تبصره

کابل/ ۳۰ دلو/ باختر

ادامۀ رابطه میان طالبان و القاعده مایۀ نگرانی نه تنها برای افغانان است، بل مایۀ نگرانی برای کشور های دیگر نیز است، نیاز است طالبان در این خصوص جواب قناعت بخش برای مردم افغانستان و جهانیان دهند.

مفسرآژانس باختر می نگارد؛ اگر به مشکلات جاری در افغانستان دقیق شویم و اگر دلایل آمدن نیروهای خارجی را به افغانستان موشگافی کنیم، همه به ماجرا حضور اسامه بن لادن سر دستۀ سازمان القاعده برمی گردد که امریکا وغرب او را عامل حمله های تروریستی در سال ۲۰۰۱ میلادی در امریکا می دانند طالبان ازسپردن او به امریکا و یا هم کشور سومی خودداری کردند که باج این  عمل را  سال ها است که مردم افغانستان می بپردازند.

به هرترتیب با توافق نامۀ صلحی که میان امریکا و طالبان امضا شد این امید ها در دل ها زنده شد که افغانستان به صلح می رسد، شرط امریکا با طالبان این است که این گروه دیگر رابطۀ با سازمان های هراس افگن به خصوص القاعده نداشته باشد، مگر چنین نیست، هم منابع در داخل کشور و هم منابع بین المللی از ادامۀ همکاری القاعده و طالبان سخن گفته اند، حتا حضور رهبران این سازمان در افغانستان و در کنار طالبان باز گو شده است که جز نگرانی و ادامۀ بدبختی برای مردم افغانستان ارمغان و پیامدی دیگری ندارد و بدون شک عامل ادامۀ حضور نیروهای خارجی هم در افغانستان خواهد شد.

طالبان که جنگ شان را با حضور همین نیروها در افغانستان توجیه می کنند، در حالی که با ادامۀ رابطه با القاعده، آگاهانه و یاهم غیر آگاهانه، عامل ادامۀ حضور نیروهای خارجی شده اند زیرا طالبان شرط امریکا را که قطع رابطه این گروه با سازمان های هراس افگن خارجی است را برآورده نکرده اند .

 به تازگی مارشال عبدالرشید دوستم گفته است «نصرالدین نواسه اسامه بن لادن، سیف‌الدین حقانی، پسر سراج‌الدین حقانی، بی بی مکرمه، دختر طاهر یولداش رهبر مقتول جنبش اسلامی ازبکستان و یک تن از معاونان سابق بن لادن در ولسوالی‌های غورماچ و بالا مرغاب فعالیت دارند وطالبان روابط شان را با آنان قطع نکرده‌اند.»

قبل از مارشال دوستم،هماهنگ کنندۀ تیم نظارتی سازمان ملل متحد گفته بود« شبکۀ القاعده روند صلح افغانستان را تهدید می‌کند طالبان و شبکۀ القاعده هنوز هم رابطۀ نزدیکی با هم دارند.»

ادموند فیتون برون هشدار داده است« هر چالشی که القاعده در برابر روند صلح به وجود می‌آورد، می تواند باز دارندۀ صلح باشد،  پیش‌بینی این است که طالبان باید از هر تهدیدی در برابرافغانستان به خصوص تهدید هایی که از بیرون متوجۀ این کشور است جلوگیری کنند، به‌ شمول تهدیدهای القاعده، اما اگر القاعده کنترول نشود در برابر روند صلح تهدید خواهد بود.»

تیم نظارتی سازمان ملل متحد می گوید در حدود ۴۰۰ تا ۶۰۰ تن از جنگجویان القاعده در بدخشان، غزنی، هلمند، خوست، کنر، کندز، لوگر، ننگرهار، نیمروز، نورستان، پکتیا ، زابل و فاریاب حضور دارند.

اما مولوی عتیق نمایندۀ بدخشان درمجلس تاکید دارد که تنها در بدخشان اضافه از ششصد عضو القاعده که همه شهروندان خارجی اند حضور دارند.

این گفته ها بازگو کنندۀ بخشی از واقعیت های تلخ است که در برابر امنیت افغانستان و ثبات این کشور وجود دارد، حضور القاعده و ادامۀ رابطه این گروه با طالبان، حالا یقینی است که نمی توان از آن  انکار کرد و یا هم آن را در پناه سنت و فرهنگ افغانان  که مهمان باید حمایت شود، توجیه کرد، القاعده مصیبتی است که بیست سال مردم افغانستان را رنج داده است و طالبان که می گویند ملی فکر می کنند، باید این رنج مردم افغانستان برای شان قابل درک باشد.

ادامۀ رابطه میان طالبان و القاعده مایه نگرانی نه تنها برای افغانان است بل مایۀ نگرانی برای کشور های دیگر نیز است، نیاز است طالبان در این خصوص جواب قناعت بخش برای مردم افغانستان و جهانیان دهند و نگذارند که یک خارجی بهانۀ برای ادامۀ حضور خارجی های دیگر در افغانستان باشد.  تحلیل سیاسی