متن سخنرانی محمد اشرف غنی رئیس جمهوری اسلامی افغانستان

کابل باختر 7 قوس
متن سخنرانی محمد اشرف غنی
رئیس جمهوری اسلامی افغانستان
در هجدهمین نشست سران سازمان همکاری های منطقوی جنوب آسیا یا سارک
جلالتمآب نخست وزیر سوشیل کویریلا، رؤسای دول، وزرای خارجه، عالیجنابان، خانم ها و آقایان!
جای مسرت است که امروز در نیپال، جایی که صلح از طریق اجماع دموکراتیک تامین شده و همکاری های منطقوی در مرحله تطبیق قرار دارد، حضور دارم. می خواهم از دولت و مردم نیپال بخاطر تنظیم عالی این نشست و همچنان مهمان نوازی گرم شان، ابراز قدردانی نمایم. در عین حال، من نیز به نوبه خود انتخاب نخست وزیر کویریلا را به ریاست سازمان سارک تبریک می گویم. ما منتظر رهبری مدبرانه شما دراین سازمان هستیم و میخواهم از همکاری همه جانبه افغانستان برای شما اطمینان دهم.
اجازه دهید از جلالتمآب رئیس جمهور مالدیف بخاطر رهبری خردمندانه ای که از سازمان سارک نمودند ابراز امتنان نمایم، و نیز از منشی و تیم ایشان بخاطر تعهد و تلاش های خستگی ناپذیر شان قدردانی نمایم.
همگرایی عمیق بخاطر صلح و رفاه، که همانا هدف ما را تشکیل میدهد، یک امر الزامی است. امور روزانه زندگی و امنیت ملی مان از جانب شبکه های خشونت بار که هیچ مرز را نمی شناسند، مورد تهدید قرار دارد و موانع و فرصت های که زندگی شهروندان ما را رقم میزنند به واسطه توانمندی رهبران حکومت ها، جامعه تجاری و جامعه مدنی در امر شکل دادن فضای همکاری و هماهنگی منطقوی و جهانی، تعریف می گردد. بنابرین، مسئولیت رهبران است تا اصول و میدان بازی در میان ملت ها را از رقابت به همکاری تغییر دهند.
من کشوری را رهبری می کنم که همواره مردمان بی گناه در آن مورد حملات تروریستی قرار دارند. حادثه المناک یحیی خیل ولایت پکتیکا که در آن ۵۷ تن از هموطنان ما در جریان بازی والیبال به شکل بسیار بی رحمانه کشته شدند، یک نمونه آن است و به همین شکل حادثه غمناک واگه پاکستان که چندی قبل اتفاق افتاد. در آغوش گرفتن اطفال مجروح در شفاخانه، چنانچه شام یکشنبه من در همین وضعیت قرار داشتم، ما را متوجه عمق فاصله گرفتن از احساس بشردوستی و ارزش های دین مقدس ما می سازد.
شرکت ها، شبکه ها، و دولت ها زمینه ساز عوامل اتصال جهان به هم پیوسته ما هستند. دولت های کارا زمینه ساز پیشرفت و توسعه شرکت ها و شبکه های قانونمند می باشند، در حالیکه شکست و ناکامی دولت ها منتج به ایجاد فضای ناامنی می شود که به نوبه خود زمینه را برای ایجاد تشکلات جنایتکار و شبکه های خشونت گر مساعد می سازد. این ارتباط زمانی مهلک می گردد که عناصر دولتی با فراهم نمودن منابع و پناهگاه و تمویل عناصر غیر دولتی، از آنها به گونه نیابتی در رقابت های خود در برابر سایر دولت ها استفاده نمایند.
