صلح پنهانی و جایگاه نامعلوم دولت افغانستان در آن!

کابل   باختر ۱۴  دلو
گفت و گو های اخیر میان  نمایندگان امریکا و طالبان با خوشبینی ها و بدبینی ها دنبال می شود ٬ روندی که صلح پنهانی ۤبه خود نام گرفته است  و جایگاه دولت افغانستان در آن مبهم و پرسش برانگیز باقی مانده است .
گزارشگر آژانس باختر می نگارد٬ نمایندگان امریکا و طالبان دور چهارمی از مذاکرات را در دوحه قطر خاتمه دادند و آن را امیدوار کننده و با نتیجه عنوان کردند.
باآنکه برای مردم افغانستان واژه صلح چون آب حیات باارزش و پر مفهوم است مگر در انکشافات اخیر ٬ صلح برای افغان ها چندان تعریف شده معلوم نمی شود زیرا روند گفت و گو های اخیر میان امریکا و طالبان دور از نظر مردم و دولت افغانستان صورت گرفته و بیش از یک توافق سیاسی ٬به یک معامله سیاسی شباهت دارد .
در حالی که جهان برای حل معضل افغانستان بر شکل گیری مذاکرات میان افغان ها تاکید دارد مگر تصامیم و فیصله هایی که  دور از نظر و دید دولت و مردم ما گرفته می شود٬ برای آینده یک افغانستان با ثبات حرف نیک نیست .
باآنکه در افغانستان یک دولت مشروع و قانونی وجود دارد و سازمان ملل با تمامی اعضای آن٬ آن را به رسمیت شناخته است ٬ و جنگ جاری علیه این دولت ٬ از سوی جامعه جهانی یک جنگ هراس افگنانه تعریف شده  است و در بعد سیاسی حل معضل این کشور هم از مسیر گفت و گو ها میان افغان ها  نشانی شده و تاکید است  که طرف های اصلی منازعه٬ راه حل سیاسی کشور شان را پیدا کنند ٬مگر در برخورد کشور های دیگر با قضیه افغانستان در می یابیم که این کشور ها تعریف از طرف هایی درگیر در افغانستان ندارند  و هر کدام در پی منافع خود اند و هر کدام می خواهند تا با طالبان که گروه اصلی مسلح و یاغی در افغانستان است  وارد عمل ومعامله شوند .
این طرز دید در عملکرد برخورد دو قدرت بزرگ امریکا و روسیه بیشتر از هر کشور دیگر معلوم و واضح است .
باآنکه در معاملات سیاسی در افغانستان٬ حرف از طرف های درگیر در این کشور است مگر بسیاری ها نیافته اند و یا نخواسته اند که بدانند ٬ طرف های اصلی در افغانستان کی ها اند؟
این کشور تلاش کرده اند تا طرف های اصلی در منازعه از افکار عمومی پنهان شوند .
معضل افغانستان به گونه یی شکل دهی شده است که برداشت ها از صحنه جنگ و سیاست در افغانستان به امریکا و طالبان برمی گردد.
اگر حرف از صلح و جنگ در افغانستان به زبان می آید در ذهن ها نام امریکا و طالبان تداعی می شود .
واقعیت این است که در هویت بخشی برای طالبان در سال های اخیر چنان حاتم بخشی شده است  که اکنون  این گروه ٬ از موضع اقتدار مشروع وارد عمل می شود  در حالی که اگر رد پای آنان دنبال شود سر و کله شان از دستگاه های استخباراتی کشور های متعدد بیرون می شود .
اکنون شماری ازکشور ها و سازمان ها٬از سیاست و قدرت برای طالبان و گروه های تروریستی دیگر حرف می زنند که خود زمانی آنها را جز گروه های تروریستی می دانستند٬ آنها را شامل تحریم های شان کرده بودند برای گرفتاری و مجازات شان جایزه تعیین کرده بودند.
امروز سازمان ها و کشور هایی با طالبان وارد عمل و معامله می شوند که دولت افغانستان را  به عنوان دولت مشروع به رسمیت شناخته  با آن به تبادله یی سفیر پرداخته اند و جایگاه واضح این کشور را  در سازمان ملل پذیرفته اند مگر حالا برای طالبان کف می زنند٬تامین رابطه ٬ حتا توافق و معامله آنها با گروه طالبان پرسش های زیادی دارد که باید جواب آن را پیدا کرد .
این گونه معامله ها ٬ کنار آمدن ها و یا توافق از در گفت وگو های سیاسی به دست آمده است  در حالی که در صلح پنهانی آنها موقف و جایگاه دولت و مردم افغانستان معلوم نیست.
در این جای شک نیست که کشور های بیرونی در قالب دوست و دشمن در پی منافع خود در کشورما بوده اند. مگر مسوولان ما و دستگاه دیپلماسی ما برای تثبیت موقف افغانستان٬  دولت  ومردم آن چه کردند؟
واقعیت  این است که ما تثبیت کرده نتوانستیم که قربانی اصلی جنگ علیه هراس افگنان مردم افغانستان است
مردم مطرح می کنند که ضعف پالیسی و مدیریت در بخش های مهم دولتی باعث شد تا افغانستان نتواند از موقعیت خود استفاده خوب کند و در تامین روابط با کشورها و رعایت خط اعتدال در روابط بیرونی موفق نبوده است .
در طول سال های متمادی که حرف صلح و جنگ در افغانستان وجود دارد  یک اجماع داخلی شکل نگرفت  و بیشتر خارجی  ها در معضل  افغانستان فعال بودند و این امر سبب شده است تا ندانیم که دولت افغانستان در انکشافات تازه سیاسی و یا با تعبیر دیگردر صلح پنهانی ٬ در کدام کنج این روند جا دارد؟
باید بخش های مهم دولتی به خصوص دستگاه دیپلماسی ما ٬ با شرایط و زمان همگام شوند و این حرف را به کرسی بنشانند که صلح های پروژه یی نمی تواند گره مشکل در افغانستان را باز کند.  صائم