جنگ در افغانستان؛ کی قربانی شد و کی ثروتمند

کابل / ۱۲ جدی /باختر

جنگ افغانستان برای امریکا طولانی ترین جنگ خارجی بود که هزینه بالایی برای آن کشور داشت٬ جنگ که با یک بهانه و با یک  شعار تخیلی ولی برنامه های کلان راهبردی آغاز شد و انجام آن شکست بود٬ مگر ازمردم افغانستان قربانی بیرحمانه گرفت.

امریکا ادعا دارد که در این جنگ بیش از صد تریلیون دالر هزینه کرده است٬ در کنارآن امریکا ادعا دارد که ملیارد ها دالر دیگر را صرف بازسازی افغانستان کرده است در حالی که  افغانستان در سال ۲۰۰۱ میلادی زمانی که پای نظامیان امریکایی وغربی به این کشور باز شد یک کشور غریب بود و حالا که سال ۲۰۲۲ است و امریکا چند ماه قبل این کشور را ترک کرد به همان وضعیت قرار دارد که بیست سال پیش بود٬ یعنی امریکا در طول بیست سال حضور در افغانستان برای بهبود زندگی مردم این کشور کاری نکرد٬ اصلا امریکا برای انجام کاری مثبت و فعال در افغانستان حضور نیافته بود.

امریکا در جنگ خود علیه مردم افغانستان که یک جنگ نا برابر بود٬ خون هزاران افغان را ریخت٬ ویرانگری های زیادی کرد در این جنگ با آن که انجامش افتضاح و شکست برای امریکا بود مگر مردم افغانستان قربانی اصلی جنگی شدند که شعار آن کاذب بود و اهداف آن رذیلانه.

در این جنگ با آن که امریکا ادعای بلند مصارف دارد و به خصوص از هزینه ملیارد ها دالر در بازسازی افغانستان سخن می گوید٬ مگر پول اصلی به جیب کسانی ریخت که پیمان کاران امریکایی بودند و بیشتر این پیمان کاران هم شهروندان امریکا بودند٬ یعنی امریکا مصارف جنگ در افغانستان را به گونه یی طراحی کرده بود که پول های مصرف شده دو باره وارد اقتصاد آن کشور شود٬ و آن شهروندان افغانستان که به گونه یی از مصارف بهره گرفتند و پول بدست آوردند شهروندی امریکا را دریافت کردند و با سرمایه های شان به آن کشور انتقال یافتند و برای افغانان و افغانستان هیچ چیزی باقی نماند٬  و این پیمان کاران یا قراردادی ها بودند که زر اندوختند و ثروت کمایی کردند 

روزنامه وال‌استریت ژورنال در گزارشی گفته است: افرادی که به‌عنوان پیمان‌کار‹قراردادی› با ارتش امریکا کار می‌کردند، درآمدهای هنگفتی از جنگ افغانستان داشته‌اند.

این روزنامه نوشته است بسیاری از پیمان‌کاران برنده بزرگ جنگ‌ افغانستان بودند و از سرازیر شدن پول‌های هنگفت دولتی سود بر‌ده‌اند٬ قراردادی‌های ارتش امریکا در افغانستان، از قراردادهای سوخت و حتا قراردادهای کوچک، میلیاردها دالر درآمد کسب کرده‌اند.

این روزنامه با آوردن مثالی نوشته است یک ترجمان جوان افغان قراردادی را برای تهیه کمپل٬روجایی‌های تخت‌خواب نیروهای ارتش امریکا دریافت کرد اما تجارتش مبدل به یک امپراتوری تجارتی شد٬ او یک ایستگاه تلویزیونی و یک خط هوایی داخلی ایجاد کرد٬ حتا وزیر شد و حالا در غرب زندگی می کند

در بخش دیگری از گزارش آمده است: «دو سرباز گارد ملی ارتش امریکا، یک تجارت کوچک را راه‌اندازی کردند که ترجمان‌های افغان را به ارتش معرفی می‌کردند. آنان به یکی از پیمان‌کاران ارشد ارتش تبدیل شدند. طبق سوابق موجود، این شرکت نزدیک به چهار میلیارد دالر از قراردادهای فدرال جمع‌آوری کرده است.

به گزارش روزنامه وال‌استریت ژورنال افزون بر این، در اجرای پروژه‌های بازسازی امریکا برای افغانستان نیز میلیاردها دالر از سوی قرارد‌ادی‌ها حیف‌ومیل شده است.

بازرس ویژه ایالات متحده برای بازسازی افغانستان ‹سیگار› که برای نظارت بر هزینه‌های تقریباً ۱۵۰ میلیارد دالری بازسازی افغانستان نظارت داشت، در صدها گزارش ضایعات و گاهی تقلب‌های انجام شده را افشا کرده است.

یک نظرسنجی که این دفتر در اوایل سال ۲۰۲۱ منتشر کرد، نشان داد که از ۷٫۸ میلیارد دالر هزینه پروژه‌هایی که بازرسان آن را بررسی کردند، تنها ۱٫۲ میلیارد دالر آن‌طور که انتظار می‌رفت هزینه شده است. 

در این گزارش هم‌چنان آمده است که وزارت دفاع امریکا شش میلیون دالر برای پروژه‌ای هزینه کرد که «۹ بز ایتالیایی وارد کند» تا تجارت پشم افغانستان تقویت شود، اما این پروژه هرگز به مقصد نرسید.

براساس آمار موجود، از زمان حملات یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱، هزینه‌های پنتاگون/وزارت دفاع امریکا به «۱۴ تریلیون دالر» رسید و با ادامه جنگ در افغانستان و عراق، فرصت‌هایی برای کسب درامد ایجاد کرد.

در این میان، یک سوم تا نیمی از این مبلغ به پیمان‌کاران ارتش تعلق گرفت و پنج شرکت دفاعی ۲٫۱ تریلیون دالر

را در اختیار گرفتند.

روز نامه گفته است «مقام‌های فعلی و سابق حکومت امریکا  باور دارند که در دو دهه گذشته، هر دو دولت جمهوری‌خواه و دموکرات، استفاده از پیمان‌کاران را راهی برای پایین نگه‌داشتن تعداد نیروها و تلفات نیروهای نظامی می‌دانستند.»

در حالی که  اتکا بر پیمان‌کاران، سبب افزایش هزینه‌های جنگ شده است.

واقعیت این است که جنگ امریکا در افغانستان برای بسیاری از سیاست ورزان آن کشور که خود صاحب صنایع و شرکت های کلان تجاری اند٬ یک فرصت برای زر اندوزی و ازدیاد سرمایه بود مگر در این نظریه کثیف جان هزران افغان گرفته شد. تحلیل سیاسی