بدون در نظرداشت دلیل ایجاد روابط متقابل که منجر به اتکاء دولت ها بالای عناصر غیر دولتی منحیث وسیله مهلک رقابت شان می گردد، بخاطر باید داشت که همچو اقدامات تاثیرات معکوس داشته و سیستم چنین دولت ها را بی ثبات می سازد. از اینرو، همگرایی هرچه عمیق تر در سارک مستلزم صداقت در برخورد با رقابت های گوناگون، پنهان یا آشکار، بین کشور های ما، تعهد راسخ بمنظور رفع عوامل خشونت در داخل و خارج کشور های ما، و فراهم نمودن اسباب همکاری برای تامین صلح پایدار برای مردم و جوامع ما، می باشد. ما باید با توجه به ارزش های انسانی و آزادی تمدن ها و مذاهب ما، بتوانیم دیدگاه های همدیگر پذیری و مشارکت را برای طبقه فقیر و محروم از گفتمان های فرهنگی خویش به نمایش بگذاریم تا مرحمی باشد به زخم های ناشی از برخورد ها.
همگرایی بمنظور صلح همچنان مستلزم پذیرفتن ضعف های حکومتداری مانند، فساد، سیاست حذف، و بی عدالتی به طرفداری از ثروتمندان و زورمندان، می باشد. استفاده مشروع از قوت نظامی و تسلط مشروع دولت ها بالای نیروی نظامی، مستلزم آن است تا اختلافات سیاسی از راه سیاسی حل گردد. با هر مشکل نباید از طریق قوت نظامی مبارزه کرد. از این جهت، پیگیری صلح از طریق راه های سیاسی بخش دیگر از تعهد ما را در امر مبارزه با تروریزم تشکیل میدهد.
همگرایی عمیق بخاطر رفاه یک امر شدیداً الزامی برای کشور های ما می باشد. رشد با ثبات هندوستان و سایرین، به اثبات رسانیده که ما این توانمندی را داریم تا خود را از وضعیتی با بیشترین رقم فقر در جهان و یک منطقه ای با کمترین انسجام اقتصادی نجات دهیم. ما تا هنوز قادر نبوده ایم تا روی فوریت مبدل ساختن گفتمان همکاری به واقعیت، به یک توافق کلی برسیم. ریشه موانع، در خواست سیاسی و منافع گروه های مشخص نخبه های اقتصادی و سیاسی بوده که نیازمند جستجوی راه های مختلف بخاطر انتقال از حرف به عمل می باشد.
اقتصاد آسیا بشکل قاره ای در مرحله ظهور است. اما اینکه منابع انرژی حوزه خزر و آسیای مرکزی، که ۶۰۰ تریلیون متر مکعب گاز و ده ها هزار میگاوات برق تولید می نماید، به گذار سازمان سارک از رشد مبتنی بر عامل به رشد مبتنی بر تغییر و موثریت، به تصمیم همگانی ما بستگی دارد. امروز اروپا بخاطر وصل شدن به خزر و آسیای مرکزی روی شبکه های کوچک، پلان گذاری و سرمایه گذاری دارد. چنانچه زمان در گذر است، هر کشور مکلف است تا در مورد گسترش منطقوی و جهانی که باعث ایجاد وابستگی های کاری می گردد، تصامیم خود را اتخاذ نماید. تعیین کننده جهت ها، چانس های زندگی و آشنایی جوانان ما با آسیای جنوبی یا آسیای غربی، روابط جغرافیایی و تاریخی نه بلکه روابط اقتصادی می باشد.
از آنجا که افغانستان در قلب آسیا موقعیت دارد، از هر حرکت و لرزش در آسیا، متاثر می گردد. با توجه به دیدگاه مبدل شدن به چهار راه آسیا، محلی به عنوان نقطه اتصال اجناس، مفکوره ها و مردم چنانچه در جریان دو هزار سال بوده است، ما مصمم به آوردن صلح، ثبات و رفاه برای خود و منطقه هستیم. ما چارچوب های همکاری را در زمینه پنج بخش به هم وابسته در سیاست خارجی ما، یعنی همسایه های ما؛ جهان اسلام؛ امریکای شمالی، آسترالیا، اروپا و جاپان؛ و موسسات توسعه ای، شرکت های منطقوی و بین المللی، و شبکه های جامعه مدنی منطقوی و جهانی، ارایه می نماییم.
