تبصره 

کابل/ ۲۷حمل/ باختر

خروج نیروهای خارجی از افغانستان می تواند عاملی برای همگرایی و هم پذیری باشد و ما را قادر کند که با تفکر ملی و تعهد میهنی راه دشوار رسیدن به صلح را در پناه وحدت ملی طی کنیم.

مفسر آژانس باختر می نگارد؛ با اعلام معیاد خروج نیروهای خارجی از افغانستان، این نگرانی ها بیشتر شده است که این کشور بار دیگر به سوی یک جنگ داخلی سوق داده شود، و بیشتر این اندیشۀ منفی ازسوی رسانه های غربی و حلقه های مغرص منطقه یی دامن زده می شود.

 در این جای شک نیست که بیگانگان، همزمان با خروج نیروهای خارجی از افغانستان؛ شعلۀ جنگ را روشن گذاشته می‌روند، مگر فراموش نشود که افغانستان هم صاحب نام و هویت است و مالکان اصلی آن افغانان اند.

افغانان بارها با شرایط و وضعیت حساس مواجه شده اند، وضعیت و شرایط که آنان را محکوم به این کرده است که برای عبور از معضل های که منافع ملی را تهدید می کنند، با تعقل و خرد عمل کنند و با اجماع داخلی و ملی با شرایط و ناهنجاری های تحمیل شده مقابله کنند.

بیگانگان به هرنام و در سایه نفوذی هر کشوری که بود، روی منافع خود به افغانستان آمدند، با ختم منافع شان زود یا دیر سربازانش را از افغانستان بیرون می‌ کردند، اما مسئله مهم‌تر برای مردم افغانستان اتخاذ تصامیم درست و عاقلانه در برابر سیل از توطیه ها و دسایس است که بعد از بیرون شدن این نیروها متوجه این کشور و این مردم است.

آمدن و رفتن ارتش سرخ و حالا هم آمدن و رفتن نیروهای به اصطلاح ایتلاف جهانی مبارزه با هراس افگنی، به اساس منافع شان صورت گرفت، منافع شان بود آمدند و منافع شان ختم شد رفتند، مگر چیزی که باقی می ماند افغانستان و مردم آن است، بیرون شدن نیروهای خارجی، افغانستان را با یک پدیدۀ جدید روبه رو می‌ کند که افغانستان چگونه از معضل کنونی سیاسی، جنگ جاری، فساد و اقتصاد متزلزل خود را کامیاب بیرون می کشد؟ در اینجا نقش سیاست ورزان در هر دو طرف مورد بحث است، آنان ادعا بلند رهبری مردم را مطرح می کنند و از جریان های کلان سیاسی صدا بیرون می کنند، آٖنان مکلف اند که با بسیج مردم روحیه همگرایی، تحمل و رعایت منافع ملی را نهادینه کنند تا اوضاع مدیریت شود.

باید بدانیم که حضور و حمایت خارجی ابدی نیست، منفعتی، محدود و پایان پذیر است و اگر ما همچنان فاقد تفکر ملی و تعهد میهنی باقی بمانیم، ما نه تنها ارزش های ملی خود، بل ارزش های انسانی را نیز از دست می دهیم، زیرا هیچ قدرت خارجی برای کمک صادقانه به ملت های دیگر به یک سرزمین، لشکرکشی نظامی نمی کند و هیچگاه بدون هدف پول، سرمایه و خون شان را نمی دهند که کشوری دیگری را به امنیت و پیشرفت و دموکراسی و توسعه برسد.

بنابراین، مهم این است که ما با وقایع و هم با نیات بیگانگان برخورد معقول با منافع ملی داشته باشیم، در شرایط کنونی افغانستان بیش ازهر چیزی دیگر نیازمند اتحاد و همگرایی ملی است. و این به رهبران و جناح سیاسی و مسلح در افغانستان بر می گردد که چگونه مردم و کشورشان را از دسایس بیگانگان نجات دهند.

سیاست ورزان چه در حوزۀ جمهوریت چه خارج از آن و طالبان هم می توانند با انجام یک رسالت بزرگ ملی، بخشی مهم از فرایند صلح و استقلال باشند و به احترام مردم و کشورشان در کنارهم قرار گیرند و برخلاف گفته های جوبایدن که می گوید؛ مردم افغانستان هرگز یک پارچه نبودند در محور وحدت ملی در پی تامین منافع ملی برآیند. صائم