایت  به‌ سر می‌برند و به طالبان، آموزش‌های نظامی می‌دهند.

مردم محل گفته اند که شماری از آنان به عربی٬ و شماری هم به زبان پنجابی صحبت می کنند و اکثریت کسانی اند که مردم محل اصلا به زبان آنان بلد نیستند٬ و طالبان به مردم محل گفته اند که آنان شهروندان چیچن اند٬ شماری از باشند‌گان این دو ولسوالی لغمان می‌گویند که زنان این جنگجویان هم مسلح اند و تمرین اسپ ‌سواری نیز می‌کنند.

اگر به ماجرای افغانستان در طول چهل سال گذشته٬ به خصوص بعد از متواری شدن رژیم طالبان دقیق شویم٬ علت جنگ در کشور ما که قربانی زیادی از افغانان گرفته است٬ حضور خارجیان در افغانستان بوده است.

طالبان یکی از اهداف شان را برای  ادامۀ جنگ‌ درافغانستان٬ حضور نیرو‌های خارجی می‌دانند٬ اما از حضور هزاران جنگجوی خارجی در صفوف خودشان به عنوان جهاد گریاد می کنند و آنان را برادران هم دین خود می دانند٬ در حالی که یک شهروند جهاد گر پاکستان برنامه و اهداف خود را دارد ازبکستانی هم از خود برنامه دارد و به همین ترتیب به اصطلاح هر جهاد گر خارجی اهداف سازمانی خود را دنبال می کنند و هیچگاهی به فکر افغانستان٬ دین و مردم این کشور نیستند.

 همان گونه که یک عسکر امریکایی و یا هم  یک عسکر آسترالیایی٬ هالندی… متهم به ارتکاب جرایم جنگی و جنایی در افغانستان شده اند٬این جنگ‌جویان خارجی و یا به گفته خود شان جهاد گرانی که در کنار طالبان حضور دارند به مراتب در برابر مردم مابا قساوت عمل می کنند و ویرانی خلق می کنند٬زشتی های زیادی از جنگجویان خارجی درذهن ها ثبت است٬ سر بریدن ها ٬ محاکم صحرایی٬ آتش زدن به مکتب و کاشانۀ مردم٬ تخریب زیر بنا ها٬ تاراج معادن… خاصۀ کار جنگویانی جهادگری است که در کنار طالبان در افغانستان حضور دارند. مگر رهبری طالبان به این باور اند که خارجی من خوب است و خارجی تو بد.

این دوگانگی در گفتار و کردار طالبان را نشان می دهد٬ طالبانی که بر بیرون شدن عساکر خارجی تاکید داشتند و جهاد خود ساخته شان را توجیه می کردند٬ چرا زمینۀ قتل یک افغان وتخریب و تاراج کشور را به دست بیگانه دیگر نظاره می کنند و لب نمی گشایند.

این یک واقعیت است که طالبان چتر بزرگی را برای جنگ‌جویان خارجی که تهدید به امنیت افغانستان، منطقه و جهان اند، فراهم کرده اند٬ در حالی که این گروه وارد توافق نامۀ صلح با امریکا شده اند و یکی از بند های این توافق نامه٬ قطع رابطۀ طالبان با هراس افگنان خارجی است٬ امروز نه تنها لغمان بل بدخشان، جوزجان ٬ سرپل٬ کنر٬ نورستان٬ ننگرهار و … شاهد حضور هراس افگنان خارجی است و حضور آنان بعد از شکست داعش در عراق و سوریه٬ در افغانستان بیشتر شده است و کشور های زیادی منجمله امریکا و روسیه از گرم شدن روابط طالبان با القاعده و گروه های دیگریافراطی سخن گفته اند٬ امریکا و روسیه به عنوان کشور های پر قدرت که هر کدام منافع امنیتی خود را در افغانستان تعریف می کنند و خود بار ها از حضور هراس افگنان خارجی در افغانستان ابرازنگرانی کرده اند٬ مگر پناه دادن جنگجویان خارجی از سوی طالبان را با خونسردی دنبال می کنند و این می رساند بازی های دیگر سیاسی و برنامه های دیگر استخباراتی در راه است.

واقعیت این است که به اصطلاح جهاد گران خارجی که در افغانستان حضور دارند اعمال و گماشتگان سازمان استخباراتی٬ کشور های معین اند٬ این جنگجویان ابزاری در بازی های سیاسی و جنگ های نیابتی اند که نه تنها تهدیدی جدی در برابر جان و مال مردم افغانستان اند بل ترویج کنندگان افراطیت و اندیشه های تروریستی اند که کشور های زیادی را تهدید می کنند.

 انهدام و از بین بردن پدیدۀ جهاد گران خارجی در افغانستان نه تنها که یک نیاز ملی در داخل این کشور است بل به خارجیان هم لازم است که در کار مشترک و هم‌زمان را درسطح بین المللی و در یک برنامۀ منظم داخلی به این پدیده رسیدگی شود٬ روسیه و امریکا و متحدان این دو کشور که در دو قطب قرار گرفته اند باید سکوت و بازی را در برابر این گروه ها بشکنند ووارد بحث واضح در امر مبارزه با هراس افگنی شوند٬ در غیرآن هیچ ضمانتی وجود ندارد که حوادث نظیری یازده سپتمبر٬ بار دیگر در امریکا و یا روسیه و یا هم جا های دیگر اتفاق نیفتد٬ وبار مسوولیت آن به افغانستان نسبت داده نشود.

طالبان افغانی که خود را وارث و جهاد گر در این کشور می دانند باید دیگر از اندیشه‹ خارجی من خوب است و خارجی تو بد› کوتاه آیند و راه شان را ازآنانی جدا کنند که به نام جهاد٬ دستور ویرانی افغانستان را گرفته اند .

جهان باید بداند تا زمانی که راه طالبان افغان از جنگجویان خارجی جدا کرده نشود و این جنگجویان در یک اجماع و حرکت بین المللی چه در افغانستان و چه در خاستگاه شان هدف قرار نگیرند٬ نه تنها که افغانستان به صلح نمی رسد بل تهدید های جهانی ازناحیۀ فعالیت های هراس افگنانه هم از میان نمی رود.  تحلیل سیاسی