با تکمیل نخستین انتقال دموکراتیک قدرت از یک رئیس جمهور منتخب به رئیس جمهور منتخب دیگر، ما از شیوه ای که برنده باید تمام قدرت را در اختیار داشته باشد، عبور کرده یک حکومت وحدت ملی تشکیل دادیم. می خواهم تمنیات نیک تمام اعضای این حکومت وحدت ملی،  داکتر عبدالله عبدالله، معاونین ریاست جمهوری و همچنین رئیس جمهور قبلی، حامد کرزی را برای شما معززین وسیله شوم. از آنجا که تامین صلح در کشور در صدر اولویت های ما قرار دارد، ما بطور مداوم در تلاش هستیم تا محیط مناسب ملی، منطقوی و جهانی را برای آن فراهم نماییم.
ما با از میان برداشتن بن بست تعرفه های گمرکی، برنامه کاسا ۱۰۰۰ را راه اندازی نمودیم که امید دارم نخستین پروژه از میان پروژه های متعدد بخاطر انتقال انرژی از آسیای مرکزی به سارک باشد. همچنان مصمم به تطبیق پروژه تاپی می باشیم. بخاطر استفاده از سرمایه های دست ناخورده ما، مانند موقعیت، آب، زمین، معادن و هایدروکاربن، پول و توانایی تجارتی افغان ها، برای رفاه مردم ما، متعهد به ایجاد سیستم های حسابدهی که منتج به ایجاد یک قرارداد بین شهروندان و دولت، و دولت با همکاران بین المللی ما می گردد، هستیم.
با توجه به جایگاه افغانستان منحیث یک نقطه اتصال منطقوی و نه یک اقتصاد منزوی ملی ، ما می توانیم یک دورنمای اقتصادی جدید برای منطقه تعیین نماییم. در شمال خط لوله های وجود دارد که در عمق آسیای مرکزی امتداد می یابند. در غرب، دسترسی به نفت و کاریابی وجود دارد. در جنوب، می توانیم ترانسپورت را گسترش داده امور ترانزیت را بهبود بخشیم. آسیا منحیث یک منطقه واحد برای ما فرصت میدهد تا روی ستراتژی های رشد و توسعه خود تجدید نظر نماییم.
در جنوب، ساحاتی وجود دارد که تمرکز بالای دستاورد های سریع، فرصت های گسترش و توسعه هر چه بیشتر همکاری های منطقوی را مساعد می سازد. تولید، انتقال و تجارت برق – توسعه پروژه کاسا – می تواند اقدامات نخست آن باشد، و متعاقب آن خط لوله های نفت و گاز، شبکه های مخابراتی و فایبر نوری، خط آهن و شاهراه ها، روی دست گرفته شود. هرچند آغاز کار از تامین اتصال نه بلکه از طرح، تمویل، ساختمان، استفاده، فعالیت و حفظ زیربنا می باشد که پیش شرط و نتیجه همکاری ما خواهد بود. صنعت ساختمانی – که یک عامل مهم در بهبود اقتصاد های مبتنی بر موثریت و تغییر می باشد – از رشد غیر قابل پیش بینی در منطقه ما برخوردار بوده است.
هرگاه سارک یک کمیسیون زیربنا و اتصال را به منظور استفاده و به نمایش گذاشتن مزایای همکاری منطقوی به گروپ های کلیدی مراجع ذیربط و مردم بصورت عموم، ایجاد نماید، ما می توانیم دیدگاه و دستاورد های خود را با هم تلفیق نماییم. در قسمت پلان زیربنای ملی افغانستان، ما از سرمایه گذاران منطقه دعوت بعمل می آوریم تا در امر ایجاد تسهیلات با معیار های جهانی با ما یکجا شوند.
با توجه به اینکه از سال ۱۹۷۸ جنگ دامنگیر افغانستان بوده است، ما مصمم به ایجاد یک حلقه ای نجیبه صلح، ثبات و رفاه هستیم. منحیث رئیس جمهور افغانستان، تعهد کشور ما را در راستای همگرایی عمیق بمنظور صلح و رفاه، اعلام میدارم.